Shkrimtarit bengalez Hasan Nashid (shqipëroi Angela Kosta)
Moderator 
BENGALEZI HASAN NASHID BOTON LIBRIN MY FATHER MY STORY DEDIKUAR BABAIT TË TIJ
Sot sjellim për lexuesit një pjesë të shkurtër na libri "My Father My Story" të shkrimtarit bengalez Hasan Nashid kushtuar babait të tij Maulana Md. Hafiz Uddin. Në këtë libër autori rrëfen historinë e babait të tij, familjes, fëmijërisë dhe vendit ku është rritur...
Maulana Md. Hafiz Uddin ka lindur më 30 janar 1961. Ai u diplomua në Madrasah si mësues në gjuhën arabe. Përveç kësaj, Uddin është anëtar në Uttar Sreebordi Mahila Dakhil (SSC) Madrasah, Sreebordi, Sherpur, (Bangladesh) dhe për 35 vjet ka qenë Imam në Shatkakra Jame Masjid Sreebordi, Sherpur, (Bangladesh).
Asnjë komb nuk mund të përparojë pa arsimin modern për të përballuar sfidat e shekullit të XXI. Një komb mund të zhvillohet me të vërtetë vetëm kur ka një kombinim të edukimit modern dhe moral në një komb të arsimuar. Për shekuj me radhë, arsimimi i mirë ka luajtur një rol të rëndësishëm në polarizimin e kombit. Kur e gjithë bota është shumë përpara për sa i përket dijes, shkencës dhe talentit, ne banorët e Sreebordit në Sherpur jemi shumë mbrapa. Mrekullia e çdo prindi të ndërgjegjshëm dhe mendimi për të ardhmen e fëmijës së tyre e zhvendosën mendjen e mjeshtrit Maulana Hafiz Uddin. Prandaj, ai themeloi "Maulana Hafiz Uddin Trust" si një fener shprese dhe aspirimi në shoqëri për interesin kombëtar dhe mori iniciativën për të themeluar "Universitetin Maulana Hafiz Uddin Trust", puna e të cilit vazhdon ende. Për shumë vite Uddin është përfshirë si mësues në dhënien e njohurive për nxënësit në zonën e Sreebordit. Në këtë udhëtim të gjatë të jetës së tij, ai ka zhvilluar një marrëdhënie të mirë me shumë prindër, mësues dhe zyrtarë të Sreebordit. Ndërsa shkëmbente pikëpamje me njerëz nga klasa dhe profesione të ndryshme, duke përfshirë prindërit, personalitetet shoqërore dhe mësuesit, gjëja që tërhoqi vëmendjen e tij është se nuk ka universitet në Sherpur. Jo vetëm kaq, por ka disa institucione arsimore cilësore aty pranë, ku nuk ka një institucion cilësor në zonën qendrore. Si rezultat, të gjithë zyrtarët dhe punonjësit, apo njerëzit e zakonshëm në nivel qarku dhe rajonal duhet të durojnë shumë probleme për edukimin e fëmijëve të tyre. Në disa raste, ka një rritje të urbanizimit, distancimit social, madje edhe trazirave familjare. Nxënësit dhe prindërit në përgjithësi po humbasin besimin tek mësuesit dhe institucionet arsimore pa marrë njohurinë e duhur nga arsimi, i cili tashmë është bërë një nevojë e rëndësishme bazë për popullin e Sreebordit. Si rezultat, fëmijët kanë më shumë gjasa të lënë shkollën herët. Me këtë në mendje, me qëllim krijimin e një Sreebordi të ndritur, Uddin ka ngritur një numër të madh iniciativash, si trustet dhe universitetet.
PJESË NGA LIBRI...
Një baba e konsideron të ri një person para se të shqyrtojë çdo përshkrim të jetës së tij. Meqenëse një familje rrallë respektohet nëse nuk ka fëmijë, kur arrijnë fjalët e babait kjo nuk ka asnjë mëdyshje. Sqarimi i baballarëve është ndoshta sipërmarrja më problematike, por mendoj se është thelbësore që tregimtarët, pranë babait tim, të kuptojnë se sa themelor është kuptimi i çdo babai të vetëm në botë për fëmijët e tij. Në familjen Dada, babai ishte pika e konvergjencës për pjesën më të gëzuar dhe më rrezatuese të gjithë përparimit njerëzor. Si i riu më i pjekur dhe më primar mes tre posterave të gjyshërve të egër që kaloi vendi, babai ishte ai që ishte më i angazhuari në atë kohë. Disa ditë para ndarjes së Indisë dhe Pakistanit në vitin 1947, gjyshërit Assam mbetën në Bengalin Lindor dhe e ngadalësuan ritmin. Pavarësisht nga mënyra se si të gjithë lanë tokën e brishtë dhe të magjepsur që "kërcente" në majat e barit të gjelbër i lagur nga vesa, gjyshi im mbeti me nënën e tij i dobësuar nga ana e jashtme. Ekzaktësisht kur arrinte një stinë, Sara e kishte zakon të krekosej midis Jamalpurit dhe Sherpurit dhe, me një shkop në dorë, ajo thoshte: "Banshkanda, Chalarban, përshëndetje." Të themi të vërtetën, edhe sot, emri Kashem Pagla dëgjohet në zonë. Nga ajo që dëgjova nga Baba, babai i Babës, ose të paktën, gjyshi im, ishte po ashtu një ekspert i Babës, dhe Baba ishte zëvendësuesi i tij. Pikërisht kur pasojat e tmerrshme të stuhisë ishin shuar, një ditë ai do të shfaqej papritur në shtëpi dhe, pa pyetur askënd, thërriste menjëherë të atin.
Ndoshta në atë kohë Abba Jyathi përdorej lirshëm në zonën e dikujt duke kërkuar ushqim për nënën, gjyshen dhe dy të afërmit e tjerë energjikë ose ishte i zënë duke u përpjekur të gjente një vend për të gjithë në shkollën në lungi dhe punjabis të grisur. Megjithatë, gjyshi do të kishte preferuar të mos njihte gjithçka. Në thelb, atij i duhej të shihte të riun para syve të tij. Dada u qetësua pak në murmuritjen e Jathi Mamit, por vazhdoi të kërkonte një mënyrë për Babën, kur djali i tij do të vinte tek ai dhe Baba do ta qetësonte shpirtin duke e thirrur. Kur erdhi babai, pas gjërave të ndryshme, ai pranoi edhe një gjë specifike: « Nuk mund të jesh i çmendur si unë, Ahalo, duhet të studiosh dhe të rritesh! A do ta mbash mend këtë?"
