Melisa Rushiti - poezia Gjyshja ime
Moderator 
GJYSHJA IME
Gjyshja ime, si diell në agim,
Me duar të ngrohta, më përqafon shpirtin tim,
Në çdo fjalë ka urtësi dhe dashuri,
Një zemër e artë, që s'lodhet kurrë për ne të rri.
Kur rrëfen përralla nga koha e largët,
Në sytë e saj duket bota e paqet,
Çdo buzëqeshje është një dritë e re,
Gjyshja, një strehë për ne të vegjlit e saj përherë.
Me aromën e gatimeve që bën me kujdes,
Na mban të bashkuar, shtëpia me të është plot fresk,
Fjalët e saj janë si melodi e qetë,
Një dashuri e përjetshme që nuk shteret kurrë në jetë.
Gjyshja, një thesar që koha nuk mund ta zbehë,
Me zemrën plot dashuri dhe përqafime të buta,
Në çdo hap që hedh, e ndjej praninë e saj,
Si një yll që ndriçon, edhe kur është larg.
Gjyshja ime, si diell në agim,
Me duar të ngrohta, më përqafon shpirtin tim,
Në çdo fjalë ka urtësi dhe dashuri,
Një zemër e artë, që s'lodhet kurrë për ne të rri.
Kur rrëfen përralla nga koha e largët,
Në sytë e saj duket bota e paqet,
Çdo buzëqeshje është një dritë e re,
Gjyshja, një strehë për ne të vegjlit e saj përherë.
Me aromën e gatimeve që bën me kujdes,
Na mban të bashkuar, shtëpia me të është plot fresk,
Fjalët e saj janë si melodi e qetë,
Një dashuri e përjetshme që nuk shteret kurrë në jetë.
Gjyshja, një thesar që koha nuk mund ta zbehë,
Me zemrën plot dashuri dhe përqafime të buta,
Në çdo hap që hedh, e ndjej praninë e saj,
Si një yll që ndriçon, edhe kur është larg.
