MARIA ERRICO ME VARGJET E SAJ ITALISHT-SHQIP
Moderator 
MARIA ERRICO ME VARGJET E SAJ NË GJUHËN SHQIPE TË PËRKTHYERA NGA ANGELA KOSTA
Sot sjellim për lexuesit Poeten dhe Filozofen italiane Maria Errico.
Nëpërmjet vargjeve të saj, poetja Maria Errico na transporton në një botë të pafundme dhe magjepsëse të Yjeve. Autorja na mbështjell dhe na tërheq me temperamentin e saj të gjerë në një vizion shumë kompleks, misterioz për aq kohë sa është e vetëdijshme se shpirti po arrin majat e pjekurisë. Nëpërmjet figurave të pasura metonimike, atyre retorike dhe metaforave të shumta, lexuesi arrin të “prekë” edhe Supernovën, duke pritur në heshtje shpërthimin kolosal të saj. Në mesazhin mjaft domethënës: “Mos i bëni keq askujt, madje as gurëve... spikat dhe shndërrohet në pozitivitet jehona e kohës e kësaj bote plot përvuajtje. Vargje të cilat mbesin tek lexuesit në kujtesë për një kohë të gjatë.
Nëpërmjet vargjeve të saj, poetja Maria Errico na transporton në një botë të pafundme dhe magjepsëse të Yjeve. Autorja na mbështjell dhe na tërheq me temperamentin e saj të gjerë në një vizion shumë kompleks, misterioz për aq kohë sa është e vetëdijshme se shpirti po arrin majat e pjekurisë. Nëpërmjet figurave të pasura metonimike, atyre retorike dhe metaforave të shumta, lexuesi arrin të “prekë” edhe Supernovën, duke pritur në heshtje shpërthimin kolosal të saj. Në mesazhin mjaft domethënës: “Mos i bëni keq askujt, madje as gurëve... spikat dhe shndërrohet në pozitivitet jehona e kohës e kësaj bote plot përvuajtje. Vargje të cilat mbesin tek lexuesit në kujtesë për një kohë të gjatë.
Oggi portiamo ai lettori la poetessa e filosofa Maria Errico.
Attraverso i suoi versi, la poetessa Maria Errico ci trasporta in un infinito e incantevole Mondo di Astri. L'autrice ci avvolge e ci trascina con il suo ampio temperamento in una visione assai complessa, misteriosa purché è consapevole che l'anima sta raggiungendo l'apice della maturità. Tramite ricche figure di metonimia, di figure retoriche e metafore, il lettore riesce persino a "toccare" la Supernova, aspettando con quietudine l’esplosione. Molto significativo il suo messaggio: "Non fatte male a nessuno/ nemmeno alle pietre... risalta e trasforma l'eco tempestivo di questo mondo pieno di sofferenza. Versi che rimangono a lungo impressi nella memoria.
MARIA ERRICO è nata a Mesagne (Brindisi). Lei si è laureata con lode in Filosofia. Negli anni '80 condusse "Disabili Mentali" di Taranto e dell'Area Jonica alle "Special Olimpics" di Bruxelles.
Con Edit Taranto ha pubblicato: Poesie, una Fiaba, un Romanzo e un Racconto Storico. Con Aletti Editore - Roma ha pubblicato una breve Silloge Poetica. Maria Errico è presente in varie Opere Antologiche italiane e straniere, in: Italia - Polonia, Antologia Serba World Poets, Antologia World Poets in lingua russa. Le sue poesie sono tradotte in lingua cinese e pubblicate sul Web del Festival della "Via della Seta" e della Rete Cinese di Cultura e Istruzione. È stata menzionata tra i Vincitori Internazionali dell'8° e del 9° Festival di Primavera della Poesia Cinese. Alcune sue poesie sono state pubblicate anche in lingua spagnola sulla Rivista "Poemame." Oltre al Polacco, Russo, Serbo, Cinese, Spagnolo e Portoghese, le sue poesie sono state tradotte anche in lingua Aymara, parlata in Bolivia, Cile e Perù. Lei è stata pubblicata in Bangladesh; ha ricevuto inoltre il Premio Aquila di Platino dal Perù, Premio Nelson Mandela, Premio Mahatma Gandhi, Premio Cesar Vallejo, Premio Accademia Arcaista - Crispiano (Taranto).
Maria Errico è stata nominata Ambasciatrice di Pace dall'I.F.C.H. Kingdom (Morocco).
