Miranda Troci Derti - Poezi

Miranda Troci Derti - Poezi
RETË E ZEZA DIELLIN S,MA NDALIN!
 
Nuk ma ndalin diellin kurrë retë e zeza.
Shpirti i artistit që oshëtin nëpër skena.
Jam Troc i parë ndër breza.
Zëri i kukuvajkave turtuj e hiena.
 
Jam lis në rrënjë   trung e farë.
Gjak trimërie në arterie e damarë 
Themele të brezave  shkruajnë art e këngë
Vallen e shqiponjave s,na fëshfërinjê dimijat ndër këmbë.
 
Lumenjtë e gjakut trimave se ndotin përrenjtë e tharë.
Yryshëve batakçorë  hedhin vallen vërdallë.
Martirët epshorë  gjalmash  nënshtruar 
Nën çarçafët  e qullur   babëzitë  shkruar.
 
Shpata që më shëndritë  tefi saj në trimëri.
Me gjalma e çallma kurrë s,mu ka përly.
Nën lekurë e "sedrit " po ju ndizet flaka.
Mbetur në hendeke lloçesh e batakë
 
Retë e  zeza  kurrë diellin s.ma ndalojnë.
Kori i çakejve më kot mundojnë.
Vallen hedh me yjet  mbi bjeshkë e male.
Ligjëron fjala në  cep trojeve amëtare.
 
Skutat e  shtrejtërit e epshorëve që ndizem mes veti.
Zënë  dragjë(kore)  lëngojnë flakë eshkë.
Aty ku rrjedhin brezat këngë  e trimëri.
Retê e turpit se zënë diellin përmbi.
 
Shkroi!
Miranda Troci  Derti!
Reç. DIBËR!