Frrok Gjikolaj me vargjet e tij në italisht të përkthyer nga Angela Kosta
Moderator 
FRROK GJIKOLAJ ME VARGJET E TIJ NË ITALISHT TË PËRKTHYER NGA ANGELA KOSTA
Frrok Gjikolaj ka lindur në Manati të Lezhës më 12 mars 1959. Fatkeqësisht në moshën 10 - vjeçare humbi shikimin nga shpërthimi i një bombe të mbetur nga Lufta e Dytë Botërore. Mësimet e para i mori në vendlindje dhe i vazhdoi në Tiranë, ndërsa të mesmen në gjimnazin “Hydajet Lezha” në Lezhë. Gjikolaj është diplomuar në Universitetin “Luigj Gurakuqi” në Shkodër në Fakultetin Gjuhë - Letërsi dhe më vonë në UET Tiranë për Psikologji Këshillimi dhe për disa vite ushtroi profesionin si punonjës i shërbimit psiko-social në Shkollën e Mesme të Bashkuar Zejmen, Lezhë. Ka botuar disa libra në poezi dhe prozë si: “Me sytë e shpirtit”, “Përmallimi”, “Një kafe e idhtë”, “Drama e ëndërrave të mia”, “Sa paqes i ngjaj” dhe së fundi novelën “Të dua në dritë”. Edhe sot e kësaj dite Gjikolaj vazhdon me stoicizëm të krijojë pa pushim në prozë dhe poezi.
AROMË ATDHEU
Në tinguj gjuhësh plot ngjyra,
Ndjehem si në hije,
Shqip me flet natyra,
O aromë Shqypnie!
Përhumbur jam në kthim,
Kjo rrugë e gjatë, e gjatë,
Mendja gjen pushim,
Atje ku hodha shtat.
Fluturoj mbi det,
Kokën e kthej prapa,
Ta kisha dhe një jetë,
Zemrën do ta ndaja.
Avioni përmbi re,
Zemra mbushur mall,
Një jetë pas e lë,
Kthimi më mban gjallë.
Ndoshta kthehen ndonjëherë,
Nipa, mbesa plot hare,
Ku jetonin atëherë
Gjyshërit tanë në atdhe …
Dikur një shtëpi,
Tashmë, thjesht muranë,
Ferra shkon përmbi,
Malli nis e qan…
MIRËNJOHJE
Ndjehem si në hije,
Shqip me flet natyra,
O aromë Shqypnie!
Përhumbur jam në kthim,
Kjo rrugë e gjatë, e gjatë,
Mendja gjen pushim,
Atje ku hodha shtat.
Fluturoj mbi det,
Kokën e kthej prapa,
Ta kisha dhe një jetë,
Zemrën do ta ndaja.
Avioni përmbi re,
Zemra mbushur mall,
Një jetë pas e lë,
Kthimi më mban gjallë.
Ndoshta kthehen ndonjëherë,
Nipa, mbesa plot hare,
Ku jetonin atëherë
Gjyshërit tanë në atdhe …
Dikur një shtëpi,
Tashmë, thjesht muranë,
Ferra shkon përmbi,
Malli nis e qan…
MIRËNJOHJE
Për mua kjo ditë shënon një kufi,
Një mbarim dhe fillim të ri.
Nuk shlyhen vitet dhe fazat e jetës,
Si kujtim i gjallë i lënë vendin njëra-tjetrës.
Nga qielli si magji e shenjtë,
Energji të reja më kanë ardhë.
Tash do të mbështetem në penë,
Dhe jo më në shkopin e bardhë.
Edukimi mbetet një sfidë.
Zbulova kristale dashurie ndër vite.
Me kolegët u lartësova çdo ditë.
Mblodha e shpërndava rreze drite.
Sfidat si dallgët me shkumë,
Pa ngutje dhe shpallje fitoreje,
Këtë dëshiroja më shumë,
Kthjellimin e mendjeve njerëzore.
Për mua, secili prej jush
Është më shumë se një mik,
Është një yll ndriçues,
Në qiellin e shpirtit tim lirik.
Për kë shkon mirënjohja e parë?
