Halil Xani - Cikël poetik
Moderator 
Halil Xani
Halil Xani u lind më 1952 në fshatin Polac të Skenderajt.Shkollën fillore e mbaroi në Polac e Skenderaj, ku e kreu edhe gjimnazin. Mbaroi studimet në degën e Gjuhës dhe Letërsisë Shqipe, në Fakultetin e Filologjisë, në Prishtinë. Nga viti 1974 e deri në vitin 1976 punoi arsimtar i gjuhës shqipe, në shkollën fillore të Qirezit, kurse në shkollën fillore të Polacit, nga viti 1976 e deri ne vitin 1983. Nga viti 1983 e deri në vitin 1990, punoi gazetar në Radio Mitrovicë, deri atëherë kur policia serbe i dëboi punëtorët shqiptarë nga puna dhe mbylli programin shqip. Pas luftës së fundit, nga një vit punoi gazetar në të përditshmet “Dita” dhe “24 orë” si dhe dy vite drejtoi programin e Radio Drenicës. Nga viti 1996 e deri më tash, ka botuar 17 vepra të zhanreve të ndryshme. Është anëtar i LSHK. Jeton dhe vepron në Skenderaj
MIRUSHA
Kjo ujëvara e Mirushës
Është e bukur në çdo stinë
Vizitori sa herë shkon
Si askund e gjen rehatinë.
Verës të rinjtë aty freskohen
Zogjtë në degë cicërojnë
Gurgullima e ujit që bije
Hijeshinë vendit seç ia shtojnë.
Edhe kur ngrin nga acari
Edhe bora zbardhon malet
Akulli nga lart e poshtë
Shkëlqen n‘rreze si kristalet.
MENDOVA SA ISHA NË DET
Mendova sa isha në det
Si ta marr pak det
Ta sjellë në Kosovë
Për fëmijët që s`kanë lekë
Por edhe për pleqtë
Që s`janë mirë me shëndet
Pak ujë me kripë
Pak rërë t’ua çoj
Reumën t’ua shëroj
Thashë, ah të kisha duar magjike
T’ia marr
Pak det Shëngjinit
T`ia falë Dukagjinit
Pak rërë e ujë të kaltër
Ta marr nga Kavaja
Thashë s`bëhet belaja
Ta sjellë rrëzë Qyqavicës
Për fëmijët e Drenicës.
Kështu mendova një vjet
Kur isha në det.
PAGJUMËSIA
Bie në krahun e djathtë
mbyll sytë rri në terr
Pastaj në krahun e majtë
Por kot, gjumi s‘më merr
Mendoj valëzimin e grurit
Dëgjoj tiktaket e orës së murit
Mendoj fishkëllimën e erës
Këngën e gjinkallës së verës
Në liqe lëkundjet e barkës
N‘orkestër tingujt e harfës
Në livadh valëzimin e barit
Në arë numëroj brazdat e ugarit
E kthej mendjen në shtrat
Numëroj deri njëqind e shtatë
Gjumin me ninula e ftoj
Frymëmarrjen time e dëgjoj
Pasi mendja mjaft u end
Tjetër gjë nuk mbaj mend.
PREJ NGA ËSHTË
DALLËNDYSHJA
A s`më thua lum gjyshja
Ku e ka vendlindjen
E ku dajtë dallëndyshja?
Nga jugu kur vijnë
Këtu bëjnë folenë
Dhe rritin fëmijët.
Prindër në jug e veri
Janë zogj Kosove
Apo me dyshtetësi.
Njerëzit në diasporë
Shkojnë “përkohësisht”
E vijnë rrallë e më rrallë.
Zogjtë andej e këndej
Në dy vendet njëjtë
Shkojnë e heqin mall.
Nuk kanë valixhe
Asgjë për doganë
As pasaporta s`kanë.
Nuk bartin libra
As hartë e busollë
Se nuk kryejnë shkollë.
Fluturojnë hoooopaaa
Nuk i pengojnë retë
S’çajnë kokën për gropa.
Larg e ndiejnë motin
Me sy krejt të mbyllur
Kaptojnë horizontin.
Pa hartë e pa busollë
Kështu gjithherë
Vjeshtë e pranverë.
Ikin e prapë vijnë
Ia shtojnë stinës
B U K U R I N Ë.
