Valbona Hadri - MĒRGIMTARI

Valbona Hadri - MĒRGIMTARI
MĒRGIMTARI

Kam qarë sa vet jeta ime.
Jam fshehur skutave,
duke rënkuar me dhembje
malli në kërkim të dashurisë  sate,
sa andej e këtej .

Kam kërkuar oborrin e shtëpisë,
për ta shijuar një pikë rreze dielli
në kujtim të fëmijërisë.

Më kanë munguar, ato rrugica,
që tashmë kanë ndryshuar...
E ato pamje ku unë mbahesha fortë për dorën tënde,
duke e ngritur shpeshherë shikimin
në kërkim të pranisë sate.

Kam prekur vijëzat e fytyrës,
ku lotët lan gjurmë e  tyre.
Herë-herë shpalosja faqet e historisë 
për të ngarendur në gjetjen e pamjeve mahnitëse 
të vendlindjes, që të marrë pak frymë lirshëm.

Me lutë kam shuar mallin 
për zërin  tënd, që më zgjonte
me mëngjeset e pranverës beharore
dhe qëndrimin tim rrëzëmali
në soditjen e fluturimit për të të bukurën shqiponjë.

Kam kërkuar të përmbushëm me ty,
duke e zhveshur natën e zhytur terrinë,
ku lypsari i strukur lutet për zbardhjen e ditës së re.

Kam dashur që familja ime
të jetoj dhe qëndroj në atdheun tim!
E çka s'kam kërkuar por jo të më thërrasin
Mërgimtar në vendin tim.