Në rastin kur babai, po ashtu, kërkoi pëlqimin, ai do të largohej me një puthje në ballë.
Nuk mund të them nëse me këtë, babai bëri një shfaqje veçanërisht bindëse, megjithatë ai ka bërë përparim të pabesueshëm në përmbushjen e angazhimeve që janë themelore në gjykimin e kufirit. Shumë njerëz bëjnë rregullisht disa gabime të rëndësishme në fushën e punës, familjes apo rinisë. Babai im nuk është një rast i jashtëzakonshëm. Ai, po ashtu, bëri disa gabime. Nuk do ta quaja këtë një gabim, duke marrë parasysh se si disa gjëra përfundojnë të tmerrshme për shkak të kalimit të dyfishtë. Unë e di se është tipike për një baba të trajtojë një situatë të tillë në angazhimet dhe në detyrat e tij si drejtor ligjor. Pavarësisht, edhe që nga ajo kohë, ai fitoi zemrat e shoqërisë në përgjithësi, vendin e punës, familjen dhe të rinjtë, si dhe nxënës të klasave dhe arsyeve të ndryshme të jetesës, si mësues. Ai tërhoqi njerëz regresivë dhe, në këtë, ai pati shansin të fitonte përzemërsinë e tyre. Për nënën time, babai im ishte një gjeneral i izoluar. Mamaja i bindej sepse ishte rasti i përditshëm kur Kakdaka largohej me nxitim në fillim të ditës dhe kthehej vonë dhe kjo e dëshpëronte së tepërmi. Unë, në të njëjtën mënyrë, jam veçanërisht dakord me nënën, sepse të jesh baba nuk do të thotë se ai thjesht i jep para familjes dhe me këtë nuk mund të ketë asnjë detyrim ndaj familjes! Babai im ishte shumë i padobishëm në gjithë këtë. Nuk mendoj se kemi pasur ndonjëherë atë që e quajmë familje ideale. Në familjet ku baballarët i lënë fëmijët e tyre të pushojnë dhe të dalin me ligj, dhe kur të kthehen, të rinjtë përgjumen ende mjaft, Karti do të ishte pak më shumë se absurde në atë familje. Çfarë do të ndodhë? Ky është një standard i caktuar i sintaksës familjare. Megjithatë, karma e babait ishte e përsosur deri në atë masë, sa nëna nuk i deklaroi falimentimin babait, prandaj, angazhimi i nënës ndaj babait mbetet ende sot e kësaj dite.
MIRËNJOHJE SHKRIMTARIT HASAN NASHIDIN NGA MD ATIKUR RAHMAN, PRESIDENT I FONDACIONIT PËR ZHVILLIMIN E QËNDRUESHËM DHE TË PAFAVORIZUAR
Hasan Nashid është autor i "My Father My Story - Babai Im Historia Ime", një libër shumë realist dhe prekës që pikturon një skenar lufte, dashurie dhe kujdesi për familjen, vëllezërit e motrat dhe fëmijët. Ky libër tregon edhe përgjegjësitë e një të riu që ia dedikon gjithë jetën shoqërisë dhe familjes së tij. Hafiz Uddin është protagonist i kësaj biografie, mësues, Imam i Xhamisë dhe personazh i njohur i Sreebordit, në Sherpur. Autori Hasan Nashid është një praktikues i përkushtuar në Fondacionin për Zhvillim të Qëndrueshëm të Pafavorizuar, i cili vazhdimisht punon për të sjellë ndryshime pozitive në nivel kombëtar dhe ndërkombëtar. Ne jemi të kënaqur të botojmë këtë libër nga Qëndrueshmëria e Qëndrueshme Fondacioni i Zhvillimit të Pafavorizuar - SDDF.
I urojmë fat zotit Hasan Nashid dhe babait të tij të dashur.
Faleminderit dhe respekte më të mira
Md Atikur Rahman
Kryetari
Fondacioni për Zhvillim të Qëndrueshëm dhe të Pafavorizuar
E-mail- [email protected]
Telefoni: +88 0155 0082651
Faqja e internetit: www.sddf.org
.................................................................................
Oggi portiamo ai lettori una piccola parte dal libro My Father My Story - Mio Padre Mia Storia dallo scrittore bengalese Hasan Nashid dedicato a suo amato padre Maulana Md. Hafiz Uddin. In questo libro l'autore riporta in primis la storia di suo padre, della sua famiglia, l'infanzia e tutto ciò lo lega con la sua terra nativa...
Maulana Md. Hafiz Uddin è nato il 30 gennaio 1961. Lui si è laureato a Madrasah come Assistente Insegnante in lingua araba.
Inoltre Uddin è membro a Uttar Sreebordi Mahila Dakhil (SSC) Madrasah, Sreebordi, Sherpur, (Bangladesh) e da 35 anni è anche Imam a Shatkakra Jame Masjid Sreebordi, Sherpur, (Bangladesh)
Nessuna nazione può progredire senza un'istruzione moderna per affrontare le sfide del 21° secolo. Una nazione può essere veramente sviluppata solo quando c'è una combinazione di educazione moderna e morale in quella nazione istruita. Per secoli, la buona istruzione ha giocato un ruolo di primo piano nel polarizzare la nazione. Dove il mondo intero è molto avanti in termini di conoscenza, scienza e talento, noi residenti di Sreebordi a Sherpur siamo molto indietro. La meraviglia di ogni genitore cosciente e il pensiero del futuro di suo figlio hanno mosso la mente del Maestro Maulana Hafiz Uddin. Pertanto, ha istituito il "Maulana Hafiz Uddin Trust" come faro di speranza e aspirazione nella società per l'interesse nazionale e ha preso l'iniziativa di istituire la "Maulana Hafiz Uddin Trust University", il cui lavoro è ancora in corso.
