Alí Chumacero (Shqipëroi Irma Kurti)
Unë jam dallga që sërish ngrihet
Nga shkuma që deri në plazh shtrihet
Dhe bie midis syve të tu e copëtuar.
Hiri i errësirës dhe i humnerës;
Si rrahja e verbër e veshëve të mi,
Tashmë një kujtim i ajrit mbi mermer,
I etur për t’u mbytur në buzët e tua,
Dhe do të të ndjej përsëri në trupin tim
Fëshfërima delikate e duarve të tua
Dhe trishtimi i gjumit të fundit.