Alcune suoi versi sono in video - poesie declamate da Alessandro Quasimodo e Hafez Haidar. Maria Errico ha ricevuto questi premi: Diplomi d'Onore, Menzioni di Merito, Targhe, Medaglie e cinque volte Finalista in vari Concorsi Letterari.
..........................................................
ASTRO FULGENTE
Insorgenza di Solare Disco,
magica alchimia di Stella
che il Pianeta galvanizza,
sincronizzati nell’abbraccio
sospesi vaghiamo e
arabeschi dal Cielo dipingiamo
sul blu cobalto del mediterraneo
Mare Nostrum…
Da Elio elettrizzati, sulle onde planiamo,
euforica irruenza di bambini
che si perdono nell’abbraccio
dei senzienti Delfini… mentre
lesta, oltre l’orizzonte, ascende
la fotonica luce e i Pianeti Fratelli
del Sistema Solare l’Osanna levano
al nostro Paterno Astro Fulgente,
elargitore benefico di esistenza
per i Tre Regni donati al Pianeta,
vitale sussistenza per noi,
Esseri efferati, su catastrofici sentieri incamminati!
YLLI SHNDRITËS
Shfaqja e Diskut Diellor,
Alkimi magjike e Yllit
që Planeti galvanizon,
të sinkronizuar në përqafime
pezulluar endemi
nga Qielli arabeska pikturojmë
në kaltërsinë e kobaltit të Mesdheut
Deti Jon…
Të elektrizuar nga Elio,
mbi valë rrëshqasim
vrull euforik i fëmijëve
që në përqafimin e delfinëve
të ndjeshëm humbasin...
ndërsa nxitimthi përtej horizontit,
drita fotonike ngjitet
dhe Planetet Vëllezër të Sistemit Diellor Hosanën i ngjisin
Yllit Tonë të Shndritshëm Atëror,
dhurues bamirës i ekzistencës
për Tre Mbretëritë Planetit falur,
jetesë ekzistuese për ne,
Qenie të pamëshirshme,
që ecin nëpër shtigje katastrofike!
SIRENE SAPUTELLE
Orecchie non turate, come Ulisse,
all’ammaliatore canto
delle Sirene della Fisica Teorica
abile resistenza contrappongo.
“Il nulla oltre l’ultima
scintilla di vita del cervello”,
presuntuosa sicumera sentenziata
da un noto Astrofisico!
E altre perfide ingannatrici
il mio cuore angustiano,
i miei giorni insidiano…
In alto, il loro canto levano
Ateismo e Agnosticismo:
“il tuo amato non vive e non vivrà
altrove che nel tuo cuore”
spietate irridono.
Giubilante, mi ergo e volitiva rispondo:
“Il mio Amato,
nella Dimensione DELL’OLTRE
si è involato!”
SIRENAT DIJETARE
Veshët jo të taposur, si Uliksi,
tek kënga magjepsëse
e Sirenave të Fizikës Teorike
qëndresën e fortë kundërshtoj.
“Hiçi përtej fundit
të shkëndijës së jetës së trurit”,
mendjemadhësi kryeneçe, gjykuar
nga një Astrofizikan i njohur!
Dhe mashtruese të tjera, të pabesa
zemrën time dëshpërojnë,
ditët e mia kërcënojnë…
Në lartësi këngën e tyre ngrenë
Ateizmi dhe Agnosticizmi:
“I Dashuri Jot nuk jeton dhe nuk do të jetojë askund tjetër veçse në zemrën tënde!"
të pamëshirshme tallen.
E ngazëllyer, në këmbë çohem
dhe me vullnet të fortë përgjigjem:
"I Dashuri im,
në Dimensionin PËRTEJ GJITHËSISË
fluturoi... !”
ALIENA
Aliena, in un mondo disumano,
in fuga verso campi verdi
schiva e leggiadra danza
sui sentieri erbosi.
Anela alla Natura Primigenia,
lei è “Altro” e, Altrove, va...
Nel Tutto scorge l'UNO,
l'alveo che il fiume rinserra,
la potenza dei fiori che
dalla terra erompono,
a festa vestiti da smaglianti colori,
senzienti creature vaganti ma,
nella crudeltà della sopravvivenza,
innocenti!
ALIENIA
Aliene, në një botë çnjerëzore,
duke ia mbathur drejt fushave të blerta
shmanget dhe këndshëm vallëzon
në shtigje me bar.
Gulçon për Natyrën Fillestare,
ajo "Tjetër" është dhe, Gjetkë, shkon...
