Flora Shabi - Poezi
Moderator 
FRYMËMARRJA IME
Marr frymën që më duhet
brendësia ime ushqehet nga e mira
Gjithçka zotit i falënderoj
Të gjithçka është e ligjshëm,
Nga kaloj unë, para mos më daltë e keqe
Helm e vner brendësinë ime nuk ka
frymëmarrje është bota ime
qysh se kam le..
Fryma ime ka vend mirësie,
Prej zotit erdha si dhuratë,
Në krah me rri krenaria,
Si dy mbretni besnik rrimë bashkë,
Zoti edhe prindërit
Rinohet jeta në lumturi shpreson,
Pjekuria me kohen evoluon,
kur erdha e kur duhet të shkoj.
Jeta është frymëmarrje
Me të due të jetoj.
Marr frymën që më duhet
brendësia ime ushqehet nga e mira
Gjithçka zotit i falënderoj
Të gjithçka është e ligjshëm,
Nga kaloj unë, para mos më daltë e keqe
Helm e vner brendësinë ime nuk ka
frymëmarrje është bota ime
qysh se kam le..
Fryma ime ka vend mirësie,
Prej zotit erdha si dhuratë,
Në krah me rri krenaria,
Si dy mbretni besnik rrimë bashkë,
Zoti edhe prindërit
Rinohet jeta në lumturi shpreson,
Pjekuria me kohen evoluon,
kur erdha e kur duhet të shkoj.
Jeta është frymëmarrje
Me të due të jetoj.
MË NIGJO….
Hapi veshët e më nigjo
Ashtu sikur nigjon erën
Si të ftoftit kur të hyn në trup
Nigjoj fjalët me zërin tim ..
Si muzikë merre butsin
Frikë mos ki kur flas
Herë dua të të mësoj
e herë të qeshi edhe pse të lartë zërin lëshojë…
Jo gjithmonë mund të kem të drejt
Kur flas bën se më dëgjon
Një tjetër moment më thuaj
Se zëri i lartë gaboi…
Më dëgjo thuaj edhe ti mua
Zërin mbaje në kontroll
Më dëgjo e të dëgjoj
zërin e fjalët në urti na drejton…