Per molti anni Uddin è stato coinvolto come insegnante nell'impartire conoscenze ai giovani studenti della zona di Sreebordi. In questo lungo viaggio della sua vita, ha sviluppato un buon rapporto con molti genitori, insegnanti e funzionari di Sreebordi. Durante lo scambio di opinioni con persone di varie classi e professioni, tra cui genitori, personalità sociali e insegnanti, la cosa che ha attirato la sua attenzione è che a Sherpur non c'è un'università. Non solo, ma ci sono alcune istituzioni educative di qualità nelle vicinanze, dove non c'è un'istituzione di qualità nell'area centrale. Di conseguenza, tutti i funzionari e gli impiegati, o la gente comune a livello distrettuale e regionale devono sopportare molti problemi per l'istruzione dei loro figli. In alcuni casi si segnala l'aumento dell'urbanizzazione, il distanziamento sociale e persino i disordini familiari. Gli studenti e i genitori in generale stanno perdendo fiducia negli insegnanti e nelle istituzioni educative senza ottenere il giusto succo dall'istruzione.
L'istruzione ormai è diventata un bisogno importante di base per la gente di Sreebordi. Di conseguenza, i bambini hanno maggiori probabilità di abbandonare gli studi prematuramente. Con questo in mente, con l'obiettivo di creare uno Sreebordi illuminato, Uddin ha istituito un gran numero di iniziative, come trust e università.
STORIA
Un padre considera una giovane persona prima di esaminare ogni rappresentazione della sua vita. Poiché una famiglia è raramente rispettata se non ci sono figli in famiglia, se arrivano le parole del padre, non c'è dubbio. Chiarire i padri è probabilmente l'impresa più problematica, ma credo che sia essenziale che i narratori, vicini a mio padre, capiscano quanto sia fondamentale il significato di ogni singolo padre al mondo per i suoi figli. Nella famiglia di Dada, il padre era il punto di convergenza per la parte più allegra e radiosa di tutto il progresso umano. Essendo il giovane più maturo e primario tra i tre posteri del nonno selvaggio che attraversò il paese, il papà era quello che si impegnava di più in quel periodo. Diversi giorni prima della partizione dell'India e del Pakistan nel 1947, i nonni dell'Assam è rimasto nel Bengala orientale e ha rallentato. Nonostante il modo in cui tutti lasciavano la terra fragile e affascinata che saltava sulle punte dell'erba verde bagnata di rugiada, mio nonno follemente squilibrato rimase con la madre esteriormente indebolita. Esattamente quando arrivava una stagione, Sara era solita sgualcire tra Jamalpur e Sherpur e, con un bastone in mano, diceva: "Banshkanda, Chalarban, ciao". A dire il vero, ancora oggi, il nome Kashem Pagla si sente nella zona. Da quello che ho sentito da Baba, il padre di Baba, o se non altro, mio nonno, era allo stesso modo un esperto di Baba, e Baba era il suo sostituto. Esattamente quando gli orrendi effetti del temporale si erano esauriti, un giorno sarebbe apparso inaspettatamente a casa e, senza chiedere a nessuno, chiamava subito suo padre. Forse in quel periodo Abba Jyathi era liberamente utilizzato nella zona di qualcuno in cerca di sostentamento per sua madre, sua nonna e altri due parenti energici o era impegnato a cercare di rintracciare un posto con tutti nella scuola in lungi e punjabi strappati. Tuttavia, il nonno avrebbe preferito non riconoscere tutto. In pratica doveva vedere il suo giovane davanti ai suoi occhi. Dada si calmò un po' al mormorio di Jathi Mom, ma continuò a cercare un modo per Baba, quando suo figlio sarebbe venuto da lui e Baba avrebbe calmato l'anima chiamandolo. Quando papà arrivava, dopo varie cose, concordava che una cosa specifica: "Non puoi essere pazzo come me, Ahalo, devi studiare e crescere! Ti ricorderai?"
Nell'occasione in cui il padre, allo stesso modo, faceva cenno di acconsentire, se ne andava con un bacio regalato sulla fronte.
Non saprei dire se il padre abbia dato qui uno spettacolo particolarmente convincente, eppure ha fatto progressi incredibili nell'adempimento degli impegni che sono fondamentali nel giudizio del limite. Numerose persone commettono regolarmente un paio di errori significativi nel campo del lavoro, della famiglia o della gioventù. Mio padre non è un caso straordinario. Egli, allo stesso modo, commise un paio di errori. Non lo definirei un errore, considerando il modo in cui un paio di cose finiscono per essere terribili a causa del doppio gioco. Riconosco che è tipico per un padre affrontare una situazione del genere nei suoi impegni e nei suoi esercizi di amministratore legale. Indipendentemente da ciò, anche da lì in poi, ha conquistato il cuore della società in generale, del posto di lavoro, della famiglia e dei giovani, così come degli studenti di diverse classi e ragioni di vita, come insegnante. Ha attirato le persone regressive e, in questo ha avuto la possibilità di conquistare il loro affetto. Per mia madre, mio padre era un generale assediato. La mamma ubbidiva perché l'occasione regolare in cui Kakdaka usciva in fretta all'inizio della giornata e tornava a tarda notte la torturava. Io, allo stesso modo, sono particolarmente d'accordo con la madre perché essere padre non significa che dia semplicemente soldi alla famiglia nonché non avrebbe alcun obbligo nei confronti della famiglia! Mio Padre fu molto inutile in tutto questo. Non credo che abbiamo mai avuto quella che chiamiamo una famiglia ideale. Nelle famiglie in cui i padri lasciano riposare i figli e ad uscire con perizia, e quando tornano, i giovani sonnecchiano ancora abbastanza, Karti sarebbe un po' più che assurdo in quella famiglia. Cosa accadrà? Questo è un certo standard della sintassi della famiglia. Tuttavia, il karma del padre era perfetto a tal punto che la madre non dichiarava l'inadempienza al padre, quindi, l'impegno della madre nei confronti del padre rimane ancora oggi.
RICONOSCIMENTO AD HASAN NASHID DAL MD ATIKUR RAHMAN PRESIDENTE DELLA FONDAZIONE PER LO SVILUPPO SOSTENIBILE E SVANTAGGIATO
Sot sjellim për lexuesit një pjesë të shkurtër na libri "My Father My Story" të shkrimtarit bengalez Hasan Nashid kushtuar babait të tij Maulana Md. Hafiz Uddin. Në këtë libër autori rrëfen historinë e babait të tij, familjes, fëmijërisë dhe vendit ku është rritur...
Maulana Md. Hafiz Uddin ka lindur më 30 janar 1961. Ai u diplomua në Madrasah si mësues në gjuhën arabe. Përveç kësaj, Uddin është anëtar në Uttar Sreebordi Mahila Dakhil (SSC) Madrasah, Sreebordi, Sherpur, (Bangladesh) dhe për 35 vjet ka qenë Imam në Shatkakra Jame Masjid Sreebordi, Sherpur, (Bangladesh).
