Kim Wang sik - Biography and trilingual poetry (Translated into Albanian by Angela Kosta)
Moderator 
Poet Mr. Kim Wang sik
Poet Mr. Kim Wang-sik is a poet, essayist, and literary critic. He served as a teacher at Osan High School in Seoul for twenty years before being invited to join ETOOS Education Broadcasting, where he lectured on essay writing, oral examinations, and the language section for the Korea National Police University, Military academies, and Colleges of education. He currently runs Cheongram Gifted School, Cheongramseoru Publishing House, and the Korean Cheongram Literary Society, while also working as a journalist for OK News.
THE SONG OF THE WIND
The invisible thing travels furthest,
The wind was proof of this.
It circled the world without form,
Without form, it circled the world,
shaking petals, drying tears,
leaving not even its name behind.
The wind passed, becoming a trace,
and within that trace, a fragrance lingered.
People heard its song
not with their ears, but with their hearts.
Even in silence, the wind was there,
an invisible breath,
binding the world together.
…………………………..
바람의 노래
보이지 않는 것이 가장 멀리 간다
바람은 그 증거였다
형체 없이 세상을 돌며
꽃잎을 흔들고 눈물을 말렸다
그 이름조차 남기지 않았다
바람은 지나가며 흔적이 되었다
그 흔적 속에 향기가 남았다
사람은 그 노래를 귀가 아니라
마음으로 들었다
고요 속에도 바람은 있었다
보이지 않음으로
세상을 잇는 숨이었다
…………………………………..
KOM WANG-SIK - KOREJA E JUGUT
Kim Wang-Sik është poet, eseist dhe kritik letrar. Ai ka punuar si mësues në Shkollën e Mesme Osan në Seul për njëzet vjet, përpara se të ftohej e të bashkohej me ETOOS Education Broadcasting, ku mbajti leksione mbi shkrimin e eseve, provimet me gojë si dhe seksionin gjuhësor për Universitetin Kombëtar të Policisë së Koresë, Akademive Ushtarake dhe Kolegjet e Edukimit. Aktualisht Kim Wang-Sik, drejton Shkollën për të Talentuarit “Cheongram”, Shtëpinë Botuese “Cheongramseoru” si dhe Shoqatën Letrare Koreane “Cheongram”, teksa punon gjithashtu edhe si gazetar për OK News.
KËNGA E ERËS
Gjërat e padukshme udhëtojnë shumë larg,
dhe era dëshmia e vetme është.
Ajo përshkoi botën pa formë,
Pa ngjyrë, përshkoi globin,
duke shkundur petalet, duke tharë lotët,
duke mos lënë pas, as emrin e saj.
Era fryu, duke u kthyer në një gjurmë,
dhe brenda asaj gjurme një aromë mbeti.
Njerëzit këngën e saj dëgjuan
jo me veshë, por me zemër.
Edhe në heshtje, aty ishte era
si frymë e padukshme,
që botën bashkon.
(Përktheu: Angela Kosta)
