ATJE NË TOKËN TIME NË PRIZREN
(Miqve të mi prizrenas)
Atje në tokën time diku në Prizren
Kam një mik të mirë shok e vëlla
Te shpirti i tij dardan ç’do gjë e gjen
Brenda zemrës gjithë universin ka !
Ai kalon heshtur rrugëve të qytetit
Ndalet e lexon ç’shkruhet mbi lapidarë
Duket sikur nderon të rënët me penë
Dhe ata që u flijuan në luftë me armë
Shoku miku e vëllai im i Prizrenit
Èsht’njeri i thjeshtë si shumë të tjerë
Ai duroi stuhitë e nuk luajti prej vendit
Atje ku ka lindur ka dhe dëshirë të bjerë
E ndien vëllai im dhe zemra i dhemb
Diçka që brenda vetes e ngre në revoltë
Sa shumë gjak derdhur për kët’ vend
E një pjesë e dheut rënkon për amën tokë
Ecën e pandalshëm shoku nga Prizreni
Rrugëve të qytetit të vet i menduar
Jo ! Pëshpërit me vete -Është e kot që jemi
Nëse të ndarë do ngelemi ... e jo të bashkuar !
Shpesh ulet e mendon miku im dardan
Të mbjellë trëndafila e zambak të bardhë
Brez pas brezi -thotë pushkën- nuk e heq !
Lindëm prej barotit e të thatë do ta mbajmë !