Jernail Singh Anand (shqipëroi Angela Kosta)
Moderator 
POETI I NJOHUR INDIAN JERNAIL S. ANAND ME VARGJET E TIJ NË SHQIP
Sot sjellim për lexuesit vargjet e poetit indian Jernail Singh Anand.
DR. JERNAIL SINGH ANAND ka lindur në vitin 1955 në Luidhiana (Indi). Anand është poet indian, editor dhe aktivist mjedisor. Ai ka shkruar 140 libra me poezi në anglisht: poezi, narrativë si edhe shkrime shpirtërore. Aktualisht Anand është Profesor Nderi Emeritus në Institutin e Studimeve dhe Kërkimeve Evropiane për romët, Krimet kundër Njerëzimit dhe të Drejtën Ndërkombëtare, (Beograd - Serbi). Anand është gjithashtu Anëtar Nderi i Shoqatës së Shkrimtarëve në shoqata të ndryshme. Dr. Anand bashkë - zhvilloi teorinë e Bio-Teksit në Teorinë Kritike, së bashku me studiuesin iranian Dr. Roghayeh Farsi, kryekoordinator i një projekti kërkimor mbi poezinë e Anand-it të iniciuar nga Universiteti në Neyshabur, Iran. Anand ka qenë President i Konferencës Botërore të Poezisë të mbajtur në Bathinda (Punjab, tetor 2019)
RËNIA E POETIT
Më në fund shumë kohë m'u desh
Për të kuptuar atë çka po ndodh
Pse shoqëria
Ne poetët nuk na shikon.
Nuk na shikon ne poetët.
Hyjnisht të frymëzuar konsiderohemi
Dhe flasim për yjet dhe qiejt,
Ndërsa njerëzit nëpër rrugë,
Duan të flasim për yjet dhe vizat e bardha.
Ironitë tona për natyrën, për lulet, për gratë,
Bukuri, moralitet,
Dhe mbështetja jonë në virtyte
Si mirësia dhe ndershmëria.
Asgjë nuk e pret akullin
Me të varfërin njeri në rrugë,
Të cilit një vakt i bollshëm i është mohuar
Dhe fëmijët të cilët nuk munden të studjojnë
Madje as vajzës nuk mund t'i bëjë një martesë.
I shfrytëzuar je i themi
Na shikon dhe dëshiron të dijë
Ekziston ndonjë mënyrë tjetër?
A mund t'i kuroj plagët e tij që rrjedhin?
Elita e shoqërisë jemi.
Që flasin për yjet, për lulet, për bukurinë,
Magjitë, dashurinë dhe gjëra të tilla
Të cilat thjesht iluzione për njeriun qenkan.
Status në shoqëri nuk ka poeti
Rastësisht etiketohen
Si njerëz të mëdhenj,
Por pjesa më e madhe e racës përfundon
Duke nderuar njëri-tjetrin
në letër të konsumuar.
Kujtoj edhe kur gjithçka filloi
Mbretërit donin shakaxhinj
që mund t'i kënaqnin
Ose poetë që mund t'i lavdëronin
Në këmbim të disa monedhave të arta.
Kohët moderne na kanë dhënë
Një ndjenjë përkatësie në këtë shoqëri
Dhe të luftojmë për drejtësi.
Dhe shoqëria na mbylli bibliotekat.
Poezia është i vetmi Shkrim që flet
Për dhimbjen e njerëzve.
Gjen poezi dhe letërsi
Në programet e universiteteve moderne?
Shoqëria drejtohet nga elitat.
Edhe universitetet kanë seksione elitare
Seksionet e literaturës janë liruar
Ëhtë shënuar në tregtinë e teknologjisë.
Pra, i dashur Willy Loman,
Poeti yt në rrezik është tashmë.
Simpatizanti yt dënimin me vdekje rrezikon
E megjithatë është detyra e jote ta ngresh zërin
E të luftosh për drejtësinë që të është mohuar.
BUKË DHE FRYMË E HARXHUAR
Kur të pastrehët thirrën
Të gjitha bekimet ndava
Me ato më me pak fat.
Një burrë më pyeti:
Sa u ke dhënë atyre që janë nevojtarë?
Pasuritë e mia fillova të shikoja
Unë jam poet, çfarë më tepër kisha?
Në llogarinë bankare shikova
E zbrazur ish që kur në pension dola.
Kështu që me turp i thashë:
Njeri i pasur jam
Shiko mensat e poezisë
Librat që kam botuar.
