Francesca Patitucci (Përktheu: Angela Kosta)
Moderator 
FRANCESCA PATITUCCI - ITALI
Francesca Patitucci ka disa vite që shkruan, sidomos në zhanrin e poezisë. Pedagoge e gjuhëve dhe kulturave të huaja, recituese e pjesëve muzikore, ka botuar dy përmbledhje me poezi dhe tregime të shkurtra, një të tretë në botim e sipër dhe një vëllim të katërt në bashkëpunim me një autor tjetër mbi negativitetet sociale të shprehura nëpërmjet trillimit dhe poezisë. Ajo është recensuese veprash; redaktore e përmbledhjeve poetike si dhe Presidente dhe Juriste në Konkurset Letrare - Artistike. Francesca ka marrë shumë çmime të rëndësishme në konkurset kombëtare dhe ndërkombëtare, ashtu sikurse edhe në anglisht. Këtë vit, fitoi Çmimin e Kulturës "Festivali Urban 2024". Francesca është e pranishme në antologji të ndryshme poetike, revista periodike dhe gazeta; është anëtare e disa Shoqatave Kulturore si dhe Presidente e Shoqatës Letrare Kulturore dhe Artistike "Incontri diVersi"; themeluese dhe Presidente e Konkursit Ndërkombëtar Letrar Artistik tashmë në Edicionin II, në vendlindjen e saj, në Kalabri; bashkëpunon me artistët ku promovon kombinimin e pikturës dhe poezisë; shkruan për revistën dymujorshe "Agire Sociale"; shkruan artikuj në revistën mujore online #Noiqui; është administrator e një grupi letrar online, menaxhon laboratore poetike dhe letrare, tek të cilat trajton tema me interesa sociale.
"Nuda l'anima in risacca" është publikimi i saj i parë, botuar nga "Dragonfly Edizioni", një vëllim poetik në të cilin vargjet shprehin emocionin e saj më intim dhe ndjenjën e përkatësisë në tokën e saj të vendlindjes
"Dimensionet paralele", botuar nga Noiqui, është botimi i saj i dytë, një përmbledhje e cila shkon thellësisht brenda "ndjenjës njerëzore", duke prekur tema delikate të jetës së përditshme dhe duke eksploruar gjendjen shpirtërore të mbyllur në guaskën e konformizmit.
Përmbledhja e saj e tretë me poezi, është në botim e sipër, "Libere sinestesie", me të cilën është vlerësuar përveç Diplomës së Meritës, në Konkursin Kombëtar Letrar "Luigi Maria Lombardi Satriani" në qytetin Briatico. Aktualisht, Francesca jeton dhe punon në Salerno.
NDAJ VRULLIT TË DORËZUAR
Sot me dëshirën për të shtrënguar
mes duarve dashuri të ikura
dëshiroj të kafshoj frymën
e cila eksploronte kthina të heshtura.
Kam dëshirë për jetën që plasaritet
mes gishtave... në këtë hap të lodhur.
Profum dashurie më pushton
nën dridhjen që flladi shkund
në degëzat e zverdhura.
Dhe fryma e shënuar në qiell
veshur me blu
shpirtin tim shfleton
si krizalid flutur bëhet
dhe gërmon, gërmon... deri në dorëzimin
më të fshehur tek mua
të diellit të vakët të kësaj kohe.
Dhe gjej shkëmb e ëndrra ende të virgjëra
me lot të tharë
për t'u futur si kristale
në rrudhat më të vrerosura
për t'i dhënë zë vetes, atij që është prej
mjalti, i cili përkundet përtej gardheve
në çimentot e përkulura.
Kjo frymë ende parfumon erë toke
e cila dëshiron shumë dhe
me gjymtyrët e gjunjëzuar nuk dorëzohet.
Kam shumë rrugë për të bërë, xhevahire mbjell
derisa sërish të lulëzojnë tulipanët e mi
në pranverën që rreh
në kraharorin tim dhe unë... rikthehem në vetvete...
në vrullin e dorëzuar.
AJËR VJESHTE
Era ka nisur sërish
të ushtojë, ndërsa fluturimi
i zogjve të humbur paralajmëron
emigrimin e afërt.
Gjethet e ullinjve të rënduar
bien në tokën e lagësht
presin tejkalimin.
Vera e harlisur ka humbur
hapin
dhe unë endem nën refleksin
e gjetheve të këtij ajri
melankolik vjeshte.
Është një fund bindës
prej dantelle dhe tyli
që vesh trupin tim
të transformuar.
Simfoni të largëta që shfaqen
përballë një hëne të pacipë
për të përshëndetur psherëtima intime,
vetëm të miat.
E në këtë papirus
të mirë
shtyp harmoni qelibari
të përkëdhelura, larg rrëmujërave
që çajnë të padepërtueshmen...
të paparashikuarën rrjet merimange
që shqyhet nga dollia
e një mushti në fermentim...
… Verë do të jetë
e kohëve të tjera të shkuara
në rrugën e mëndafshit dhe të brymës.
Në shplodhje i vë mendimet e mia
dhe hëna tërhiqet
pas malit.
Pres frutat, të arrave dhe manave
e diellin tim të zbehtë mbush.
DHE UNË RILIND
Mishrat dhe zemra e copëtuar
nga fuqia e kalbur
nuk do ta shtypin forcën
jetësore që më sulmon
sa herë që urrejtja
më përplas...
Do të jem manushaqe në lulëzim
e ditëve të mëkatit
për të lulëzuar sërish në shkurre
në kaoset më të egra dhe barbare.
E një mijë herë do të rrëzohem
E një mijë herë do të ringrihem...
Për mua dhe në emër
të dashurisë në kurth
në arteriet e etura
të nimfës së re
tani pa fjalë e vajtim
por që pulson më shumë se kurrë
në valët derdhëse të
shpresës së gëzueshme...
Pa pushim.
teksa unë rilind...
Francesca Patitucci (Përktheu: Angela Kosta)