Në Gjithçka, NJËSHIN sheh,
shtratin që mbyll lumi,
fuqinë e luleve që nga toka shpërthejnë,
në festë të veshur me ngjyra verbuese,
krijesa të ndjeshme endacake,
por në mizorinë e mbijetesës,
të pafajshme!
SAGGEZZA
MARIA ERRICO è nata a Mesagne (Brindisi). Lei si è laureata con lode in Filosofia. Negli anni '80 condusse "Disabili Mentali" di Taranto e dell'Area Jonica alle "Special Olimpics" di Bruxelles.
Con Edit Taranto ha pubblicato: Poesie, una Fiaba, un Romanzo e un Racconto Storico. Con Aletti Editore - Roma ha pubblicato una breve Silloge Poetica. Maria Errico è presente in varie Opere Antologiche italiane e straniere, in: Italia - Polonia, Antologia Serba World Poets, Antologia World Poets in lingua russa. Le sue poesie sono tradotte in lingua cinese e pubblicate sul Web del Festival della "Via della Seta" e della Rete Cinese di Cultura e Istruzione. È stata menzionata tra i Vincitori Internazionali dell'8° e del 9° Festival di Primavera della Poesia Cinese. Alcune sue poesie sono state pubblicate anche in lingua spagnola sulla Rivista "Poemame." Oltre al Polacco, Russo, Serbo, Cinese, Spagnolo e Portoghese, le sue poesie sono state tradotte anche in lingua Aymara, parlata in Bolivia, Cile e Perù. Lei è stata pubblicata in Bangladesh; ha ricevuto inoltre il Premio Aquila di Platino dal Perù, Premio Nelson Mandela, Premio Mahatma Gandhi, Premio Cesar Vallejo, Premio Accademia Arcaista - Crispiano (Taranto).
Maria Errico è stata nominata Ambasciatrice di Pace dall'I.F.C.H. Kingdom (Morocco).
Alcune suoi versi sono in video - poesie declamate da Alessandro Quasimodo e Hafez Haidar. Maria Errico ha ricevuto questi premi: Diplomi d'Onore, Menzioni di Merito, Targhe, Medaglie e cinque volte Finalista in vari Concorsi Letterari.
..........................................................
ASTRO FULGENTE
Insorgenza di Solare Disco,
magica alchimia di Stella
che il Pianeta galvanizza,
sincronizzati nell’abbraccio
sospesi vaghiamo e
arabeschi dal Cielo dipingiamo
sul blu cobalto del mediterraneo
Mare Nostrum…
Da Elio elettrizzati, sulle onde planiamo,
euforica irruenza di bambini
che si perdono nell’abbraccio
dei senzienti Delfini… mentre
lesta, oltre l’orizzonte, ascende
la fotonica luce e i Pianeti Fratelli
del Sistema Solare l’Osanna levano
al nostro Paterno Astro Fulgente,
elargitore benefico di esistenza
per i Tre Regni donati al Pianeta,
vitale sussistenza per noi,
Esseri efferati, su catastrofici sentieri incamminati!
YLLI SHNDRITËS
Shfaqja e Diskut Diellor,
Alkimi magjike e Yllit
që Planeti galvanizon,
të sinkronizuar në përqafime
pezulluar endemi
nga Qielli arabeska pikturojmë
në kaltërsinë e kobaltit të Mesdheut
Deti Jon…
Të elektrizuar nga Elio,
mbi valë rrëshqasim
vrull euforik i fëmijëve
që në përqafimin e delfinëve
të ndjeshëm humbasin...
ndërsa nxitimthi përtej horizontit,
drita fotonike ngjitet
dhe Planetet Vëllezër të Sistemit Diellor Hosanën i ngjisin
Yllit Tonë të Shndritshëm Atëror,
dhurues bamirës i ekzistencës
për Tre Mbretëritë Planetit falur,
jetesë ekzistuese për ne,
Qenie të pamëshirshme,
që ecin nëpër shtigje katastrofike!
SIRENE SAPUTELLE
Orecchie non turate, come Ulisse,
all’ammaliatore canto
delle Sirene della Fisica Teorica
abile resistenza contrappongo.
“Il nulla oltre l’ultima
scintilla di vita del cervello”,
presuntuosa sicumera sentenziata
da un noto Astrofisico!