Poesinë time falas të gjithëve ua dhuroj
Çdo ditë që herët në mëngjes.
Vizito faqen time
Poezitë e mia lexo!
Po flas për nevojtarët
Më tha ai.
Meqë ra fjala...
Kujt i duhen poezitë e tua?
A do të ndihmonin dikush me një ushqim të bollshëm?
A mundet një poezi të mjekojë
Plagët e të plagosurve?
Taksa për një qen endacak a mund t'i paguajë?
Tani e kuptova se sa i varfër isha!
Dhe sa e pavend krenaria ime ishte.
Shumica për bukë qanin
Dhe unë thjesht frymën po harxhoja?
..............................................................................
Dott. Jernail Singh Anand è nato nel 1955 a Luidhiana (India). Anand è un poeta, editorialista e attivista ambientale indiano. Lui ha scritto 140 libri di poesia in inglese di: narrativa, saggistica e scrittura spirituale. Attualmente è Professore onorario emerito presso l’Istituto di Studi e ricerche europee sui rom, crimini contro l’umanità e diritto Internazionale, (Belgrado – Serbia). Anand è anche Membro Onorario dell’Associazione Degli Scrittori di vari associazioni.Dr. Anand ha co-sviluppato la teoria del Bio-Testo nella Teoria Critica, insieme allo studioso iraniano Dott. Roghayeh Farsi, capo coordinatore di un progetto di ricerca sulla poesia di Anand avviato dall’Università di Neyshabur, in Iran. Anand è stato Presidente della World Poetry Conference tenutasi a Bathinda, nel Punjab, nell’ottobre del 2019.
LA CADUTA DEL POETA
Mi ci è voluto molto tempo, finalmente,
per realizzarlo
Perché la società
Non guarda noi poeti
Mentre guardiamo noi stessi.
Ci consideriamo divinamente ispirati,
E parliamo delle stelle e dei cieli,
Mentre la gente per strada,
Vogliamo che parliamo di stelle e strisce.
Le nostre ironie sulla natura, sui fiori, sulle donne,
Bellezza, moralità,
E il nostro sostegno alle virtù
Come la bontà e l’onestà.
Niente taglia il ghiaccio
con il povero uomo della strada,
A cui è stato negato un pasto sostanzioso
E i cui figli non possono ricevere un’istruzione
Né può sposare sua figlia.
Gli diciamo che sei sfruttato
Ci guarda e vuole sapere
Esiste un altro modo?
Posso medicare le sue ferite grondanti?
Siamo l’élite della società.
Che parlano di stelle, di fiori, di bellezza,
Incantesimi, amore e cose del genere
Che sono semplici illusioni per gli uomini.
Il poeta non ha alcuno status nella società,
Occasionalmente vengono etichettati
come grandi uomini,
Ma la maggior parte della razza finisce
Onorarsi a vicenda su carta consumabile.
Ricordo anche come tutto ebbe inizio.
I re volevano giullari che potessero accontentarli
O poeti che potrebbero lodarli.
In cambio di qualche moneta d’oro.
I tempi moderni ci hanno dato
Un senso di appartenenza a questa società
E lottando per la giustizia.
E la società ci ha chiuso le biblioteche.
La poesia è l’unica Scrittura che parla
Del dolore della gente.
Trovi poesia e letteratura
Nei programmi delle università moderne?
La società è gestita dalle élite.
E anche le Università hanno sezioni d’élite
Le sezioni di letteratura sono state liberate
E assegnato al commercio e alla tecnologia.
Dunque, caro Willy Loman,
il tuo Poeta è già in pericolo.
Il tuo simpatizzante rischia una condanna a morte.
Eppure è tuo dovere alzare la voce,
E combattere per la giustizia che ti è stata negata.
PANE E FIATO SPRECATO
Më në fund shumë kohë m'u desh
Për të kuptuar atë çka po ndodh
Pse shoqëria
Ne poetët nuk na shikon.
Nuk na shikon ne poetët.
Hyjnisht të frymëzuar konsiderohemi
Dhe flasim për yjet dhe qiejt,
Ndërsa njerëzit nëpër rrugë,
Duan të flasim për yjet dhe vizat e bardha.
Ironitë tona për natyrën, për lulet, për gratë,
Bukuri, moralitet,
Dhe mbështetja jonë në virtyte
Si mirësia dhe ndershmëria.
