Ymret Reshiti - Poezi
Moderator 
KAFE BASHKË S`DO TË PIMË
Sot kafe bashkë nuk do të pimë
Se ti vet paske vendosur për të mos ardhur
Paske vendosur të më shohësh i vetëm duke të pritur
Sall të kënaqesh nga brenga ime për ty që vonohesh
Kur ta trishtoj vetën time duke menduar
mos vallë diçka jo e mirë të ka ndodhur ty
Dhe kështu ta torturoj veten tërë kohën derisa të qëndroj aty
E di se vuajtja ime ty të bën me u ndje mirë
Se për ty dashuria do të thotë vuajtje për mua
Sot paske vendosur që ulësen tënde të zbrazur
ta lësh përballë meje sall për trishtim
Që të mërzitem sa herë që do ta shikoj
Sikur ma bën me dije se ashtu sikur ulësen
edhe zemrën time të zbrazur do të ma bësh nga xhelozia
E cila nuk po të lë të ngopesh me krejt dashurinë që po ta jap
Sot kafe nuk do të pimë bashkë
Sot në vend të kafes paske vendosur të më japësh të pi helmin e kësaj dite të vetmuar
Egon tënde për ta kënaqur që mua të më shohësh të nënshtruar para xhelozisë tënde
Sot paskemi vendosur bashkë që të pimë vrerin e mbledhur të inateve tona
dhe ta akuzojmë njëri-tjetrin se dashurinë e kemi vrarë me qëllim
Gjuhën do ta hamë duke murmuritur ndër dhëmbë fjalët me pezëm
Që duam t’i nxjerrim nga thellësia e zemërimit
Për shkak të xhelozisë sonë
Si të marrë do të bërtasim duke ia drejtuar gishtin e fajit njëri-tjetrit
Se dashuria jonë e madhe u shndërrua në fatkeqësinë tonë të dhimbshme
Sepse jemi dashnorë të rrezikshëm
që duhemi dhe urrehemi në të njëjtën kohë
Sot kafe nuk do të pimë bashkë
Sot paskemi vendosur që ditës t’ia zgjasim monotoninë
Duke shkëmbyer mesazhe me telefon
duke shfaqur manitë tona
e duke u sjell sikurse fëmijë
Sot paskemi vendosur që ditës t’ia shtojmë peshën e mërzisë
Duke vdekur e duke u ngjallur mijëra herë për njëri-tjetrin
Ngase ditën sotme e paskemi zgjedhur që ta kemi
fushëbetejë të përplasjes së xhelozive tona
Në vend se ta bëjmë shtrat të dashurisë sonë të përjetshme
Sot kafe bashkë nuk do të pimë.
Se ti paske vendosur që ta vrasësh
edhe një ditë të bukur në dashurin tonë marroqe
Prandaj zgjodhe të mos vish
