Ramë Oraca - UDHA E KTHIMIT
Moderator 
UDHA E KTHIMIT
Diku kah fundi i shekullit që shkoi
e mbaj n`mend kur erdhi fjala
që na e tfilloi udhën kah vetvetja
kahdo që niseshim
rigonin kujtimet e shkretueme
si vasha mbi gjergjef për unazën e këputur
kur u kthyem kah ajo që s`lihet për s`gjalli
me zemër të thyeme
mezi e hapa të vetmen dritare të padjegur
e s`pata t`i them dikujt eja brenda
sa për ta larë gojën
si trup i pajetë ecja trembshëm
mbi shkrumbin e ëndrrave të dallëndysheve
që kishin fluturuar në një tjetër kohë
dikur u bëra vet i njëqindi
dhe u ngatërruam me të vdekurit
që vinin përditë për të luajtur lojën symbyllas
krejt udhët i bëmë me emra të njohshëm
që mos të humbim të nesërmen
duke i kërkuar bukëpërmbysit
që e shkelën sofrën e ditës së madhe
tash të gjitha më kujtohen
përveç të sotmes së pagojë
e cila s`ma zbërthen dilemën e pagjumësisë
sa të dal nga zhgjëndrra me vetveten
nga etja e madhe për udhën e kthimit
krejt lëngun e shpirtit e shtrydha
e nuk munda që të bëhem zog
e të shoh cilin e kam më afër
ndjekësin apo hijen time që më kërkon.
