Shaip Beqiri, ORFEU ME GUZHMA RESH

ORFEU ME GUZHMA RESH

Hijeve që i mbrun pëlhura e arnuar me purpur

U zdërgja lozja jote nga e cila rashë përdhe

Me guzhma resh të përskuqura lart ndër rrufe

Erdha të përtërij këngëtimin që këputa dikur

Me myk e baltë e terr aq egërsisht zhgërryer

Te gjunjtë e Euridikës që la grahmën në lirë

Mespërmes tufanit rashë në tempullin e nxirë

Me e ngjallur me këngë frymën duke ia kthyer

Një shushunjë erdhi zvarras nëpër hejza dite

Shteroi gjak e lotë prej gotës sime të thyer

U ngjit në krye të valles te një qoshe prite

Në gji toke hyra veç gur përgjithmonë i çarë

Por as fshehtësive që mora me balsam përlyer

S`u vuri përsipër kurorën kaherë të përtharë