Asnjë komb nuk mund të përparojë pa arsimin modern për të përballuar sfidat e shekullit të XXI. Një komb mund të zhvillohet me të vërtetë vetëm kur ka një kombinim të edukimit modern dhe moral në një komb të arsimuar. Për shekuj me radhë, arsimimi i mirë ka luajtur një rol të rëndësishëm në polarizimin e kombit. Kur e gjithë bota është shumë përpara për sa i përket dijes, shkencës dhe talentit, ne banorët e Sreebordit në Sherpur jemi shumë mbrapa. Mrekullia e çdo prindi të ndërgjegjshëm dhe mendimi për të ardhmen e fëmijës së tyre e zhvendosën mendjen e mjeshtrit Maulana Hafiz Uddin. Prandaj, ai themeloi "Maulana Hafiz Uddin Trust" si një fener shprese dhe aspirimi në shoqëri për interesin kombëtar dhe mori iniciativën për të themeluar "Universitetin Maulana Hafiz Uddin Trust", puna e të cilit vazhdon ende. Për shumë vite Uddin është përfshirë si mësues në dhënien e njohurive për nxënësit në zonën e Sreebordit. Në këtë udhëtim të gjatë të jetës së tij, ai ka zhvilluar një marrëdhënie të mirë me shumë prindër, mësues dhe zyrtarë të Sreebordit. Ndërsa shkëmbente pikëpamje me njerëz nga klasa dhe profesione të ndryshme, duke përfshirë prindërit, personalitetet shoqërore dhe mësuesit, gjëja që tërhoqi vëmendjen e tij është se nuk ka universitet në Sherpur. Jo vetëm kaq, por ka disa institucione arsimore cilësore aty pranë, ku nuk ka një institucion cilësor në zonën qendrore. Si rezultat, të gjithë zyrtarët dhe punonjësit, apo njerëzit e zakonshëm në nivel qarku dhe rajonal duhet të durojnë shumë probleme për edukimin e fëmijëve të tyre. Në disa raste, ka një rritje të urbanizimit, distancimit social, madje edhe trazirave familjare. Nxënësit dhe prindërit në përgjithësi po humbasin besimin tek mësuesit dhe institucionet arsimore pa marrë njohurinë e duhur nga arsimi, i cili tashmë është bërë një nevojë e rëndësishme bazë për popullin e Sreebordit. Si rezultat, fëmijët kanë më shumë gjasa të lënë shkollën herët. Me këtë në mendje, me qëllim krijimin e një Sreebordi të ndritur, Uddin ka ngritur një numër të madh iniciativash, si trustet dhe universitetet.
PJESË NGA LIBRI...
Një baba e konsideron të ri një person para se të shqyrtojë çdo përshkrim të jetës së tij. Meqenëse një familje rrallë respektohet nëse nuk ka fëmijë, kur arrijnë fjalët e babait kjo nuk ka asnjë mëdyshje. Sqarimi i baballarëve është ndoshta sipërmarrja më problematike, por mendoj se është thelbësore që tregimtarët, pranë babait tim, të kuptojnë se sa themelor është kuptimi i çdo babai të vetëm në botë për fëmijët e tij. Në familjen Dada, babai ishte pika e konvergjencës për pjesën më të gëzuar dhe më rrezatuese të gjithë përparimit njerëzor. Si i riu më i pjekur dhe më primar mes tre posterave të gjyshërve të egër që kaloi vendi, babai ishte ai që ishte më i angazhuari në atë kohë. Disa ditë para ndarjes së Indisë dhe Pakistanit në vitin 1947, gjyshërit Assam mbetën në Bengalin Lindor dhe e ngadalësuan ritmin. Pavarësisht nga mënyra se si të gjithë lanë tokën e brishtë dhe të magjepsur që "kërcente" në majat e barit të gjelbër i lagur nga vesa, gjyshi im mbeti me nënën e tij i dobësuar nga ana e jashtme. Ekzaktësisht kur arrinte një stinë, Sara e kishte zakon të krekosej midis Jamalpurit dhe Sherpurit dhe, me një shkop në dorë, ajo thoshte: "Banshkanda, Chalarban, përshëndetje." Të themi të vërtetën, edhe sot, emri Kashem Pagla dëgjohet në zonë. Nga ajo që dëgjova nga Baba, babai i Babës, ose të paktën, gjyshi im, ishte po ashtu një ekspert i Babës, dhe Baba ishte zëvendësuesi i tij. Pikërisht kur pasojat e tmerrshme të stuhisë ishin shuar, një ditë ai do të shfaqej papritur në shtëpi dhe, pa pyetur askënd, thërriste menjëherë të atin.
Ndoshta në atë kohë Abba Jyathi përdorej lirshëm në zonën e dikujt duke kërkuar ushqim për nënën, gjyshen dhe dy të afërmit e tjerë energjikë ose ishte i zënë duke u përpjekur të gjente një vend për të gjithë në shkollën në lungi dhe punjabis të grisur. Megjithatë, gjyshi do të kishte preferuar të mos njihte gjithçka. Në thelb, atij i duhej të shihte të riun para syve të tij. Dada u qetësua pak në murmuritjen e Jathi Mamit, por vazhdoi të kërkonte një mënyrë për Babën, kur djali i tij do të vinte tek ai dhe Baba do ta qetësonte shpirtin duke e thirrur. Kur erdhi babai, pas gjërave të ndryshme, ai pranoi edhe një gjë specifike: « Nuk mund të jesh i çmendur si unë, Ahalo, duhet të studiosh dhe të rritesh! A do ta mbash mend këtë?"
Në rastin kur babai, po ashtu, kërkoi pëlqimin, ai do të largohej me një puthje në ballë.
