Cikël poetik
VETËM
Kurvën e lash vetëm në shtëpi të saj,
qe t’i haj thonjtë e vet pa krip
Udha ishte lakadredhur e keqe,
me ujëra të fëlliqura deri ne fyt,
por që nuk të plasë,
Përhiturë të lë si një glasë.
Dita pastaj humbet, është aq e gjatë,
e gjatë sa përi i tjerrur,
jo përi i fatit të cubit e viktimës
Nën trysnin e diellit të fortë,
që s'lë pa e tha as buzë pështymën,
e kripa ,kripa në vë sekëlldi
E etjës me nerava të ngrimë.
Nga ballkani shikojnë me tejqyrë precize
dhe kopjojnë më aq besnikëri fjalët e thime
Si zog që shpurdh në gulqime,
pa arrest përpikërie njerëzve
që të kujtojnë nëpër kujtime si
Mizevir a si leshko mbrëmjeve a në agime
-që dëshirojnë te shtypinin më thëmbra a më dhëmbë
Në kohë intime.
Si bleta që roit nëpër zguara shelgjesh të konvertuara n
ë kthina ,që nuk te njeh kush, as nuk te sheh
Kujton për trupin që të ka shkuar për shpenzime,
pa pasë tjera detyrime.
Mbetesh i humbur në pikëllim
veç ai që të ka njohtë në shpirt dhe timbrin,
paq e paste këtë jetë lundrimin.
ERËRAT I ZURI GJUMI
Sot edhe ajo fije bore u shkri
Dielli me rreze agoi
Djellëza loz’ me lule
Lule kumak e lule shebojë rrëket u fashitën
Erërat i zuri gjumi,
Çudi si ngjan më pas
Në pasqyrë lumi.
Veç dita më e ngrohtë
Reve fluturon
Akrobat pëllumbi...
QË TË SHKOI
Pritja në linjë shtatë
Në autobus hipa unë më tre copa akacie
Faturusi më tha të paguaj
Tre pagesa etiketën
Dhe dy dhrahmi për akacie
Vazhdova udhën më autobus
Zbrita të sheshi i pëllumbave
Dhe akacie i lashë
Të farkëtari deri sa të zbardh agimi.
Për çudi farkëtari ishte të nesërme
I mbuluar më djersë për një pirg korridori
Tha akacijet ikën i mori paria e këshillit
Ti s’kishe paguar fare tatimin për lënd drusore
As leje për përpunim
Mu desh të ikë shumë, sa më shumë
Se takse e re, më vej paria
Dhe ika në mejhane
Në vend që të shkoi në shtëpi…