Sherife Allko - Cikël poetik
Moderator 
BORA MBI PLAGË
Ndoshta kjo dëborë do të mbulojë mëkatet e botës ,
dhe do të ngrohë shpirtrat në agoni .
Mëngjezet do të lindin si mantel i bardhësisë,
në zemra të plagosura ,
mbi të njëjtën rreze .
Ndoshta do të zgjohemi
me krahë të bardhë ëngjëlli ,
dhe aty,në heshtje të thellë ,
do të kuptojmë netët e venitura të shpirtit .
Prandaj, ti dëborë,
ji metafora e butë pëshpëritëse,
që kalon përmes mjegullës së erërave vajtuese .
E ndoshta, moj dëborë,
do të rendësh nëpër qiell ,
e ti,grimcë pas grimce,
do t'i mbledhësh mëkatet e botës .
....HESHTJA NË KORNIZË
Nuk e di,
mbi ç'truall jam ulur .
Nuk e di më
nëse jam bijë e Zotit
apo një hije që endet
si sonambul i padukshëm .
Mendoja se Isha diamant
mbi tokën ku endet jeta ,
Por qënkam veç një vitrinë drite
që shkëlqeu pak në sytë e botës .
Zemra ime mbeti pezull, e varur në një kornizë heshtjeje .
S'di çtë mendoj .
Shoh,të qeshura e lot
që zbresin si dizajn mbi lëkurën mbrojtëse të gjenezës sime .
Më vjen të rrebelohem
si Adami dhe Eva ,
një histori e vjetër,
dekret i Zotit .
Në tapetin e jetës,
Po m'i heqin shpresat ,
Po më fshijnë memorien,
gjymtyrët po m'i thajnë ,
nën qiellin e mesnatës
me hënë të plotë .
Unë rri ,
vëzhgoj pa bërë zë ,
duke falur frymën time .
METAMORFOZË
Pika e lotit qan mbi sy,
U bë rrëke.
Nuk e di,
është e drejtë, apo gabim.
U lëndua loti,
Apo loti lëndoi .
Për fat të keq
Kurrë s'u gjet fajtori.
Rrjedh loti prej vitesh,
U bënë rrëke të gjata,
U kthyen në det .
Loti i kripur u tha kur në tokë ra.
Mbi të u vendos një gur
E mbi gurë u gdhend emri i vdekjes.
U thyen lisat nga dhimbja.
Fitoi si gjithmonë e keqja.
TI KUJTOJMË VITET,ME NJË GOTË VERË
Eja ....!
Një gotë verë ta pimë sëbashku.
Një dolli si atëher ta ngremë
Kur rinia çelte si sythet në pranverë .
Eja..!
Të kujtojmë vitet e adoleshencës së hershme .
Ti kujtojmē e kurrë frikē nga njerzia të mos kemi ,
Tallaz kanë dhe ata, të etur nga dashuria .
Eja...!
Eja ta ngremë një dolli me gotën plotë.
Asnjē pikē për be mos të shkojē kotë .
Mos e lëmë të avullojë si vitet tona të bukura ,
Qē ikën si era e shpejtë .
Eja ....!
Eja,dhe frikë mos ki se dehesh
nga gjaku,që vlonë në deje,as nga vera e kuqe ,
Se çmenduria nuk vjenë nga një gotë verë ,
por vjen vetëvetiu nga dashuria .
Le ti përziejmë gjakun e verën bashkë ,
Le të dehemi sikur të jetë ora e fundit e jetës .
Eja ...
