Adelina Pali - Ese Zemre, Dedikuar Blerina Kalthit
Moderator 
Ese Zemre “DRITA QË LIND NGA DHIMBJA”
(Dedikuar femrës me forcën e një luani Blerina Kalthit)
Ka njerëz që ecin nëpër jetë duke mbajtur mbi supe peshën e historive të thjeshta. Dhe ka njerëz të tjerë që mbartin universin e dhimbjes dhe të forcës brenda tyre, duke u ngritur çdo ditë mbi një terren që të tjerët do t’i trembte. Në këtë hapësirë që ndan plagën nga shpresa, qëndron historia e Blerinës: një gruaje, një nëne, një bije, një shpirti luftëtar.
Blerina Kalthi, një emër që mban brenda jo vetëm identitetin e një njeriu, por edhe jehonën e betejave të pafundme. Në vitin 2021, një diagnozë e frikshme...kanceri i gjirit...u bë porta drejt një realiteti ku dhimbja, frika dhe kurajo jetojnë nën të njëjtën çati. Ajo nuk u përball vetëm me një sëmundje; ajo u përball me një breshëri stuhish, teksa kanceri u përhap në gjak, në mëlçi, në mitër. 28 seanca kimioterapie, dy ndërhyrje kirurgjikale, transplanti i gjakut dhe i palcës… secili prej këtyre është një kapitull i shkruar me lot, por i vulosur me vendosmëri.
Por sëmundja nuk ishte e vetmja plagë që jeta i ofroi. Viti 2012 i mori vëllain e vetëm, në moshën më të bukur, nga një formë agresive kanceri në kokë. Dhe kur dhimbja mendon se ka thënë fjalën e fundit, viti 2024 i godet sërish dyert e familjes: e ëma diagnostikohet me kancer në gji, duke filluar një rrugëtim që Blerina e njeh tepër mirë.
Ka njerëz që nga këto histori shemben, ka të tjerë që shpërthejnë në dritë. Blerina është ndër ata të paktët që, në mes të stuhive, vendosi të krijojë dritë. E bllokuar mes spitalesh, analizash dhe lodhjes së një trupi të munduar, ajo nuk e la shpirtin të nënshtrohej. Gjeti strehë në art...në pikturë, në punime me grep...aty ku ngjyrat u bënë mjet shërimi dhe fijet e endura u kthyen në kujtesë se duart, edhe kur trupi lodhet, mund të krijojnë mrekulli.
Arti i saj nuk është thjesht bukuri; është frymëmarrje, është rezistencë, është forma më e pastër e falënderimit që jeta ende vazhdon. Në çdo brushë ka një kujtim të vëllait, një lutje për nënën, një premtim për fëmijët e saj. Në çdo punim dore ka një copëz shprese, një dëshirë e heshtur për ditë më të buta.
Historia e Blerinës nuk është histori e dorëzimit. Është histori e ringritjes së vazhdueshme. Ndoshta puna e qëndrueshme nuk është e mundur për të, por ajo ka gjetur një mision më të madh: të jetë dëshmi se jeta, me gjithë mizoritë e saj, ende lë hapësira për bukuri, për dashuri, për art, për dritë.
Blerina nuk është thjesht një grua që lufton kancerin. Ajo është një histori frymëzimi. Një zemër që ka duruar më shumë se ç’duhet e që ende rreh fort. Një nënë që zgjohet çdo ditë për fëmijët e saj, një bijë që qëndron pranë nënës, një shpirt që kthehet në jetë sa herë që prek bojërat ose fijet e punimeve.
Dhe në fund, ajo na mëson një të vërtetë të heshtur por të fuqishme:
Drita nuk lind vetëm nga gëzimi. Drita shpesh lind nga dhimbja. Por vetëm shpirtrat e mëdhenj dinë ta mbajnë ndezur.
Nga: ADELINA PALI
Sfida ime me sëmundjen është e ngarkuar edhe nga dhimbje të tjera familjare. Në vitin 2012 humba vëllain tim të vetëm, në moshën 28-vjeçare, nga një formë agresive kanceri në kokë. Nuk kam as vëllezër e as motra të tjera. Në vitin 2024, edhe nëna ime u diagnostikua me kancer malinj në gji dhe i është nënshtruar operacionit, radioterapisë dhe aktualisht vazhdon me kimioterapi.
Për shkak të gjendjes sime shëndetësore, nuk mund të kryej një punë të qëndrueshme. Megjithatë, përgjatë kësaj rruge të vështirë, kam gjetur një pasion që më jep forcë dhe qetësi: artin. Sot merrem me pikturë dhe punime dore me grep, një terapi shpirtërore që më ka ndihmuar të gjej dritë në momente të errëta.
