Durim Çaça – Cikël poetik -I-
Moderator 
MADRIGAL
muzgu që bie në terr
si gjoksi i një kali të zi në luftë
ah, s’ka asnjë kujtim
sado i ndritshëm të jetë
që të mos shuhet
t’dashurosh gjurmën e një trupi në rërë
më shumë se sa gruan
që ka qen’ shtrirë në të
me gërshetat e zinj t’valëzuar
që shpërhapen si hardhitë
e reja në kopsht
e gishtat delikatë me nuancë
të kuqe zëmbakësh uji
në maj
nuk ka asnjë kujtim t’mos shuhet
sado që të jetë
i flaktë
buzëqeshja e vajzës që shkoi
si presa e ndritshme e një shpate
atje ku e shkuara shkon përgjithmonë
paj, tehu i mprehtë i gulshit të epshit
e kënga e gjinkallave që bie si një shi
i beftë nga qielli i verës
palca e eshtrave tona kthyer në vezullim
venat e gjakut n'fije zjarri të vrulltë
po s’ka asnjë kujtim
sado të jet’ i dhembshëm
që të mos shuhet...
SARABANDË
lër gjithçka të të ndodhë
bukuri, hov, tmerr
lumturia më e madhe në botë
që ësht` ajo e një iluzioni tjetër
Buda në lavdi, forma e ujit
hareja e virgjër e luleve
dehja e bletëve
dashuria e thell` që ësht` të shohësh
te një njeri i përditshëm bukurin` e përjetshme
yllësimi, shkulmi, humnerimi, lulësimi
misteri me themele n`mungesën si prani
tramundana që merr gjethen e vyshkur
të mendjes
ah, ashk, shend, llahtari
gjithçka të të ndodhë, lër
sytë që duken ëmbëlsisht tragjikë
lajthia që këndon n`gjuhën tënde
aromën e vet
lavdia e buzëve, e trëndafilëve të kuq
si flakë që burojnë nga toka në vesk
retë ornamentale, këngët e dëshirimeve
gremina e dridhshme në natën e botës
puthja e ballit të gruas me delikatesën e zefirit
e solemnitetin e Solomonit
marrëzia e hershme e asketizmit
forca e jetës që gjendet te gjuha e shprehjes
lër gjithçka të të ndodhë
bukuri, hymn, tmerr
melankolia e qëndresës së vonë
dinjiteti i qetë i dhembjes
ngrohtësia shtypëse e zjarrit dhe afshit
në vatrën e kasolles së kreshtës
e njeriu që përgjunjet vetëm kur falet
a për të njohur vetveten…
MELODI
jan’ qeniet që thërrasin qeniet
ujërat gjithëherë që thërrasin ujërat
erërat që thërrasin erërat, puthjet
që thërrasin puthjet e tjera
jan’ zjarret që thërrasin zjarret, qiejt
që thërrasin qiejt, lotët në shpirt
që thërrasin lotët e tjerë
blirët jan’ që thërrasin n’lulim blirët, ëndrrat
që thërrasin në frym’ ëndrrat, kometat
që thërrasin kometat e tjera
jan’ buzët që thërrasin buzët, gazelat
në agim gazelat, jaseminët
n’kundërmim jaseminët e tjerë, fjalët
jan’që thërrasin në mall fjalët, qeniet
që thërrasin në drit’ qeniet, yjet
që thërrasin në ndriçim yjet e tjerë…
ARIE
flaka plagoset veç nga një tjetër flakë
si plagoset koha, paj, nga një tjetër kohë
si drita veç nga një tjetër dritë, si loti
veç nga një tjetër lot, ah, si fjala
plagoset veç nga një tjetër fjalë, ëndrra
nga një tjetër ëndërr, si puthja nga një tjetër
puthje, malli nga një tjetër mall
si koha veç nga një tjetër kohë, si flaka
plagoset veç nga një tjetër flakë…
HYMNE PROVIDENCE
çdo emër të përmendësh
në këtë botë të gjallë
përmend flakën, ose buzët
përmend gjinjtë, o zjarrin
ose mallin, ose dritën
ose detin, ose fjalën
duke u ulur, duke u ngritur
përmend dallgën, o duart
përmend qiellin, o krahët
ose lotin, ose seksin
a poemën, a flakën
duke ndalur, duke ecur
ose rimën, ose sytë
ose buzët, ose Zotin
duke ngjitur, duke zbritur
të përmendësh çdo emër
në këtë botë të gjallë
përmend dallgën, o gjinjtë
ose zjarrin, ose mallin
duke rën’, duke u ngritur
duke kënduar, duke qarë
duke ndalur, duke ecur
duke u errur, duke aguar
duke dashur, duke urrejtur
përmend mallin, o duart
ose mallin, a poemën
duke u ngritur, duke u ulur
duke zbritur, duke ngjitur
ose dritën, ose dhembjen…
......................................................