Asgjë nuk e pret akullin
Me të varfërin njeri në rrugë,
Të cilit një vakt i bollshëm i është mohuar
Dhe fëmijët të cilët nuk munden të studjojnë
Madje as vajzës nuk mund t'i bëjë një martesë.
I shfrytëzuar je i themi
Na shikon dhe dëshiron të dijë
Ekziston ndonjë mënyrë tjetër?
A mund t'i kuroj plagët e tij që rrjedhin?
Elita e shoqërisë jemi.
Që flasin për yjet, për lulet, për bukurinë,
Magjitë, dashurinë dhe gjëra të tilla
Të cilat thjesht iluzione për njeriun qenkan.
Status në shoqëri nuk ka poeti
Rastësisht etiketohen
Si njerëz të mëdhenj,
Por pjesa më e madhe e racës përfundon
Duke nderuar njëri-tjetrin
në letër të konsumuar.
Kujtoj edhe kur gjithçka filloi
Mbretërit donin shakaxhinj
që mund t'i kënaqnin
Ose poetë që mund t'i lavdëronin
Në këmbim të disa monedhave të arta.
Kohët moderne na kanë dhënë
Një ndjenjë përkatësie në këtë shoqëri
Dhe të luftojmë për drejtësi.
Dhe shoqëria na mbylli bibliotekat.
Poezia është i vetmi Shkrim që flet
Për dhimbjen e njerëzve.
Gjen poezi dhe letërsi
Në programet e universiteteve moderne?
Shoqëria drejtohet nga elitat.
Edhe universitetet kanë seksione elitare
Seksionet e literaturës janë liruar
Ëhtë shënuar në tregtinë e teknologjisë.
Pra, i dashur Willy Loman,
Poeti yt në rrezik është tashmë.
Simpatizanti yt dënimin me vdekje rrezikon
E megjithatë është detyra e jote ta ngresh zërin
E të luftosh për drejtësinë që të është mohuar.
BUKË DHE FRYMË E HARXHUAR
Kur të pastrehët thirrën
Të gjitha bekimet ndava
Me ato më me pak fat.
Një burrë më pyeti:
Sa u ke dhënë atyre që janë nevojtarë?
Pasuritë e mia fillova të shikoja
Unë jam poet, çfarë më tepër kisha?
Në llogarinë bankare shikova
E zbrazur ish që kur në pension dola.
Kështu që me turp i thashë:
Njeri i pasur jam
Shiko mensat e poezisë
Librat që kam botuar.
Poesinë time falas të gjithëve ua dhuroj
Çdo ditë që herët në mëngjes.
Vizito faqen time
Poezitë e mia lexo!
Po flas për nevojtarët
Më tha ai.
Meqë ra fjala...
Kujt i duhen poezitë e tua?
A do të ndihmonin dikush me një ushqim të bollshëm?
A mundet një poezi të mjekojë
Plagët e të plagosurve?
Taksa për një qen endacak a mund t'i paguajë?
Tani e kuptova se sa i varfër isha!
Dhe sa e pavend krenaria ime ishte.
Shumica për bukë qanin
Dhe unë thjesht frymën po harxhoja?
..............................................................................
Dott. Jernail Singh Anand è nato nel 1955 a Luidhiana (India). Anand è un poeta, editorialista e attivista ambientale indiano. Lui ha scritto 140 libri di poesia in inglese di: narrativa, saggistica e scrittura spirituale. Attualmente è Professore onorario emerito presso l’Istituto di Studi e ricerche europee sui rom, crimini contro l’umanità e diritto Internazionale, (Belgrado – Serbia). Anand è anche Membro Onorario dell’Associazione Degli Scrittori di vari associazioni.Dr. Anand ha co-sviluppato la teoria del Bio-Testo nella Teoria Critica, insieme allo studioso iraniano Dott. Roghayeh Farsi, capo coordinatore di un progetto di ricerca sulla poesia di Anand avviato dall’Università di Neyshabur, in Iran. Anand è stato Presidente della World Poetry Conference tenutasi a Bathinda, nel Punjab, nell’ottobre del 2019.
LA CADUTA DEL POETA
Mi ci è voluto molto tempo, finalmente,
per realizzarlo
Perché la società
Non guarda noi poeti
Mentre guardiamo noi stessi.
Ci consideriamo divinamente ispirati,
E parliamo delle stelle e dei cieli,
Mentre la gente per strada,
Vogliamo che parliamo di stelle e strisce.