E altre perfide ingannatrici
il mio cuore angustiano,
i miei giorni insidiano…
In alto, il loro canto levano
Ateismo e Agnosticismo:
“il tuo amato non vive e non vivrà
altrove che nel tuo cuore”
spietate irridono.
Giubilante, mi ergo e volitiva rispondo:
“Il mio Amato,
nella Dimensione DELL’OLTRE
si è involato!”
SIRENAT DIJETARE
Veshët jo të taposur, si Uliksi,
tek kënga magjepsëse
e Sirenave të Fizikës Teorike
qëndresën e fortë kundërshtoj.
“Hiçi përtej fundit
të shkëndijës së jetës së trurit”,
mendjemadhësi kryeneçe, gjykuar
nga një Astrofizikan i njohur!
Dhe mashtruese të tjera, të pabesa
zemrën time dëshpërojnë,
ditët e mia kërcënojnë…
Në lartësi këngën e tyre ngrenë
Ateizmi dhe Agnosticizmi:
“I Dashuri Jot nuk jeton dhe nuk do të jetojë askund tjetër veçse në zemrën tënde!"
të pamëshirshme tallen.
E ngazëllyer, në këmbë çohem
dhe me vullnet të fortë përgjigjem:
"I Dashuri im,
në Dimensionin PËRTEJ GJITHËSISË
fluturoi... !”
ALIENA
Aliena, in un mondo disumano,
in fuga verso campi verdi
schiva e leggiadra danza
sui sentieri erbosi.
Anela alla Natura Primigenia,
lei è “Altro” e, Altrove, va...
Nel Tutto scorge l'UNO,
l'alveo che il fiume rinserra,
la potenza dei fiori che
dalla terra erompono,
a festa vestiti da smaglianti colori,
senzienti creature vaganti ma,
nella crudeltà della sopravvivenza,
innocenti!
ALIENIA
Aliene, në një botë çnjerëzore,
duke ia mbathur drejt fushave të blerta
shmanget dhe këndshëm vallëzon
në shtigje me bar.
Gulçon për Natyrën Fillestare,
ajo "Tjetër" është dhe, Gjetkë, shkon...
Në Gjithçka, NJËSHIN sheh,
shtratin që mbyll lumi,
fuqinë e luleve që nga toka shpërthejnë,
në festë të veshur me ngjyra verbuese,
krijesa të ndjeshme endacake,
por në mizorinë e mbijetesës,
të pafajshme!
SAGGEZZA
In onda va,
la Fiaba della Vita,
tremula voce narrante
al Fiore in boccio
la coccolosa Rosa
ormai sfiorita.
Nana bianca, non ancora in
Gigante rossa trasmutata,
intrecciate le rugose mani
in grembo, quieta attende
l’ora fatale, l’esplosione nella
Supernova della Morte
mentre svela alla piccola
il Mistero arcano dell’Entropia
“Stelle siamo, cuore mio,
destinate ad apparire,
brillare e sparire.
Non fare del male a nessuno:
uomo, pianta, animale
e pietra della strada e,
in te stessa,
la SALVEZZA TROVERAI!”
MENÇURIA
Në transmetim
Përralla e jetës po jepet
me zë drithërues, rrëfyes
Lules në Lulëzim
Trëndafilit përkëdhelës
tashmë i zbehur.
Xhuxhja e bardhë,
akoma në Gjigandin e kuq e pashndërruar,
me duart e rrudhura, të kryqëzuara në prehër
e qetë pret...
orën fatale,
shpërthimin në Supernovën e Vdekjes
teksa i zbulon vogëlushes
Misterin misterioz të Entropisë
"Jemi yje, zemra ime,
të destinuar të shfaqemi,
të shkëlqejmë dhe të zhdukemi.
eq askujt mos i bë:
njerëzve, bimëve, kafshëve,
as gurëve të rrugës
dhe... në vetvete
SHPËTIMIN DO TË GJESH!”
POESIA
Irrompe all’alba
il mio Demone interiore,
bramoso mi desta,
amante lussurioso
non ancora pago
delle notturne grazie!
Turbinoso, mi aleggia intorno,
finché non gli accordo
larga udienza di empatia.
Stana, allora, la timorosa lucciola
dell’anima mia e,
come un elettrone,
la lancia ovunque nell’Universo,
creatura stordita da cotanto dono,
anima in fiore,
vibrazione positiva.
Esausta, mi ritrovo
su piume di guanciale
odorose di lavanda,
nella conchiglia della
mia coscienza risvegliata
e, ali di farfalla, involano
le mie parole visionarie
con potenza d’aquila
che ha sublimato in Poesia,
la sua rapacità.
