Valbona Kolaveri - Cikël poetik
Moderator 
Cikël poetik
HARBIM
Harbojnë kuajt
Kur furtunë marroqe
Gjuan me tërbim
Pa fre kalërojnë
Harbojnë të shklasin
Ç’të zënë
Pa asgjë në këmbim
Ku zë gjurmë e tyre
Thundrat veç përplasin
Godasin e godasin
Dhe të zotët vrasin
Se kapistall
S’iu vu ngaherë
Harbojnë e ndër thundra
Zënë të tjerë të mjerë
Harbojnë
Se vrapin s’jua ndalën
Mbi qafë kapistallë
Të zotët s’jua varën
Se duhej
Dhe nuk e panë
Dhe padronë
Nuk po kanë
Se syresh
Zunë vetë të jenë
Zunë dhe tokë të pazënë
Vrapojnë,
Gjuajnë dhe harbojnë
Së pamundurës të shkojnë
Çmenduri e tyre
Udhëheq drejt për në fron
Fronësh
Pa faraonë
RENDJE TË ERËTA
Ti lule e bukur
Prit të rritesh pak
Mos harbo pas erës
Në tundje të lehta
Të marros,
Të tërheq nga pak
Në laqe të befta
Të zë pritë,
E të këput pa takt
E bukur
Ti më s’mbetesh
As aromë s’të le
Në rendjet e errëta
RILIND
Në fusha të diellta
Të shpirtit
Rilind çdo ditë
Me të artat rreze
Pasqyrime
Sysh mirësie
Tejçohen zemrash
Vektorë paralelë zgjas
Drejt ëndrrës
Largesash të qelqta
Që nuk shterin,
Dashuri.
ZHVISHMA
Zhvishma mallin
Në shtratin e kujtimeve
Dhe më duaj
Më duaj dhe aty
Ku nuk jam unë
Zhvishma teshën
E shpirtit t’lëndum
Nën petkat e harrimit
Tek të pret të vish
LULE KUJTIMI
Në retinë të syrit tim
Malli yt
Pluskon lot
Rrëshqet mbi faqe
Dritë
Dhe shkëlqen në zemër
Lule kujtimi
Që nuk vyshket
Asnjeherë
Tek ushqehet me shpirt
LULE BORË
O Zoti im
Thirri ëngjëjt për mu
T’ma shërojnë zemrën
Me lule dashnie
T’bardhë reje vishjua shtatin
Lule borë tē zbardhojnë
Kur plagë e idhnimit
T’më shtrëngojë
E sofrën e shpirtit
T’ma shtrojë me bukē t’durimit
Që e qetë t’më vijë ëndrra
Mes qiejsh luleborë
O Zoti im
Nē thirrje lutjesh
Unë falem bekueshëm
E them ngadhnjimesh
E lumja unë për ty.
