Daniel Leuwers
Daniel Leuwers është anëtar i Akademisë Malarme dhe i jurisë për çmimet : “Ronsard” Tristian Tzara » dhe « Omar Khajami ». Është profesor në Universitet që ligjeron Literaturën bashkëkohore si dhe drejtor i Qendrës Nderkombëtare të Kritikës letrare . Ka ligjeruar edhe në SH.B.A. Daniel Leuwers është autor francez i disa dhjetra veprave ne mes tjerash : « La Vie cassée (Moires, 1996), L’Inconnu désarmé (Autres Temps, 1998), Morsure (L’Estocade, 2001), Poèmes couchés et L’Amour tremblé(Ecbolade, 2004 et 2006) ainsi que de nombreux livres d’artistes. Le mariage entre poésie et peinture lui a inspiré Le Livre pauvre (Tarabuste, 2003) , Livre pauvre, livre riche (Somogy, 2006) et Richesses du livre pauvre, Gallimard, 2008). Le Livre pauvre (Tarabuste, 2003) , Livre pauvre, livre riche (Somogy, 2006) et Richesses du livre pauvre, Gallimard, 2008). Daniel Leuwers po ashtu ka botuar edhe shënimet trilogji « Australia ou le pays rouge, Surimpressions d’Afrique et Le Voyage immobile a paru chez Editinter entre 1998 et 2001) et d’un « récit oblique », René Char, dit-elle, est mort (Amor Fati, 1990, réédition en 2007). Është autor i disa pjesëve teatrale ne mes tjerash edhe i monodramës NJI DITË PËR NJI NATË ». Kjo monodramë është luajtur në Belgjikë në 2001, në interpretimin e aktorës ALIX MARIAULE e në regji të PHILIPPE VAUCHEL nji regjisor pjesëmarrës i Festivalit të AVINJONIT në francë që është nder festivalet me te njohura ne Evropë. Ne vitin 2002 është përgatitur edhe në Francë.
...................................................................
C O E U R D E N U I T
(Z E M Ë R N A T E)
I. LA TYRANNIE DES SOUVENIRS I. TIRANIA E KUJTIMEVE
1. 1.
Dans les rues de la ville, Në rrugët e qytetit,
les souvenirs s'accumulent, kujtimet stivohen,
se bousculent. shtyhen mes veti.
Chaque rue a un secret pour toi Çdo rrugë për ty ruan një fshehtësi
et tu renoues pas à pas e ti lidh sërish hap pas hapi
avec le fil brisé de ta vie. fillin e këputur të jetës.
Tu te dis, bien sûr, Mendon, sigurisht,
qu'il te faudra quitter la ville, se duhet ta braktisësh qytetin,
aller vers du nouveau. të shkosh kah një horizonti i ri.
Mais ton enthousiasme soudain s'évide E befas entuziazmi gërryhet
tant les effluves du souvenir sa kundërmimet e kujtimit
te sont des alliées très perverses. të bëhen aleatë hileqarë.
Dans la ville trop connue, Në qytetin shumë të njohur,
tu survis à grand peine po gjallëron me mund të madh
au mal-être de ta vie. në dhembje-vuajtje të jetës tënde.
Dans les rues de la ville, Në rrugët e qytetit,
celle qui t'aperçoit ajo që të vëren
ne sait même pas as nuk e di dot
combien les souvenirs te broient se sa të dromcojnë kujtimet
derrière ta démarche noble, prapa përçapjes tënde bujare,
à la limite du vertige. deri në marramendje, sa s’ka ku shkon.
2. 2.
Seul, Vetëm,
tu sens pourtant la chaleur des hommes ti ndjen, pra, ngrohtësinë e njerëzve
qui sillonnent la ville. që qytetit i bien kryq e tërthor.
Ils soutiennent ton avancée Ata mbështesin ecjen tënde
vers des recoins secrets drejt skutave të fshehta
où tu crains de t'aventurer. ku ke frikë të hidhesh n’aventurë.
Tu marches dans tes propres pas, Ti ec me hapa, drejt-drejt,
tu t'écorches aux ornières. e gërricesh nëpër vrragat e udhëve.
La musique des souffrances Muzika e vuajtjeve
freine trop ton élan. hovin tepër ta frenon.
3. 3.
D' Australie Nga Australia
t'est revenue la rumeur d'un bonheur, t’u kthyen thashethemet e lumturisë,
cette sensation de nouveauté kjo ndjenjë risie
sur les quais de Sydney trotuareve të Sidneit
offerts au soleil circulaire që u jepen diellit përrethor
avec le petit hôtel me hotelin e vogël
pour y mener ton aimée për ta shpënë miken tënde
dès son arrivée ici. me t’arritur atje.
Mais les aimées E dashnoret,
rêvent toujours de partir. ëndërrojnë përherë t’ikin.
Elles disparaissent Ato zhduken
quand la rumeur insiste. kur thashethemja ngulmon.
4. 4.
Moi, Unë,
je marchais sur la route. ecja rrugës.
Le village était blotti sur la hauteur. Katundi tulatej mbi lartësinë.
Je ne savais comment l'atteindre. Nuk e dija se si ta mbërrija.
Seule comptait la lumière Vetëm drita vlente diç
dans le jour sans espace, në ditën pa hapësirë,
sans espèce d'amour. pa kurfarë dashurie.
Je marchais Unë ecja
et l'espoir subsistait. e shpresa rronte-rronte.
5. 5.
C'est dans l'île Saint-Louis Në ishullin Saint-Louis, mu aty
que je marche la nuit avec toi. unë ec natën tok me ty.
Je te tiens par la main Të mbaj për dore
comme sur une photo de Doisneau. si në një fotografi të Doisneau-së.
J'ai envie de te serrer contre moi Ndjej nevojë n'grykë të të shtrëngoj
comme si la guerre venait de finir sikur lufta të kisht' mbaruar
et que nous courions e ne të rendnim
vers notre liberté. drejt tonës liri.
Mais, la nuit, Po, natën,
je ne marche avec toi unë ec me ty
qu'en pensée, veç në mendje,
toi qui vis loin de moi ti që jeton larg meje
et ne viens à Paris dhe po vjen n'Paris
que pour quelques heures veç për disa orë
mangées par l'amour që i gëlltit dashuria
dans des hôtels hâtifs. në hotele ngutie.
Je me livre à un rêve I jepem një ëndrre
qui me tue. që më vret.
Je voudrais tant sombrer Sa do doja të kridhesha
dans l'île Saint-Louis në ishullin Saint-Louis
au plus profond në më t' madhen thellësi
d'un amour englouti. i përpirë nga një dashuri.
6. 6.
Je me love dans le drap de satin Kruspullohem n'çarshaf mëndafshi
où glissent nos souvenirs. ku na rrëshqasin kujtimet.
Je patine sur l'asphalte. Me patina mbi asfalt.
Je crains d'être enfermé, Kam frikë mos më mbyllin,
aplati dans des tiroirs secrets palosur në sirtarë sekretë
sans promesse de jamais revoir pa premtim se ndonjëherë sërish
le grand jour. të shohë ditë të bardhë.
Je finis capturé Përfundoj i zënë rob
dans les années profondes ndër vite të thella
de ma lutte trop stérile. të luftës sime, sterile, pa kuptim.
Shqipëroi Adem Xheladini