Sadik Bicaj - Cikël poetik
Moderator 
Cikël poetik
HYRJE NË KËNGË
Ai që më humbi librin
Hyri me dhembje në të
I vetvetes jam i tëri
Me gjakun e Atdheut
I tij që më rrit e më mban
duke gërryer
palcën e përgjakur
Dhembjen veç kënga ma ndien
E dëshiroj të flas me shekujt
Tinguj të harruar në heshtje
Kjo këngë
Këto vargje
Janë krejt një emër një ëndërr
Dhe kanë fjalë gjaku që klithin
AI ËSHTË YLL
Ai është yll
Që zbret shekujt mes nesh
Ruan kujtimet ëndrrat fitoret
Të harruara nga të gjitha enigmat
Dhe tek shuan zjarret ndër ne
Me kohët me njerëzit
I hap rrugët përpara
Gjithmonë krijon diç të lumtur
Ja flet Libri i Historisë
Dhe vazhdon të rrojë
Si një Promete
Yni Skënderbe
ENGJELLI IM
Ai sikur ecën ca i pikëlluar
Dhe befas e ndiej sesi më thërret
Tash ka kohë që mbeta i vetëm
E ftoj për t’u kthyer
Unë miku i tij poet
ZEMËR E THYER
Çdo natë diç mendoj
Zemra më flet thyer
Duke përgjuar hënën buyëqeshur
Në qiellin e zbrazur nga lartësia
Dita si në qelq kthen dritën e diellit
Të më bëjë fytyrën e bardhë
Mbi gjithçka që ndiej
Me lotin tim
Mbi ty zemërthyer
As pika shiu nuk ndihen
As trokitje të rënda kambanash
Nuk më dëgjon
Dhembja ime e shartuar
SFOND
Pak ka mbetur e dashur
Uji rrjedh nëpër fushë
Kohën ma zgjon
Si motra e Gjergj Elez Alisë
Plagët m’i mjekon
Dhe ndiej gjallëri tej vdekjes
Lidh besë me Ty
Sepse dua t’i dal në prit Bajlozit
Të ngreh flamurin në shesh
Ti fjalë i çoje Kryetrimit
Unë pse të mos pres
Pas fundit zë gjithçka me rërë
Dhe trupin s’e lë dot të më dergjet
Gjuha jote më kthen shëndetin
Dhembjet m’i shëron
Pak kohë mbeti e dashur
Rrënim i Trojës a ringjallë trishtimin
Pluhur kush m’i bëri eshtrat
Dhe fatin
LUMI I PAVDEKSHËM
Edhe pak ka mbetur gjer te drita
Zeusi qan në gjysmëdritë para fytyrës
Mbase s’mund të qetësohet
Nuk flet as nuk tregon gjë përreth
Lan faqet
Në Lumin e Pavdekshëm
Zeusi nuk fshehët natën
Në qelinë e ftohtë më takon të tërin
Të përmbysur si gotë helmi
Tani sikur më mbulon
Hiri i eshtrave të mi
Në këtë kohë të egër
(1994)