Nuk mund të them nëse me këtë, babai bëri një shfaqje veçanërisht bindëse, megjithatë ai ka bërë përparim të pabesueshëm në përmbushjen e angazhimeve që janë themelore në gjykimin e kufirit. Shumë njerëz bëjnë rregullisht disa gabime të rëndësishme në fushën e punës, familjes apo rinisë. Babai im nuk është një rast i jashtëzakonshëm. Ai, po ashtu, bëri disa gabime. Nuk do ta quaja këtë një gabim, duke marrë parasysh se si disa gjëra përfundojnë të tmerrshme për shkak të kalimit të dyfishtë. Unë e di se është tipike për një baba të trajtojë një situatë të tillë në angazhimet dhe në detyrat e tij si drejtor ligjor. Pavarësisht, edhe që nga ajo kohë, ai fitoi zemrat e shoqërisë në përgjithësi, vendin e punës, familjen dhe të rinjtë, si dhe nxënës të klasave dhe arsyeve të ndryshme të jetesës, si mësues. Ai tërhoqi njerëz regresivë dhe, në këtë, ai pati shansin të fitonte përzemërsinë e tyre. Për nënën time, babai im ishte një gjeneral i izoluar. Mamaja i bindej sepse ishte rasti i përditshëm kur Kakdaka largohej me nxitim në fillim të ditës dhe kthehej vonë dhe kjo e dëshpëronte së tepërmi. Unë, në të njëjtën mënyrë, jam veçanërisht dakord me nënën, sepse të jesh baba nuk do të thotë se ai thjesht i jep para familjes dhe me këtë nuk mund të ketë asnjë detyrim ndaj familjes! Babai im ishte shumë i padobishëm në gjithë këtë. Nuk mendoj se kemi pasur ndonjëherë atë që e quajmë familje ideale. Në familjet ku baballarët i lënë fëmijët e tyre të pushojnë dhe të dalin me ligj, dhe kur të kthehen, të rinjtë përgjumen ende mjaft, Karti do të ishte pak më shumë se absurde në atë familje. Çfarë do të ndodhë? Ky është një standard i caktuar i sintaksës familjare. Megjithatë, karma e babait ishte e përsosur deri në atë masë, sa nëna nuk i deklaroi falimentimin babait, prandaj, angazhimi i nënës ndaj babait mbetet ende sot e kësaj dite.
MIRËNJOHJE SHKRIMTARIT HASAN NASHIDIN NGA MD ATIKUR RAHMAN, PRESIDENT I FONDACIONIT PËR ZHVILLIMIN E QËNDRUESHËM DHE TË PAFAVORIZUAR
Hasan Nashid është autor i "My Father My Story - Babai Im Historia Ime", një libër shumë realist dhe prekës që pikturon një skenar lufte, dashurie dhe kujdesi për familjen, vëllezërit e motrat dhe fëmijët. Ky libër tregon edhe përgjegjësitë e një të riu që ia dedikon gjithë jetën shoqërisë dhe familjes së tij. Hafiz Uddin është protagonist i kësaj biografie, mësues, Imam i Xhamisë dhe personazh i njohur i Sreebordit, në Sherpur. Autori Hasan Nashid është një praktikues i përkushtuar në Fondacionin për Zhvillim të Qëndrueshëm të Pafavorizuar, i cili vazhdimisht punon për të sjellë ndryshime pozitive në nivel kombëtar dhe ndërkombëtar. Ne jemi të kënaqur të botojmë këtë libër nga Qëndrueshmëria e Qëndrueshme Fondacioni i Zhvillimit të Pafavorizuar - SDDF.
I urojmë fat zotit Hasan Nashid dhe babait të tij të dashur.
Faleminderit dhe respekte më të mira
Md Atikur Rahman
Kryetari
Fondacioni për Zhvillim të Qëndrueshëm dhe të Pafavorizuar
E-mail- [email protected]
Telefoni: +88 0155 0082651
Faqja e internetit: www.sddf.org
.................................................................................
Oggi portiamo ai lettori una piccola parte dal libro My Father My Story - Mio Padre Mia Storia dallo scrittore bengalese Hasan Nashid dedicato a suo amato padre Maulana Md. Hafiz Uddin. In questo libro l'autore riporta in primis la storia di suo padre, della sua famiglia, l'infanzia e tutto ciò lo lega con la sua terra nativa...
Maulana Md. Hafiz Uddin è nato il 30 gennaio 1961. Lui si è laureato a Madrasah come Assistente Insegnante in lingua araba.
Inoltre Uddin è membro a Uttar Sreebordi Mahila Dakhil (SSC) Madrasah, Sreebordi, Sherpur, (Bangladesh) e da 35 anni è anche Imam a Shatkakra Jame Masjid Sreebordi, Sherpur, (Bangladesh)
Nessuna nazione può progredire senza un'istruzione moderna per affrontare le sfide del 21° secolo. Una nazione può essere veramente sviluppata solo quando c'è una combinazione di educazione moderna e morale in quella nazione istruita. Per secoli, la buona istruzione ha giocato un ruolo di primo piano nel polarizzare la nazione. Dove il mondo intero è molto avanti in termini di conoscenza, scienza e talento, noi residenti di Sreebordi a Sherpur siamo molto indietro. La meraviglia di ogni genitore cosciente e il pensiero del futuro di suo figlio hanno mosso la mente del Maestro Maulana Hafiz Uddin. Pertanto, ha istituito il "Maulana Hafiz Uddin Trust" come faro di speranza e aspirazione nella società per l'interesse nazionale e ha preso l'iniziativa di istituire la "Maulana Hafiz Uddin Trust University", il cui lavoro è ancora in corso.
Per molti anni Uddin è stato coinvolto come insegnante nell'impartire conoscenze ai giovani studenti della zona di Sreebordi. In questo lungo viaggio della sua vita, ha sviluppato un buon rapporto con molti genitori, insegnanti e funzionari di Sreebordi. Durante lo scambio di opinioni con persone di varie classi e professioni, tra cui genitori, personalità sociali e insegnanti, la cosa che ha attirato la sua attenzione è che a Sherpur non c'è un'università. Non solo, ma ci sono alcune istituzioni educative di qualità nelle vicinanze, dove non c'è un'istituzione di qualità nell'area centrale. Di conseguenza, tutti i funzionari e gli impiegati, o la gente comune a livello distrettuale e regionale devono sopportare molti problemi per l'istruzione dei loro figli. In alcuni casi si segnala l'aumento dell'urbanizzazione, il distanziamento sociale e persino i disordini familiari. Gli studenti e i genitori in generale stanno perdendo fiducia negli insegnanti e nelle istituzioni educative senza ottenere il giusto succo dall'istruzione.
L'istruzione ormai è diventata un bisogno importante di base per la gente di Sreebordi. Di conseguenza, i bambini hanno maggiori probabilità di abbandonare gli studi prematuramente. Con questo in mente, con l'obiettivo di creare uno Sreebordi illuminato, Uddin ha istituito un gran numero di iniziative, come trust e università.
