Vjollca Aliu (poezi)
Moderator 
OAZË E PERËNDUAR
Buzë detit isha shtrirë
Me sy mbyllur po qëndroja
M'u afrove, në emër më thirre
M'u duk sikur po ëndërroja.
Në përqafime më mbërtheve
Nga krahët e tu nuk më lëshoje dot
Po dridhesha si purteka
E atë ndjenjë e kam edhe sot.
Valë e detit, më the, do të bëhem
Ndjenjat të t'i trazoj shqim
Si zog grabitqar do të hidhem
Të të marrë ty me rrëmbim.
Kalanë e dashurisë do ta ngremë
Një oazë lumturie do të krijojmë
Shpirtrat tanë do t'i lidhim përjetë
Me dashurinë e zjarrtë do të jetojmë.
Me perëndimin e diellit shkoi
Ishte dashuri pa emër
Veç gurët e kalldrëmit e ndienin
Se çfarë fshihej në zemër.
Buzë detit isha shtrirë
Me sy mbyllur po qëndroja
M'u afrove, në emër më thirre
M'u duk sikur po ëndërroja.
Në përqafime më mbërtheve
Nga krahët e tu nuk më lëshoje dot
Po dridhesha si purteka
E atë ndjenjë e kam edhe sot.
Valë e detit, më the, do të bëhem
Ndjenjat të t'i trazoj shqim
Si zog grabitqar do të hidhem
Të të marrë ty me rrëmbim.
Kalanë e dashurisë do ta ngremë
Një oazë lumturie do të krijojmë
Shpirtrat tanë do t'i lidhim përjetë
Me dashurinë e zjarrtë do të jetojmë.
Me perëndimin e diellit shkoi
Ishte dashuri pa emër
Veç gurët e kalldrëmit e ndienin
Se çfarë fshihej në zemër.
