Irma Kurti - (Poezi)

Irma Kurti - (Poezi)
Irma Kurti - Ti fle, poezia e javës në Revistën Amerikane BeatLife
 
TI FLE
 
Ti fle e qetë, e zhytur në gjumë të thellë,
dimrat më të fuqishëm nuk të zgjojnë tani,
as britmë e qiellit të zymtë, të pashpresë,
as zhurmë e bubullimës që vjen si hungërimë.
 
As dhe zëri im që shndërrohet në një ulërimë,
as edhe kjo dashuri që pulson në çdo qelizë,
as jehona e të tëra kujtimeve të përbashkëta,
as dhe cicërima e zogjve, më e ëmbla simfoni.
                      
Lumenj të pareshtur lotësh nuk të përmendin,
ndaj thirrjen time e gëlltis porsi kafshatë,
ajo përplaset në humnerën që kam brenda meje,
tretet edhe thërrmohet, për të lindur prapë.
 
Por buzëqeshja në fytyrën tënde plot diell,
e ëmbël, e bukur, ashtu si e kishe në jetë,
veç ajo më ngatërron dhe nuk di se ç’të bëj:
të të zgjoj apo të të lë që të flesh, Nënë?
....................................................................

YOU SLEEP
 
You rest peacefully immersed in a deep sleep:
neither the strongest winters can wake you now,
nor the rumble of thunder that comes as a grunt,
nor the sounds of this obscure and desolate sky.
 
Not even this feeling that pulses in my heart
for you, my voice that is changed into a scream,
not even the echo of all our shared memories,
the chirping of the birds, that sweet symphony.
 
Not even the rivers of my tears wake you up,
so I have to swallow my shout like bread;
it crashes into the abyss found within me,
and then it suddenly vanishes to be born again.
 
Yet your smile is without a shadow of sadness,
just as you had it in your life: serene, calm.
That alone confuses me, so I don’t know what
to do: wake you up or just let you sleep, Mom?