Silla Campanini – Poezi (shqip-italisht-anglisht) (Shqipëroi Angela Kosta)
Moderator 
SILLA CAMPANINI
NDERIM PËRKUJTIMIT
Në këtë hapësirë të kohës,
Në frymën e ngrohtë të zjarrit,
Fjalët e pikturuara të një peisazhi digjen
Ku dashuria e dhimbja përzihen
Dhe përqafohen.
Kujtimet lundrojnë stuhitë,
Duke qëndruar si shtyllat e një tempulli,
Si kristale të çmuara të vendosura në zemër,
Si sekrete për t'u nderuar nga përqafimi i një nëne.
Në oqeanin e mendimit, jetojnë emocione që,
Midis të dukshmes dhe të padukshmes,
Përqafojnë vetminë e zemrës.
Në heshtje, arti, si curril uji,
Ringjall kujtimin dhe brishtësinë
E një trupi të plagosur, në një boshllëk paqeje.
Dashuria është pasqyra e syve të tu,
Të cilët në dritë vëzhgojnë kopshtin në ciklet e zemrës.
E dashuroj brishtësinë time,
E dashuroj veten brenda meje.
Dhe të dashuroj ty, në të njëjtën hapësirë vezulluese
Nderim i sinqertë ndaj dashurisë dhe forcës së saj.
TRIBUTO AL RICORDO
In questo spazio di tempo,
Nel caldo respiro del fuoco,
Ardono parole dipinte in un paesaggio
Dove l’amore e il dolore si fondono
E si abbracciano.
Ricordi navigano tempeste,
Ergendosi come pilastri di un tempio,
Come cristalli preziosi incastonati nel cuore,
Come segreti da onorare con abbraccio materno.
Nell’oceano del pensiero, vivono emozioni che,
Tra il visibile e l’invisibile,
Abbracciano la solitudine del cuore.
Nel silenzio, l’arte, come sorgiva d’acqua,
Ravviva il ricordo e la fragilità di un corpo ferito,
In un vuoto di pace.
L’amore è lo specchio dei tuoi occhi,
Che nella luce osservano il giardino nei cicli del cuore.
Amo la mia fragilità,
Amo me stessa dentro di me.
E amo Te, nello stesso spazio lucente,
Sincero tributo all’amore e alla sua forza.
TRIBUTE TO MEMORY
In this space of time, in the warm breath of the fire, words painted burn in a landscape where love and pain merge and embrace each other. Memories navigate storms, standing like pillars of a temple, like precious crystals set in the heart, like secrets to be honored with a maternal embrace.
In the ocean of thought,
Emotions live which,
Between the visible and the invisible,
Embrace the solitude of the heart.
In silence, art, like a spring of water,
Revives the memory and Fragility
Of a wounded body, in a void of peace.
Love is the mirror of your eyes, which in the light
Observe the garden in the cycles of the heart.
I love my fragility,
I love myself inside of me.
And I love You, in the same shining space,
Sincere tribute to love and its strength.
Love is the mirror of your eyes,
which in the light observe the garden in the cycles of the heart.
I love my fragility,
I love myself inside of me.
And I love You,
In the same shining space,
Sincere tribute to love and its strength.
(Traduction In English by Nurul Hoque)