Për prindërit e dhembshur, që më kanë djalë,
Për ju, o kolegë, të palodhur në bashkëpunim,
Për ju, o drejtues të lartë, që më falët besim.
Si dorë e ngrohtë, në arritjet e mia në jetë,
Mbështetja Juaj, ka qenë i madhi sekret.
Nuk të harrova, moj e shtrenjta ime,
Ti që në jetë m’u bëre sy,
Ky që jam, mbushur plot gëzime,
S’do isha kurrë pa Ty!
NËNËS
Edhe nana shkoi një ditë ….
Emri “nanë” mbeti gjallë,
Në t’amblen paqe i mbylli sytë,
Si shenjtore me flokë të bardhë.
Sa pak foto gjeta, o nanë,
N’arkë të teshave që na le,
Të gjithë jemi në shpirtin tand,
Veç aty do gjejmë strehë.
Unë kam pas një fat të bardhë,
Prek në zemër, të ndjej aty,
As një rrudhë s’ta pashë në ballë,
Ma t’bukurën foto e kam me ty.
E sot vij si djalë fajtor,
Që nuk bana aq sa desha,
Në fat t’vështirë, lidh kam e dorë,
At’ barrë kryqi që s’e desha.
Emri yt sa peshë e botës,
Fëmijërinë e shoh te ti,
Do na mbetesh ëngjëll mbrojtës,
Paqja e shpirtit më je ti!
Një mbarim dhe fillim të ri.
Nuk shlyhen vitet dhe fazat e jetës,
Si kujtim i gjallë i lënë vendin njëra-tjetrës.
Nga qielli si magji e shenjtë,
Energji të reja më kanë ardhë.
Tash do të mbështetem në penë,
Dhe jo më në shkopin e bardhë.
Edukimi mbetet një sfidë.
Zbulova kristale dashurie ndër vite.
Me kolegët u lartësova çdo ditë.
Mblodha e shpërndava rreze drite.
Sfidat si dallgët me shkumë,
Pa ngutje dhe shpallje fitoreje,
Këtë dëshiroja më shumë,
Kthjellimin e mendjeve njerëzore.
Për mua, secili prej jush
Është më shumë se një mik,
Është një yll ndriçues,
Në qiellin e shpirtit tim lirik.
Për kë shkon mirënjohja e parë?
Për prindërit e dhembshur, që më kanë djalë,
Për ju, o kolegë, të palodhur në bashkëpunim,
Për ju, o drejtues të lartë, që më falët besim.
Si dorë e ngrohtë, në arritjet e mia në jetë,
Mbështetja Juaj, ka qenë i madhi sekret.
Nuk të harrova, moj e shtrenjta ime,
Ti që në jetë m’u bëre sy,
Ky që jam, mbushur plot gëzime,
S’do isha kurrë pa Ty!
NËNËS
Edhe nana shkoi një ditë ….
Emri “nanë” mbeti gjallë,
Në t’amblen paqe i mbylli sytë,
Si shenjtore me flokë të bardhë.
Sa pak foto gjeta, o nanë,
N’arkë të teshave që na le,
Të gjithë jemi në shpirtin tand,
Veç aty do gjejmë strehë.
Unë kam pas një fat të bardhë,
Prek në zemër, të ndjej aty,
As një rrudhë s’ta pashë në ballë,
Ma t’bukurën foto e kam me ty.
E sot vij si djalë fajtor,
Që nuk bana aq sa desha,
Në fat t’vështirë, lidh kam e dorë,
At’ barrë kryqi që s’e desha.
Emri yt sa peshë e botës,
Fëmijërinë e shoh te ti,
Do na mbetesh ëngjëll mbrojtës,
Paqja e shpirtit më je ti!
.................................................................
