Marie Thibaud - "DILEMA E IRIQIT" (Shqipëroi Ismail Ismaili)
Moderator 
"DILEMA E IRIQIT": KY KONCEPT THOTË SHUMË PËR MËNYRËN SE SI I MENAXHOJMË MARRËDHËNIET TONA
Si mund ta menaxhojmë intimitetin dhe distancën në marrëdhëniet tona? Dilema e iriqit na ofron një pasqyrë filozofike.
Në vitin 1851, filozofi gjerman Arthur Schopenhauer formuloi "dilemën e iriqit" në veprën e tij "Parerga dhe Paralipomena". Kjo metaforë përshkruan një grup derrash të cilët, duke kërkuar të mbajnë njëri-tjetrin ngrohtë gjatë dimrit të acartë, duhet të mbajnë një distancë të kujdesshme për të shmangur dëmtimin e njëri-tjetrit me kërpudhat e tyre.
Ky ilustrim zbulon një të vërtetë komplekse për natyrën e marrëdhënieve njerëzore: kërkimin tonë të vazhdueshëm për ekuilibër midis afërsisë dhe pavarësisë.
Dualitet kompleks
Dilema e iriqit nënvizon një realitet universal. Ashtu si këto kafshë, ne kërkojmë ngrohtësinë dhe rehatinë e shoqërimit ndërsa luftojmë për të ruajtur hapësirën tonë personale. Ky dualitet manifestohet në çdo ndërveprim njerëzor, ku nevoja për lidhje përballet me frikën e cenueshmërisë.
Implikimet e kësaj dileme gjenden në aspekte të ndryshme të jetës moderne, duke përfshirë marrëdhëniet tona romantike, miqësore, madje edhe profesionale.
Lufta e brendshme
Dilema gjithashtu ilustron nuancat e ndërveprimeve tona sociale. Schopenhauer sugjeron se konventat shoqërore janë kompromise që na lejojnë të përfitojmë nga "vaktësia" e marrëdhënieve pa rreziqet e afërsisë së tepruar. Këto konventa, duke strukturuar ndërveprimet tona, parandalojnë lëndimet e mundshme emocionale, por gjithashtu mund të kufizojnë intensitetin e lidhjeve tona.
Përtej filozofisë, ky koncept është marrë nga psikologjia për të përshkruar sjellje të tilla si mosbesimi, frika nga braktisja apo edhe nevoja për vërtetim. Këto reagime janë manifestime të luftës sonë të brendshme midis dëshirës për lidhje dhe frikës nga dhimbja që mund të rezultojë
Një dimension i ri në epokën digjitale
Në epokën digjitale, dilema e iriqit merr një dimension të ri me rrjetet sociale. Këto platforma, ndërsa na ofrojnë mundësinë për të qëndruar të lidhur, mund të na bëjnë të humbasim ndjenjën e identitetit dhe të na ekspozojnë ndaj formave të reja të cenueshmërisë.
Balanca e mbrojtur nga Schopenhauer duket më e rëndësishme se kurrë, duke na ftuar të gjejmë një medium të lumtur midis izolimit dhe zhytjes së tepërt në botën digjitale.
Shqipëroi Ismail Ismaili
