Teuta Sadiku - Recension
Moderator 
Vargjet e poezisë “Ajo dashuron një të vdekur”, Vaid Hyzoti
Në vargjet e poezisë “Ajo dashuron një të vdekur”, Vaid Hyzoti zbërthen përmasat më të thella të dashurisë, duke e tejkaluar kufirin e jetës dhe vdekjes. Poezia është një hymn për shpirtin që dashuron pa kushte, duke e vendosur në qendër të saj një grua të përjetësuar në ndjenja, që guxon të dashurojë përtej logjikës së shoqërisë dhe përtej asaj që quhet normale.
“Dashuron akoma, e ndjen çdo ditë,
Ndonëse ka vite që shkoi në botën tjetër.”
Ndonëse ka vite që shkoi në botën tjetër.”
Këto vargje janë si një pikënisje për ta kuptuar thelbin e stilit të Hyzotit: një ndjeshmëri delikate që depërton thellë në shpirtin njerëzor. Ai i jep zë një dashurie të veçantë, që sfidon kohën dhe hapësirën. Gruaja e Hyzotit nuk dashuron trupin; ajo dashuron një frymë, një shpirt që mbetet i gjallë përmes kujtimit dhe përkushtimit të saj.
“Çdo natë ai vinte në shtratin e ëndrrës,
Çdo natë për tek i dashuri merrte shtegun e arratisë.”
Çdo natë për tek i dashuri merrte shtegun e arratisë.”
Këtu poeti vizaton një botë ku ëndrra dhe realiteti përzihen, ku dashuria bëhet arrati nga përditshmëria. Ky dualitet midis jetës së përditshme dhe botës së brendshme shpirtërore është një element thelbësor i individualitetit poetik të Hyzotit. Përmes këtyre vargjeve, autori shpall një betejë të heshtur midis normave shoqërore dhe zërit të zemrës.
“Qytetet e nderojnë dashurinë…”
Ky varg i dhuron një tjetër dimension poezisë: qyteti si dëshmitar dhe si gjykatës. Megjithëse dashuria e gruas është ndoshta e papranueshme sipas rregullave të zakonshme, qyteti e pranon dhe e nderon. Ky është një moment i fuqishëm që thekson besimin e poetit se dashuria e vërtetë triumfon mbi paragjykimet dhe gjykimet e botës.
“Se dashuria është shpirt dhe jo veç sex e fjalë!”
Kjo frazë është kulmi i poezisë, një deklaratë e fuqishme që përkufizon thelbin e dashurisë sipas Hyzotit. Në një shoqëri ku shpesh dashuria reduktohet në dëshira fizike apo formalitete të zbrazëta, Hyzoti ngre lart dashurinë shpirtërore, atë ndjenjë të pastër dhe të pavdekshme që tejkalon kufijtë materialë.
Stili poetik i Hyzotit është i veçantë për ndjeshmërinë e tij të hollë dhe aftësinë për të sjellë përjetime universale nëpërmjet një historie personale. Me një gjuhë të thjeshtë, por të ngarkuar me emocion, ai flet për dashurinë si forca që i jep kuptim jetës. Poezia e tij është një reflektim mbi natyrën njerëzore dhe mbi fuqinë transformuese të dashurisë, e cila mbetet e gjallë edhe kur çdo gjë tjetër shuhet.
Poezia “Ajo dashuron një të vdekur” është jo vetëm një histori personale, por një testament për përjetësinë e dashurisë, një hymn për shpirtin që dashuron pa kushte dhe përtej kohës. Ajo përfaqëson një nga shembujt më të bukur të asaj që do të thotë të jetosh me zemrën plot dhe të ndjekësh ëndrrat e shpirtit, pavarësisht pengesave që jeta vendos përpara.
