Milazim Hyseni - Cikël poetik

Milazim Hyseni - Cikël poetik
BULLIZËM
 
Erë me thërrime vaji bulqitë me trishtim
Nën rrotat e akullta ku rrëshqet një jetim
Zemra deshprimisht ka mall për nënën
Të mund të ngjitej fort në përqafimin e saj
Të ngushëllohej heshtur në përsosmërinë
E duarëve që jepen pas kësaj
 
Të varfërit iu frikësohen rrugëve të sheshta
Ndërkohë që llambadarët dalin jashtë përdorimi
E qentë endacak të zbrazët  kërkojnë
Një liman për t’u strehuar
 
Kalendarët gjakosen në arrogancën e kapterëve të rrugës me gjest bullizmi
 
Një piktor rrënqethet teksa pikturon
Botën e përmbysur
E fjalët e poetit lidhur nuk gëlldisën
As frymarrjen e shterrur mbi fletë
Ku jeta tretë në shenjëstër  të djallit
 
Kopshtari nuk arriti të korr të mbjellurat
Në këtë përkryerje të përkortë kokëfortë
Që mblidhet egër
 
TIK-TAKU I JETËS
 
Momenteve të qenies
Tik-takut të jetës
Të mbrehësh lapsin
 
Tek buron alfabeti i memec
Të fundosësh heshtjen në sy
 
Të ngjallësh vokalet e bardha
Në vallen e Oerfeut e Euridikës
Të gjitha kujtimet të mbesin
Për hapat e parë të vesës
Prej të cilave rrëshqet pranvera
 
Një ëndërr na shpie buzë lumi
Tek bora shkrin e zemra ngrin
Për të mos humbur gjurmët
Në rrugën e dritës
 
Valë drite e magjepsur nga nata
Nuk ngopet me bukurinë e hënës
Që nusëron në rrugën e kujtesës
A do të mbetet e qeshur
 Me kalimin e kohës
 
KOHANIK I KOHËVE TË PAKOHË
 
Latuar në katrahurat e kohëve të pakohë
Shalues besnik rreze në shpatmali fokusuar
Teheve të harlisura të erërave i mbërthyer
Në sy furtunave pa drojë të hapëroj i pathyer
 
Shpesh më vjen vërdallë diçka për të parë
Ndriçimin e agut të ditës në dritare mbi çati
Në shtrëngesa kujtimesh të pafjetura në pagjumësi
 
Një mal të ri kërkova të rritë shtat
Djerrinave të kohës në bregore dallgësh
Për të mos mbetur cektinave kallama pathelb
 
E trupi kërkon akoma kohërrëfyes
Të shërohet nga plagët diagnozat e fatit
Për të kapërdirë avujt sfondeve të agimit
Këmbëngul të gjej përfaqësimin e vetes
Vreshtave të shpirtit në kuqlime yjesh
 
Milazim Hyseni
Podujeve