STORIA
Un padre considera una giovane persona prima di esaminare ogni rappresentazione della sua vita. Poiché una famiglia è raramente rispettata se non ci sono figli in famiglia, se arrivano le parole del padre, non c'è dubbio. Chiarire i padri è probabilmente l'impresa più problematica, ma credo che sia essenziale che i narratori, vicini a mio padre, capiscano quanto sia fondamentale il significato di ogni singolo padre al mondo per i suoi figli. Nella famiglia di Dada, il padre era il punto di convergenza per la parte più allegra e radiosa di tutto il progresso umano. Essendo il giovane più maturo e primario tra i tre posteri del nonno selvaggio che attraversò il paese, il papà era quello che si impegnava di più in quel periodo. Diversi giorni prima della partizione dell'India e del Pakistan nel 1947, i nonni dell'Assam è rimasto nel Bengala orientale e ha rallentato. Nonostante il modo in cui tutti lasciavano la terra fragile e affascinata che saltava sulle punte dell'erba verde bagnata di rugiada, mio nonno follemente squilibrato rimase con la madre esteriormente indebolita. Esattamente quando arrivava una stagione, Sara era solita sgualcire tra Jamalpur e Sherpur e, con un bastone in mano, diceva: "Banshkanda, Chalarban, ciao". A dire il vero, ancora oggi, il nome Kashem Pagla si sente nella zona. Da quello che ho sentito da Baba, il padre di Baba, o se non altro, mio nonno, era allo stesso modo un esperto di Baba, e Baba era il suo sostituto. Esattamente quando gli orrendi effetti del temporale si erano esauriti, un giorno sarebbe apparso inaspettatamente a casa e, senza chiedere a nessuno, chiamava subito suo padre. Forse in quel periodo Abba Jyathi era liberamente utilizzato nella zona di qualcuno in cerca di sostentamento per sua madre, sua nonna e altri due parenti energici o era impegnato a cercare di rintracciare un posto con tutti nella scuola in lungi e punjabi strappati. Tuttavia, il nonno avrebbe preferito non riconoscere tutto. In pratica doveva vedere il suo giovane davanti ai suoi occhi. Dada si calmò un po' al mormorio di Jathi Mom, ma continuò a cercare un modo per Baba, quando suo figlio sarebbe venuto da lui e Baba avrebbe calmato l'anima chiamandolo. Quando papà arrivava, dopo varie cose, concordava che una cosa specifica: "Non puoi essere pazzo come me, Ahalo, devi studiare e crescere! Ti ricorderai?"
Nell'occasione in cui il padre, allo stesso modo, faceva cenno di acconsentire, se ne andava con un bacio regalato sulla fronte.
Non saprei dire se il padre abbia dato qui uno spettacolo particolarmente convincente, eppure ha fatto progressi incredibili nell'adempimento degli impegni che sono fondamentali nel giudizio del limite. Numerose persone commettono regolarmente un paio di errori significativi nel campo del lavoro, della famiglia o della gioventù. Mio padre non è un caso straordinario. Egli, allo stesso modo, commise un paio di errori. Non lo definirei un errore, considerando il modo in cui un paio di cose finiscono per essere terribili a causa del doppio gioco. Riconosco che è tipico per un padre affrontare una situazione del genere nei suoi impegni e nei suoi esercizi di amministratore legale. Indipendentemente da ciò, anche da lì in poi, ha conquistato il cuore della società in generale, del posto di lavoro, della famiglia e dei giovani, così come degli studenti di diverse classi e ragioni di vita, come insegnante. Ha attirato le persone regressive e, in questo ha avuto la possibilità di conquistare il loro affetto. Per mia madre, mio padre era un generale assediato. La mamma ubbidiva perché l'occasione regolare in cui Kakdaka usciva in fretta all'inizio della giornata e tornava a tarda notte la torturava. Io, allo stesso modo, sono particolarmente d'accordo con la madre perché essere padre non significa che dia semplicemente soldi alla famiglia nonché non avrebbe alcun obbligo nei confronti della famiglia! Mio Padre fu molto inutile in tutto questo. Non credo che abbiamo mai avuto quella che chiamiamo una famiglia ideale. Nelle famiglie in cui i padri lasciano riposare i figli e ad uscire con perizia, e quando tornano, i giovani sonnecchiano ancora abbastanza, Karti sarebbe un po' più che assurdo in quella famiglia. Cosa accadrà? Questo è un certo standard della sintassi della famiglia. Tuttavia, il karma del padre era perfetto a tal punto che la madre non dichiarava l'inadempienza al padre, quindi, l'impegno della madre nei confronti del padre rimane ancora oggi.
RICONOSCIMENTO AD HASAN NASHID DAL MD ATIKUR RAHMAN PRESIDENTE DELLA FONDAZIONE PER LO SVILUPPO SOSTENIBILE E SVANTAGGIATO
Hasan Nashid è l'autore di "My Father My Story - Mio Padre Mia Storia", un libro molto realistico e toccante che disegna uno scenario di lotta, amore e cura della famiglia, dei fratelli e dei figli. Indica inoltre anche le responsabilità di un giovane che dedica tutta la sua vita alla società e alla famiglia. Hafiz Uddin è il protagonista di questa biografia; insegnante, Imam della Moschea e noto personaggio di Sreebordi, Sherpur. L'autore Hasan Nashid è un professionista dedicato della Fondazione per lo Sviluppo Sostenibile Svantaggiato che lavora continuamente per portare cambiamenti positivi a livello nazionale e internazionale. Siamo lieti di pubblicare questo libro della Sustainable Disadvantaged Development Foundation - SDDF.
Auguriamo buona fortuna al signor Hasan Nashid e al suo amato padre.
Grazie e cordiali saluti
Md Atikur Rahman
Presidente
Fondazione per Lo Sviluppo Sostenibile e Svantaggiato
E-mail- [email protected]
Telefono: +88 0155 0082651
Sito web: www.sddf.org
BIOGRAPHY
No nation can progress without modern education to meet the challenges of the 21st century. A nation can be truly developed only when there is a combination of modern and moral education in that educated nation. For ages, good education has been playing a leading role in polarising the nation. Where the whole world is far ahead in knowledge, science, and talent, we Sreebordi residents of Sherpur are far behind. The wonder of every conscious parent and the thought of his child's future moved the mind of Maulana Hafiz Uddin Master. Therefore, he established the 'Maulana Hafiz Uddin Trust' as a beacon of hope and aspiration in society for the national interest and took the initiative to establish the 'Maulana Hafiz Uddin Trust University', the work of which is still ongoing.
