Rubjana Nika (poezi)
Moderator 
Rubjana Nika
DILEMË JETËSORE
Me thonj jetën e mbërthej,
shpeshherë dua ta lëshoj,
ta braktis,shpinën t'ia kthej,
ta lëndoj siç më lëndoi.
Dhe të qesh,dhe të qaj,
veç një degë e thatë mbetur,
herë ta mbaj,herë ta thyej,
në shpirt si purtekë e djegur.
Herë bie,herë ngrihem,
degës tharë mbajtur fort,
herë dorëzohem,herë mbahem,
qesh buzëplasur,shkrehur në lot.
Qesh me hir a me pahir,
se nuk mundem të qaj dot,
lehtë nën zë këndoj me vehte,
se nuk dua të derdh lot.
Qeshja shpejt kthehet në vaj,
me ç'po ndodh e përjetojmë,
s'po dimë çfarë ,s'po dimë si,
veç frymojmë e gjallojmë.
Në këtë zymtësi jetësore,
këmbëzvarrë,mendjeshtrënguar,
me ç'po shohim,ç'po dëgjojmë,
mbetëm me zemër ndër duar.
Me thonj jetën e mbërthej,
shpeshherë dua ta lëshoj,
ta braktis,shpinën t'ia kthej,
ta lëndoj siç më lëndoi.
Dhe të qesh,dhe të qaj,
veç një degë e thatë mbetur,
herë ta mbaj,herë ta thyej,
në shpirt si purtekë e djegur.
Herë bie,herë ngrihem,
degës tharë mbajtur fort,
herë dorëzohem,herë mbahem,
qesh buzëplasur,shkrehur në lot.
Qesh me hir a me pahir,
se nuk mundem të qaj dot,
lehtë nën zë këndoj me vehte,
se nuk dua të derdh lot.
Qeshja shpejt kthehet në vaj,
me ç'po ndodh e përjetojmë,
s'po dimë çfarë ,s'po dimë si,
veç frymojmë e gjallojmë.
Në këtë zymtësi jetësore,
këmbëzvarrë,mendjeshtrënguar,
me ç'po shohim,ç'po dëgjojmë,
mbetëm me zemër ndër duar.