Le nostre ironie sulla natura, sui fiori, sulle donne,
Bellezza, moralità,
E il nostro sostegno alle virtù
Come la bontà e l’onestà.
Niente taglia il ghiaccio
con il povero uomo della strada,
A cui è stato negato un pasto sostanzioso
E i cui figli non possono ricevere un’istruzione
Né può sposare sua figlia.
Gli diciamo che sei sfruttato
Ci guarda e vuole sapere
Esiste un altro modo?
Posso medicare le sue ferite grondanti?
Siamo l’élite della società.
Che parlano di stelle, di fiori, di bellezza,
Incantesimi, amore e cose del genere
Che sono semplici illusioni per gli uomini.
Il poeta non ha alcuno status nella società,
Occasionalmente vengono etichettati
come grandi uomini,
Ma la maggior parte della razza finisce
Onorarsi a vicenda su carta consumabile.
Ricordo anche come tutto ebbe inizio.
I re volevano giullari che potessero accontentarli
O poeti che potrebbero lodarli.
In cambio di qualche moneta d’oro.
I tempi moderni ci hanno dato
Un senso di appartenenza a questa società
E lottando per la giustizia.
E la società ci ha chiuso le biblioteche.
La poesia è l’unica Scrittura che parla
Del dolore della gente.
Trovi poesia e letteratura
Nei programmi delle università moderne?
La società è gestita dalle élite.
E anche le Università hanno sezioni d’élite
Le sezioni di letteratura sono state liberate
E assegnato al commercio e alla tecnologia.
Dunque, caro Willy Loman,
il tuo Poeta è già in pericolo.
Il tuo simpatizzante rischia una condanna a morte.
Eppure è tuo dovere alzare la voce,
E combattere per la giustizia che ti è stata negata.
PANE E FIATO SPRECATO
Quando i senzatetto chiamai
Tutte le benedizioni condivisi
con i meno fortunati.
Un uomo mi chiese:
Quanto hai dato ai bisognosi?
I miei beni iniziai a guardare
Sono un poeta, cosa avevo?
Nei conti bancari guardai
Prosciugato fu da quando in pensione andai.
Così con vergogna gli dissi:
Sono un uomo ricco
Guarda la messe della poesia
I libri che ho pubblicato
La mia poesia gratis ad ognuno regalo
Tutti i giorni sin dal mattino.
Visita la mia pagina
Le mie poesie leggi.
Sto parlando dei bisognosi
Mi disse
A proposito...
Chi delle tue poesie avesse bisogno?
Fosse qualcuno con un pasto completo aiutano?
Può una poesia medicare
le piaghe dei feriti?
Può pagare le tasse di un cane randagio?
Ora mi resi conto di quanto fossi povero!
Com'era mal riposto il mio orgoglio.
La maggioranza per il pane piangeva
Ed io stavo sprecando solo il mio fiato?
Përgatiti dhe përktheu Angela Kosta Akademike shkrimtare, poete, eseiste, përkthyese dhe gazetare.
Preparato e tradotto da Angela Kosta Accademica, scrittrice, poetessa, saggista, traduttrice e giornalista.
Tutte le benedizioni condivisi
con i meno fortunati.
Un uomo mi chiese:
Quanto hai dato ai bisognosi?
I miei beni iniziai a guardare
Sono un poeta, cosa avevo?
Nei conti bancari guardai
Prosciugato fu da quando in pensione andai.
Così con vergogna gli dissi:
Sono un uomo ricco
Guarda la messe della poesia
I libri che ho pubblicato
La mia poesia gratis ad ognuno regalo
Tutti i giorni sin dal mattino.
Visita la mia pagina
Le mie poesie leggi.
Sto parlando dei bisognosi
Mi disse
A proposito...
Chi delle tue poesie avesse bisogno?
Fosse qualcuno con un pasto completo aiutano?
Può una poesia medicare
le piaghe dei feriti?
Può pagare le tasse di un cane randagio?
Ora mi resi conto di quanto fossi povero!
Com'era mal riposto il mio orgoglio.
La maggioranza per il pane piangeva
Ed io stavo sprecando solo il mio fiato?
Përgatiti dhe përktheu Angela Kosta Akademike shkrimtare, poete, eseiste, përkthyese dhe gazetare.
Preparato e tradotto da Angela Kosta Accademica, scrittrice, poetessa, saggista, traduttrice e giornalista.
