Aurora Cantini (Shqipëroi Irma Kurti)

Mars 17, 2024 - 21:07 Përditësuar: Mars 17, 2024 - 21:08

AURORA CANTINI

Aurora Cantini me profesion mësuese është një poete dhe shkrimtare italiane. Udhëtimi i saj letrar fillon me botimin e tre përmbledhjeve poetike gjatë viteve 1993 - 2007. “Lule fushe”, ribotuar në 2011, “Në shtegtim të ditëve”, botuar në vitin 2000 dhe “Një sënduk është dashuria” në 2007. Në 2009 boton librin e parë në prozë, titulluar “Atje lart ku prekej qielli”. Në 2012, botohet romani “Si thërrime të shpërndara në botë” nga Aletti Editore mbi tragjedinë e kullave binjake në New York. Vazhdon veprimtarinë poetike me librin: “Përtej harkut të perëndimit” botuar nga Shtëpia Botuese LietoColle Editore për të vijuar me botime të tjera në poezi e prozë.

Aurora Cantini është fituese e shumë çmimeve të para në konkurse letrare, e dy medaljeve të arta (në poezi dhe prozë) dhe vargjet e saj janë pjesë e antologjive të ndryshme të poetëve bashkëkohorë. Organizon takime me nxënësit e shkollave me temë poezinë si dhe bashkëpunon me revista letrare online.

ZEMËR E DASHURUAR

E bukur është kjo ndjenjë,
ndoshta e pastër,
si një lule e ruaj
mes faqeve të ditarit,
e përkëdhel sikur të jetë
rreze dielli ose mëndafsh,
e thith në esencën e saj të fshehtë.

Purpur dhe dantella
ajo do të më ofrojë
për të zbukuruar
zemrën time sot.

DITARI

Era shpërndan në hapësirë
faqet rozë që kam shkruar
për ty.

Ato duken sikur rënkojnë;
duan të çlirohen
nga nuanca e bojës
që i përdredh dhe i lodh.

Janë mbetje të varfra
ngjyrash dhe erërash,
të mjegulluara tani
në pamjet statike
të një mendimi.

E megjithatë

edhe ato më duan,
mirëpresin në ndarjen e madhe
të heshtjes
qarjen time

të mbyllur dhe të egër.

DUKE U PLAKUR SË BASHKU

Duamë përsëri
deri në tronditjet e fundit
të rrudhave të fshehura
midis duarve tona
të ndërthurura.

Kërkomë përsëri
në vakësinë e lagësht
të vështrimeve ëndërruese

të sekreteve tona më të ëmbla.

Unë dhe ti

do të plakemi së bashku,
për të rrethuar lotët
me tinguj emocionues,
të dridhshëm dhe lusporë
në duar të tejdukshme,
të gërshetuara në çdo kohë.

PËRSËRI PRANVERË

Qielli hapet
në tërë shtrirjen e tij,
në mantelin e natës pikon dritë.

I kthjellët është hapi,
i lehtë mendimi,
ndërsa shikimi depërton përtej
errësirës së kohës.

Rrëzohen petalet e paqes
në ditën që lind
të një të moshuari në vetmi.

Është pranverë
edhe një herë.
Kush e di për sa kohë?

Duart e rrudhura ngjyhen
me të bardhë tani,
përzihen me lot
nën pemën e qershisë.

DUART E TUA

Do ta duan gjithmonë jetën
duart e tua
që dinë të mbledhin
psherëtimat
dhe mundimet e zemrës.

Të sigurta ngjiten

përgjatë spikamave të jetës.

Naive prekin

misteret e embla
kur hapin
mburojën time.

Në duart e tua të ngrohta
rigjej veten time.

E DASHURUARA

Ndeza një dritë
thellë në shpirt

dhe një muzikë të ëmbël
në heshtjen brenda meje.

Më kot të prita
sepse ishe thjesht një ëndërr.