He was involved as a teacher in imparting knowledge to young students in the Sreebordi area for many years. In this long journey of his life, I have developed a good relationship with many conscious parents, teachers, and officials of Sreebordi. During the exchange of opinions with people of various classes and professions, including parents, social personalities, and teachers, the thing that caught his eye was that there is no university in Sherpur. Not only that, but there are some quality educational institutions in the vicinity, but there is no quality institution in the central area. As a result, all the officers and employees, or ordinary people at the district and upazila level, have to bear a lot of trouble for their children's education. Increasing urbanisation, social distancing, and even family unrest are reported in some cases. Students and general parents are losing faith in teachers and educational institutions without getting the right juice from education. Education has now become an unnecessary basic need for the people of Sreebordi. As a result, children are more likely to drop out prematurely. With that in mind, with the goal of creating an enlightened Sreebordi, he established a large number of initiatives, like trusts and universities.
Name and identity: Mr. Maulana Md. Hafiz Uddin
Born: January 30, 1961
Career: 2021 AD up to
Fatehpur S. F. M. K. Fazil (Degree) Madrasah, Assistant Teacher Arabic.
Founder: Maulana Hafiz Uddin Trust, Maulana Hafiz Uddin Trust University (proposed).
Member: Uttar Sreebordi Mahila Dakhil (SSC) Madrasah, Sreebordi, Sherpur, Bangladesh.
Imam: Shatkakra Jame Masjid (35 years), Sreebordi, Sherpur, Bangladesh
STORY
A father considers his young person before examining every depiction of his life. Since a family is seldom respected if there are no children in the family, if the father's words arrive, there is no question. Elucidating fathers is conceivably the most problematic endeavour, yet I feel it is essential that the narrators, close by my father, fathom how critical the meaning of every single father in the world is to his youngsters. In Dada's family, the father was the point of convergence for quite possibly the most cheerful and radiant part of all human advancement. As the most seasoned and primary youngster among the three posterity of the wild granddad who crossed the country, the dad had the most commitment around then. Several days prior to the partition of India-Pakistan in 1947, granddads from Assam remained in East Bengal and slowed down. Notwithstanding the way that everyone left the fragile and captivated land that hopped up on the tips of the dew-wet green grass, my madly unhinged granddad stayed with the outwardly weakened mother. Exactly when a season came, Sara used to wrinkle across Jamalpur and Sherpur, and with a stick in her grip, she would concur, 'Banshkanda, Chalarban, hi o'. To be sure, even now, the name Kashem Pagla is heard in the area. From what I have heard from Baba, Baba's father, or if nothing else, my granddad, was in like manner an expert on Baba, and Baba was his #1 understudy. Exactly when the horrendous effects of the rainstorm got done, he would unexpectedly appear at home one day, and without asking anyone, he would call his father right away. Maybe around then Abba Jyathi was freely utilised in someone's area searching for sustenance for his mother, grandmother, and two additional energetic kin or was busy endeavouring to track down a spot with everyone in the school in torn lungi and Punjabi. However, granddad would have rather not recognized everything; he basically had to see his young person before his eyes. Dada calmed down a little at the murmuring of Jathi Mom yet kept on looking for a way for Baba, when his kid would come to him and Baba would calm the soul by calling him. When father came, after various things, he would concur that a specific thing, 'You can't be crazy like me, Ahalo, you want to study and grow up; will you recall?' On the occasion that the father, in like manner, motioned his consent, he would leave with a kiss of gift on the temple. I can't say whether the father has given an especially compelling show here, yet he has gained unbelievable headway in fulfilling the commitments that are fundamental in the judgement of limit. Numerous people regularly commit a couple of significant blunders in the fields of the workplace, family, or youth. My father is no extraordinary case; he, in like manner, committed a couple of blunders. I wouldn't call it a mistake, considering the way that a couple of things end up being terrible through double-dealing. I acknowledge that it is typical for a father to face such a situation in his legal administrator commitments and exercises. Regardless, even from there on out, he won the hearts of the general society, workplace, family, and young fellows, as well as students from different classes and reasons for living, as a teacher. He has drawn the retrogressive people, and in that, he has had the choice to win their affection. To my mom, my father was reliably a besieged general. Mother felt that because the regular occasion of Kakdaka going out speedily around the start of the day and getting back in the late night by and large tortured her. I, in like manner, particularly agree with the mother because being a father doesn't suggest that he simply gives money to the family; besides, he will not have any obligation to the family! Father was very unbeneficial in this. I don't think we ever had what we call an ideal family. In families where fathers give their children to rest and go out expertly, and when they return, the youths are as yet dozing sufficiently, Karti would be a little beyond preposterous in that family; what will happen? This is a certain standard of family syntax. Yet, the karma of the father was perfect to such an extent that the mother didn't declare noncompliance to the father; hence, the commitment of the mother regarding the father remains today.
Acknowledgment
Hasan Nashid is the author of “My Father My Story” a very realistic and heart-touching book that draws a scenario of the struggle, love and care of the family, siblings and children. It also indicates the responsibilities of a young man who devotes his entire life to society and family. Hafiz Uddin is the protagonist of this biography who was a teacher, Imam of Mosque and well-known personality of Sreebordi, Sherpur.
The author Hasan Nashid is a dedicated pros of the Sustainable Disadvantaged Development Foundation who continually works to bring positive changes at national and international levels. We are pleased to publish this book from the Sustainable Disadvantaged Development Foundation- SDDF.
We wish the best of luck to Mr. Hasan Nashid as well as his beloved father.
Thanks and best regards
Md Atikur Rahman
Chairman
Sustainable Disadvantaged Development Foundation
Email- [email protected]
Phone: +88 0155 0082651
Website: www.sddf.org
Auguriamo buona fortuna al signor Hasan Nashid e al suo amato padre.