FRROK GJIKOLAJ CON I SUOI VERSI IN ITALIANO TRADOTTI DA ANGELA KOSTA
Frrok Gjikolaj è nato a Manati, Lezhë il 12 marzo 1959. Disgraziatamente, all'età di 10 anni perse la vista a causa dell'esplosione di una bomba residua dalla Seconda Guerra Mondiale. Gjikolaj riceve le sue prime lezioni nel paese nativo dopodiché proseguì a Tirana, mentre le superiori nel liceo "Hydajet Lezha" a Lezha. Dopo ciò Gjikolaj si è laureato presso l'Università "Luigj Gurakuqi" a Scutari alla Facoltà di Lingua e Letteratura e successivamente presso l'UET di Tirana come Psicologo Consulente e, per diversi anni ha esercitato la professione come impiegato di servizi psico-sociali presso la Scuola Superiore di Zejmen a Lezha. Gjikolaj ha pubblicato diversi libri di poesie e prosa: "Con gli occhi dell'anima", "La Nostalgia", "Un caffè amara", "Il dramma dei miei sogni", "Quanto assomiglio alla Pace" e infine la novella: "Ti amo nella luce". Ancora oggi Gjikolaj continua con stoicismo a creare incessantemente prosa e poesia.
IL PROFUMO DELLA PATRIA
Nei linguaggi dei suoni pieni di colore
Mi sento come se fossi nell'ombra.
In albanese mi parla la natura,
Oh, profumo di Albania.
Sperduto sono al ritorno,
Questa strada lunga, lunga,
La mente trova il riposo,
Là dove sono cresciuto di statura.
Sorvolo sopra il mare,
La testa giro indietro,
Se avessi ancora una vita,
Il cuore condividerei.
L'aereo sopra la nuvola,
Il cuore colmo di nostalgia
Una vita dietro lascio
Il ritorno mi mantiene vivo.
Forse tornano qualche volta
I Nipoti, le nipotine pieni di gioia,
Dove vivevano una volta
I nostri nonni nella Patria
Una volta una casa,
Ora, semplicemente muri,
La spina va oltre,
La nostalgia inizia a piangere...
GRATITUDINE
Frrok Gjikolaj è nato a Manati, Lezhë il 12 marzo 1959. Disgraziatamente, all'età di 10 anni perse la vista a causa dell'esplosione di una bomba residua dalla Seconda Guerra Mondiale. Gjikolaj riceve le sue prime lezioni nel paese nativo dopodiché proseguì a Tirana, mentre le superiori nel liceo "Hydajet Lezha" a Lezha. Dopo ciò Gjikolaj si è laureato presso l'Università "Luigj Gurakuqi" a Scutari alla Facoltà di Lingua e Letteratura e successivamente presso l'UET di Tirana come Psicologo Consulente e, per diversi anni ha esercitato la professione come impiegato di servizi psico-sociali presso la Scuola Superiore di Zejmen a Lezha. Gjikolaj ha pubblicato diversi libri di poesie e prosa: "Con gli occhi dell'anima", "La Nostalgia", "Un caffè amara", "Il dramma dei miei sogni", "Quanto assomiglio alla Pace" e infine la novella: "Ti amo nella luce". Ancora oggi Gjikolaj continua con stoicismo a creare incessantemente prosa e poesia.
IL PROFUMO DELLA PATRIA
Nei linguaggi dei suoni pieni di colore
Mi sento come se fossi nell'ombra.
In albanese mi parla la natura,
Oh, profumo di Albania.
Sperduto sono al ritorno,
Questa strada lunga, lunga,
La mente trova il riposo,
Là dove sono cresciuto di statura.
Sorvolo sopra il mare,
La testa giro indietro,
Se avessi ancora una vita,
Il cuore condividerei.
L'aereo sopra la nuvola,
Il cuore colmo di nostalgia
Una vita dietro lascio
Il ritorno mi mantiene vivo.
Forse tornano qualche volta
I Nipoti, le nipotine pieni di gioia,
Dove vivevano una volta
I nostri nonni nella Patria
Una volta una casa,
Ora, semplicemente muri,
La spina va oltre,
La nostalgia inizia a piangere...
GRATITUDINE
Per me questo giorno segna un confine,
Una fine e un nuovo inizio
Non si riscattano gli anni e le fasi della vita
non vengono risigillati.
Come un ricordo vivente
lasciano spazio l'uno all'altro.
Dal cielo come un sogno magico
Nuove energie sono arrivate
Ora mi appoggerò alla penna,
E non più al bastone bianco.
L'educazione rimane una sfida.
Cristalli d'amore scoprii negli anni.
Con i colleghi ogni giorno mi sollevai
Raccolsi e spartissi raggi di luce.