POEZIA
Në agim shpërthen
Demoni im i brendshëm,
dëshirat m'i zgjon,
i dashuri në epsh
akoma nuk ngopet
në netët e këndshme!
Furishëm rreth meje fluturon,
derisa miqësohem me shumë empati.
Nga strofulla del pra
xixëllonja e ndrojtur e shpirtit tim
dhe, si një elektron,
kudo në Univers e lëshon
krijesën e trullosur
nga një dhuratë kaq e madhe.
Shpirti në lulëzim...
dridhje pozitive.
Të rraskapitur veten gjej
në puplat e jastëkut
me erë livando,
në guaskën e ndërgjegjes sime
të zgjuar sërish
dhe, si krahë fluture fluturojnë
fjalët e mia vizionare
me fuqinë e shqiponjës
e cila në poezi sublimoi
lakminë e saj.
la Fiaba della Vita,
tremula voce narrante
al Fiore in boccio
la coccolosa Rosa
ormai sfiorita.
Nana bianca, non ancora in
Gigante rossa trasmutata,
intrecciate le rugose mani
in grembo, quieta attende
l’ora fatale, l’esplosione nella
Supernova della Morte
mentre svela alla piccola
il Mistero arcano dell’Entropia
“Stelle siamo, cuore mio,
destinate ad apparire,
brillare e sparire.
Non fare del male a nessuno:
uomo, pianta, animale
e pietra della strada e,
in te stessa,
la SALVEZZA TROVERAI!”
MENÇURIA
Në transmetim
Përralla e jetës po jepet
me zë drithërues, rrëfyes
Lules në Lulëzim
Trëndafilit përkëdhelës
tashmë i zbehur.
Xhuxhja e bardhë,
akoma në Gjigandin e kuq e pashndërruar,
me duart e rrudhura, të kryqëzuara në prehër
e qetë pret...
orën fatale,
shpërthimin në Supernovën e Vdekjes
teksa i zbulon vogëlushes
Misterin misterioz të Entropisë
"Jemi yje, zemra ime,
të destinuar të shfaqemi,
të shkëlqejmë dhe të zhdukemi.
eq askujt mos i bë:
njerëzve, bimëve, kafshëve,
as gurëve të rrugës
dhe... në vetvete
SHPËTIMIN DO TË GJESH!”
POESIA
Irrompe all’alba
il mio Demone interiore,
bramoso mi desta,
amante lussurioso
non ancora pago
delle notturne grazie!
Turbinoso, mi aleggia intorno,
finché non gli accordo
larga udienza di empatia.
Stana, allora, la timorosa lucciola
dell’anima mia e,
come un elettrone,
la lancia ovunque nell’Universo,
creatura stordita da cotanto dono,
anima in fiore,
vibrazione positiva.
Esausta, mi ritrovo
su piume di guanciale
odorose di lavanda,
nella conchiglia della
mia coscienza risvegliata
e, ali di farfalla, involano
le mie parole visionarie
con potenza d’aquila
che ha sublimato in Poesia,
la sua rapacità.
POEZIA
Në agim shpërthen
Demoni im i brendshëm,
dëshirat m'i zgjon,
i dashuri në epsh
akoma nuk ngopet
në netët e këndshme!
Furishëm rreth meje fluturon,
derisa miqësohem me shumë empati.
Nga strofulla del pra
xixëllonja e ndrojtur e shpirtit tim
dhe, si një elektron,
kudo në Univers e lëshon
krijesën e trullosur
nga një dhuratë kaq e madhe.
Shpirti në lulëzim...
dridhje pozitive.
Të rraskapitur veten gjej
në puplat e jastëkut
me erë livando,
në guaskën e ndërgjegjes sime
të zgjuar sërish
dhe, si krahë fluture fluturojnë
fjalët e mia vizionare
me fuqinë e shqiponjës
e cila në poezi sublimoi
lakminë e saj.
Pregatiti dhe përktheu Angela Kosta poete, shkrimtare, gazetare, eseiste, Zv. Drejtore & Zv. Kryeredaktore në gazetën Albania Press dhe Kryeredaktore në gazetën Dritare e Re - Nuova Finestra.
Preparato e tradotto da Angela Kosta poetessa, scrittrice, giornalista, saggista, Vice Direttore & Vice Caporedattore sul giornale Albania Press e Caporedattore sul giornale Dritare e Re - Nuova Finestra.
