PENG I NJË VARGU NË KURBET
Ishte mbrëmje dhe dielli kishte pak dritë,
Qyteti merrte frymë mes zërash poetikë.
Në festivalin ku fjalët ndizen porsi qirinj,
Unë lexova për dhimbjen time në shpirt.
Fola për mallin që më vjen nëpër ëndrra,
Për pragun e shtëpisë dhe lutjet nga nëna,
Për lumin që rrjedh si një kujtim i ngrohtë,
Në shpirtin e plagosur, kur tjerët heshtojnë.
Në atë mbrëmje, e mbështjellur me varg,
Në heshtje doja që koha të ndalej një çast.
Por valixhja e mbushur më priste pa fjalë,
Dhe nata më ftoi të nisesha larg, larg saj.
Pasi mbarova vargun e fundit në foltore,
Duartrokitjet s’m’i shuan lotët në shpirt.
Ngase në mua ishte si çdoherë një pyetje:
Ku do të gjej vargu im qetësi dhe dritë?
Por u nisa përsëri, si shumë herë më parë,
Me shpirtin që la një copëz vargu në vend.
E me vete mora një premtim të heshtur:
Se një ditë do kthehem, e vargun aty e gjej.
Dhe nëse kurbeti më tret larg nëpër mote,
E koha më hesht ëndrrat në gjuhë të huaj,
Të rrojë vargu im n’zërat e zogjve shtegtarë,
Si një peng dashurie për vendin tim amë!
…………………………………….
A HOSTAGE OF A STRING ON THE CURB
It was evening and the sun had little light,
The city breathed amidst poetic voices.
At the festival where words light up like candles,
I read about my pain in my soul.
I spoke about the longing that comes to me in my dreams,
For the threshold of the house and prayers from the mother,
For the river that flows like a warm memory,
In the wounded soul, when others are silent.
That evening, wrapped in string,
I silently wished time would stop for a moment.
But the packed suitcase waited for me without a word,
And the night invited me to go far, far away from her.
After I finished the last verse on the podium,
Applause doesn't quench the tears in my soul.
Because in me there was always a question:
Where will my verse find peace and light?
But I set off again, like so many times before,
With the soul that left a piece of verse in place.
And I took with me a silent promise:
That one day I will return, and I will find the verse there.
And if the wanderlust takes me far away through the ages,
And time silences my dreams in a foreign language,
May my verse live on in the voices of migratory birds,
As a pledge of love for my homeland!
Emine Konushevci Durmishi