Le sfide come le onde con la schiuma,
Senza fretta e annuncio di vittoria,
Questo desideravo di più,
La limpidezza delle menti umane.
Per me, ciascuno di voi
È più di un amico.
È una stella splendente,
Nel cielo della mia anima lirica
A chi è rivolta la prima gratitudine?
Per i miei genitori, che hanno un figlio,
Per voi, colleghi miei, instancabili in collaborazione
O Voi superiori dirigenti
Di cui la fiducia mi avete regalato
Come una mano calda,
Nei progressi della mia vita
Il Vostro sostegno fu il grande segreto.
Non ti ho dimenticata, mia cara
Tu che nella vita i miei occhi diventasti
Questo di cui sono, colmo di gioia.
ALLA MADRE
Anche la madre andò via un giorno
Il nome "Madre" viva rimase,
Nella dolce pace chiuse gli occhi
Come una santa con i capelli grigi.
Poche foto trovai Madre,
Nell'armadio dei tuoi vestiti che ci lasciasti,
Tutti nella tua anima stiamo
Solo lì dimora troveremo.
Una nitida fortuna io ebbi
Toccando il cuore, lì ti sento.
Neanche una ruga sulla tua fronte vidi
La più bella foto con te c'è l'ho
E oggi come un figlio colpevole vengo
Poiché non feci quanto avrei voluto,
Nella sfortuna, legato alle mani e ai piedi.
Quel fardello di croce che non volessi.
Il tuo nome quanto il peso del mondo
L'infanzia in te la vedo
Angelo custode rimarrai
La pace dell'anima Tu sei.
Una fine e un nuovo inizio
Non si riscattano gli anni e le fasi della vita
non vengono risigillati.
Come un ricordo vivente
lasciano spazio l'uno all'altro.
Dal cielo come un sogno magico
Nuove energie sono arrivate
Ora mi appoggerò alla penna,
E non più al bastone bianco.
L'educazione rimane una sfida.
Cristalli d'amore scoprii negli anni.
Con i colleghi ogni giorno mi sollevai
Raccolsi e spartissi raggi di luce.
Le sfide come le onde con la schiuma,
Senza fretta e annuncio di vittoria,
Questo desideravo di più,
La limpidezza delle menti umane.
Per me, ciascuno di voi
È più di un amico.
È una stella splendente,
Nel cielo della mia anima lirica
A chi è rivolta la prima gratitudine?
Per i miei genitori, che hanno un figlio,
Per voi, colleghi miei, instancabili in collaborazione
O Voi superiori dirigenti
Di cui la fiducia mi avete regalato
Come una mano calda,
Nei progressi della mia vita
Il Vostro sostegno fu il grande segreto.
Non ti ho dimenticata, mia cara
Tu che nella vita i miei occhi diventasti
Questo di cui sono, colmo di gioia.
ALLA MADRE
Anche la madre andò via un giorno
Il nome "Madre" viva rimase,
Nella dolce pace chiuse gli occhi
Come una santa con i capelli grigi.
Poche foto trovai Madre,
Nell'armadio dei tuoi vestiti che ci lasciasti,
Tutti nella tua anima stiamo
Solo lì dimora troveremo.
Una nitida fortuna io ebbi
Toccando il cuore, lì ti sento.
Neanche una ruga sulla tua fronte vidi
La più bella foto con te c'è l'ho
E oggi come un figlio colpevole vengo
Poiché non feci quanto avrei voluto,
Nella sfortuna, legato alle mani e ai piedi.
Quel fardello di croce che non volessi.
Il tuo nome quanto il peso del mondo
L'infanzia in te la vedo
Angelo custode rimarrai
La pace dell'anima Tu sei.
Përgatiti dhe përktheu Angela Kosta Akademike, shkrimtare, poete, eseiste, kritike letrare, redaktore, promovuese, gazetare
Preparato e tradotto in italiano da Angela Kosta Accademica scrittrice, poetessa, saggista, critica letteraria, redattrice, traduttrice, giornalista
Preparato e tradotto in italiano da Angela Kosta Accademica scrittrice, poetessa, saggista, critica letteraria, redattrice, traduttrice, giornalista
