Rifat Ismaili – Cikël poetik
Moderator 
CIKËL POETIK PËR VJESHTËN
Rifat Ismaili
KA FILLUAR NDËRRIMI I GJETHEVE
Fole të braktisura zogjsh,
i trishtuar kaloj para tyre...
Vizatime fëmijësh ngjajnë pemët
nëpër mure e rrugë njëherësh...
Të trembura, të heshtura
si rrahjet e zemrës...
Ndërroi ngjyrë dhe jeta ime,
dhe sytë më kanë ndryshuar.
Një varkë lundron përmes tyre
me marrëzinë ngarkuar...
Nga kaltërsia u zhdukën patat,
një pikëz bojë m'u derdh mbi letër.
Ikën dhe vjen kjo erë e vjeshtës,
malli për gjithçka më dehu me veten...
KUDO VJESHTË
Pemë gjetherënë akoma me ndonjë frut,
si gjinj të fishkura grash...
Jetoj i përhumbur brenda vetes,
ndjehem si një kalorës pa udhë...
Mbi këmbanoret e kishave si paterica,
kryqet e zinj përqeshin mjerimin.
Endem si merimanga në rrjetën e vet,
si ajo prostituta në shtrat me hidhërimin...
ILUZIONET E VJESHTËS
Ka mbetur akoma ndonjë gjethe në trungje të zhveshura.
Diçka do mbetet pa shkundur nga harresa.
Jeta e shkurtër e tyre fiton përjetësinë,
si Utnapishtimi pas përmbysjes së botës.
( Përjetësia shfaqet tek disa si një ëndërr...)
Megjithatë, sa e mërzitshme është e gjitha kjo;
gjithmonë gjërat e çmuara trazohen nëpër qiej,
kushedi nëpër ç' erëra do të mbrohen,
sa ngrica do të përballojnë,
gjersa të vijnë pranverërat e shenjta të ringjalljes.
Tani në vjeshtë ka mbetur ndonjë gjethe
si prarimi i flokëve të bukur të një vajze.
Por sa e trishtuar është e gjitha kjo;
është i ngrysur qielli i një qyteti
ku kanë humbur dallëndyshet...
ILUZIONE VJESHTE
Fletët e verdha
lundrojnë,
si barka magjike...
Qyteti fluturon
pas dallëndysheve...
Si pergamenë,
udhëve të përkohshme,
shpresave të mëdyshme!