Grazie e cordiali saluti
Md Atikur Rahman
Presidente
Fondazione per Lo Sviluppo Sostenibile e Svantaggiato
E-mail- [email protected]
Telefono: +88 0155 0082651
Sito web: www.sddf.org
BIOGRAPHY
No nation can progress without modern education to meet the challenges of the 21st century. A nation can be truly developed only when there is a combination of modern and moral education in that educated nation. For ages, good education has been playing a leading role in polarising the nation. Where the whole world is far ahead in knowledge, science, and talent, we Sreebordi residents of Sherpur are far behind. The wonder of every conscious parent and the thought of his child's future moved the mind of Maulana Hafiz Uddin Master. Therefore, he established the 'Maulana Hafiz Uddin Trust' as a beacon of hope and aspiration in society for the national interest and took the initiative to establish the 'Maulana Hafiz Uddin Trust University', the work of which is still ongoing.
He was involved as a teacher in imparting knowledge to young students in the Sreebordi area for many years. In this long journey of his life, I have developed a good relationship with many conscious parents, teachers, and officials of Sreebordi. During the exchange of opinions with people of various classes and professions, including parents, social personalities, and teachers, the thing that caught his eye was that there is no university in Sherpur. Not only that, but there are some quality educational institutions in the vicinity, but there is no quality institution in the central area. As a result, all the officers and employees, or ordinary people at the district and upazila level, have to bear a lot of trouble for their children's education. Increasing urbanisation, social distancing, and even family unrest are reported in some cases. Students and general parents are losing faith in teachers and educational institutions without getting the right juice from education. Education has now become an unnecessary basic need for the people of Sreebordi. As a result, children are more likely to drop out prematurely. With that in mind, with the goal of creating an enlightened Sreebordi, he established a large number of initiatives, like trusts and universities.
Name and identity: Mr. Maulana Md. Hafiz Uddin
Born: January 30, 1961
Career: 2021 AD up to
Fatehpur S. F. M. K. Fazil (Degree) Madrasah, Assistant Teacher Arabic.
Founder: Maulana Hafiz Uddin Trust, Maulana Hafiz Uddin Trust University (proposed).
Member: Uttar Sreebordi Mahila Dakhil (SSC) Madrasah, Sreebordi, Sherpur, Bangladesh.
Imam: Shatkakra Jame Masjid (35 years), Sreebordi, Sherpur, Bangladesh
STORY
A father considers his young person before examining every depiction of his life. Since a family is seldom respected if there are no children in the family, if the father's words arrive, there is no question. Elucidating fathers is conceivably the most problematic endeavour, yet I feel it is essential that the narrators, close by my father, fathom how critical the meaning of every single father in the world is to his youngsters. In Dada's family, the father was the point of convergence for quite possibly the most cheerful and radiant part of all human advancement. As the most seasoned and primary youngster among the three posterity of the wild granddad who crossed the country, the dad had the most commitment around then. Several days prior to the partition of India-Pakistan in 1947, granddads from Assam remained in East Bengal and slowed down. Notwithstanding the way that everyone left the fragile and captivated land that hopped up on the tips of the dew-wet green grass, my madly unhinged granddad stayed with the outwardly weakened mother. Exactly when a season came, Sara used to wrinkle across Jamalpur and Sherpur, and with a stick in her grip, she would concur, 'Banshkanda, Chalarban, hi o'. To be sure, even now, the name Kashem Pagla is heard in the area. From what I have heard from Baba, Baba's father, or if nothing else, my granddad, was in like manner an expert on Baba, and Baba was his #1 understudy. Exactly when the horrendous effects of the rainstorm got done, he would unexpectedly appear at home one day, and without asking anyone, he would call his father right away. Maybe around then Abba Jyathi was freely utilised in someone's area searching for sustenance for his mother, grandmother, and two additional energetic kin or was busy endeavouring to track down a spot with everyone in the school in torn lungi and Punjabi. However, granddad would have rather not recognized everything; he basically had to see his young person before his eyes. Dada calmed down a little at the murmuring of Jathi Mom yet kept on looking for a way for Baba, when his kid would come to him and Baba would calm the soul by calling him. When father came, after various things, he would concur that a specific thing, 'You can't be crazy like me, Ahalo, you want to study and grow up; will you recall?' On the occasion that the father, in like manner, motioned his consent, he would leave with a kiss of gift on the temple. I can't say whether the father has given an especially compelling show here, yet he has gained unbelievable headway in fulfilling the commitments that are fundamental in the judgement of limit. Numerous people regularly commit a couple of significant blunders in the fields of the workplace, family, or youth. My father is no extraordinary case; he, in like manner, committed a couple of blunders. I wouldn't call it a mistake, considering the way that a couple of things end up being terrible through double-dealing. I acknowledge that it is typical for a father to face such a situation in his legal administrator commitments and exercises. Regardless, even from there on out, he won the hearts of the general society, workplace, family, and young fellows, as well as students from different classes and reasons for living, as a teacher. He has drawn the retrogressive people, and in that, he has had the choice to win their affection. To my mom, my father was reliably a besieged general. Mother felt that because the regular occasion of Kakdaka going out speedily around the start of the day and getting back in the late night by and large tortured her. I, in like manner, particularly agree with the mother because being a father doesn't suggest that he simply gives money to the family; besides, he will not have any obligation to the family! Father was very unbeneficial in this. I don't think we ever had what we call an ideal family. In families where fathers give their children to rest and go out expertly, and when they return, the youths are as yet dozing sufficiently, Karti would be a little beyond preposterous in that family; what will happen? This is a certain standard of family syntax. Yet, the karma of the father was perfect to such an extent that the mother didn't declare noncompliance to the father; hence, the commitment of the mother regarding the father remains today.
Acknowledgment
Hasan Nashid is the author of “My Father My Story” a very realistic and heart-touching book that draws a scenario of the struggle, love and care of the family, siblings and children. It also indicates the responsibilities of a young man who devotes his entire life to society and family. Hafiz Uddin is the protagonist of this biography who was a teacher, Imam of Mosque and well-known personality of Sreebordi, Sherpur.
The author Hasan Nashid is a dedicated pros of the Sustainable Disadvantaged Development Foundation who continually works to bring positive changes at national and international levels. We are pleased to publish this book from the Sustainable Disadvantaged Development Foundation- SDDF.
We wish the best of luck to Mr. Hasan Nashid as well as his beloved father.
Thanks and best regards
Md Atikur Rahman
Chairman
Sustainable Disadvantaged Development Foundation
Email- [email protected]
Phone: +88 0155 0082651
Website: www.sddf.org
Përgatiti dhe përktheu Angela Kosta Akademike, shkrimtare, poete, eseiste, redaktore, gazetare.
