Sadik Bicaj - Cikël poetik
Moderator 
Cikël poetik
ODE DASHURIE
Mbrëmë gjatë të kam pritur
Po ti nuk erdhe
Seç e ndjeva veten të pikëlluar
Duke pyetur pareshtur
Ç’ u bë me dashurinë time
Tash poezia të kërkon
Ti mos i pikëllo vargjet
Ti mos i vrajë ato
Zemra nuk duron dot vuajtje
As thyerje as vetmi
Zemërdjegura nga malli
Mund të mos ëndërrosh këtë dhembje
As të ndiesh këngën time
Dashuria është mbi të gjitha
DASHURIA IME
Zëri im humb soll te ti
Pa thyer mallin kurrë
Me këngën e përlotur
Zemra rron me atë dallgë të moçme
Dashuria ime si do të vijë
Të më prek
Të më djeg
As puthjen s’ia di
As gishtërinjtë e hollë e të përgjakur
Të më vijë o sall të më vijë
Dashuria ime e përvëluar
Në ditën e uruar
TË VISH TI
Kur të vish ti
Qyteti i ndalë dhembjen e pikëllimit
Pranvera merr bukurinë e vet
Nuk çel vetëm një lule
Uji rrjedhë më qetë
Kur të vish ti
Unë dritaren e lë hapur
Më bëhet se fluturoj në qiell
Më bëhet sikur ndiej njëmijë fjalë të ëmbla
Dhe me ty udhëtoj gjithësisë
Ngjitem deri të hëna
Ti çuditërisht ia merr bukurinë
Kur të vish ti
Qyteti mbështillet me cicërimën e zogjve
Hapat e udhëtarëve m’i zgjojnë ëndrrat
Kur të vish ti
SYTË E SAJ
Në netët e largëta
Korin ti e udhëheqje V.
E përqafoje buzëqeshjen e pikëlluar
Unë të shikoja hidhur
Se si në lyrë nxirrje zërin
Desha atë zemër të bardhë
Si në ëndërr
Ti hesht
Ndërsa sytë tu flasin
Kur të ikësh midis fjalës
E zërit që pret zgjimin e ditës
TAKIMI NË KRYEQYTET
Duke u larguar nga sheshi
Sytë tu vodhën qiellin
Sa shpesh zemra më rrahu
Si pika shiu që binin në tokë
Midis këngëve të lashta
Lotonte dashuria
Edhe pse shpirtin gur e kishte
Në kujtimin tim
Tani s’ ka kush të hyjë pos teje
Kur me mall tund vetminë
Tek vije ti
Në Prishtinë gjumi s’i zinte zogjtë
Edhe ata prisnin fluturimin e fundit
Tani mbledhim çastet e ikura
Netëve pa gjumë
VETËM KËNGA IME
Ti përnatë më hynë në dhomë
Unë zë e flas me engjëjt
Fik dritën e llambës
Dhe ndiej ulërimë ndaj të lehurës
Njëmijë vjet larg pikëllimit
Zemërimit
Shpëtimit
Takimit
Vetëm kënga ime
(Prishtinë, 1994)
