Dibran Fylli - Poezi shqip-gjermanisht (Përktheu Ferdinand Laholli)
Moderator 
DIBRAN FYLLI – poezi (shqip-gjermanisht)
Ditari poetik
...Të kam në bebëzat e syrit
syri se ç’më loton mëngjes e mbrëmje
mëngjes e mbrëmje shikoj në pasqyrë
portretin tënd si një mjellmë.
Të kam në mendje përherë
shikimi më fluturonte tej oqeanit përvëlues
silueta yte shtrihet ne syprinë,
Kur muza më pushon
imagjinoj puthjet tona
që pena skalit vargëzimin në buzë.
Nëpër orë letrare thur vargun si Esenini
Ana, ti më je e vetmja temë
mall, dashuri e brengë.
Sikur jeta të me falë shekujt
nuk di a do mjaftonin
ta përfundoi ditarin tim poetik
Tani më fytyrë të rrudhosur
shëtis parkun e qytetit
rrugëve që hapëruam së bashku.
Bashkë me zogjtë shtegtar
flasim për vitet që lamë pas
kujtimet mbesin në sirtarin e mendjes.
Princi i ëndrrave tua
nuk mund të merr frymë
as të jetoi pa ty
se të kam në bebzë të syve!...
Poetisches Tagebuch
...Ich trage dich in meinen Augen,
die mich morgens und abends zum Weinen bringen,
morgens und abends schaue ich in den Spiegel
dein schwanengleiches Bild.
Ich denke immer an dich,
mein Blick schweift über den glühenden Ozean,
deine Silhouette liegt auf der Oberfläche.
Wenn meine Muse ruht,
stelle ich mir unsere Küsse vor,
wie die Feder, die Verse auf meine Lippen schreibt.
In literarischen Stunden webe ich Verse wie Sergei Jessenin.
Ana, du bist das einzige Leitmotiv
meiner Sehnsucht, Liebe und meines Schmerzes.
Gäbe mir das Leben Jahrhunderte,
wüsste ich nicht, ob sie ausreichen würden,
um mein poetisches Tagebuch zu vollenden.
Mit einem vom Alter gezeichneten Gesicht
besuche ich unseren ehemaligen Stadtpark,
gehe ich die Straßen entlang, auf die wir einst zusammen gingen.
Ich spreche sogar mit den Zugvögeln
über die vergangenen Jahre
Erinnerungen füllen die Schublade meines Geistes.
Der Prinz deiner Träume
kann weder atmen
noch leben ohne dich
denn du bist mein Ein und Alles!
....................................
Vetmia
Të ndaloi para portës
Ku për herë të parë dashurova
Mendja e shpirti përvëlojnë
Ngela ne shkretëtirën e pafund
Vetmia është foleja e mendimeve.
Një fytyrë engjëllore
Tani në ballë të rrudhosur
Flokë të thinjura e duar të mplakura
Kujtojnë ditët e lumtura rinore
Vetmia është foleja e mendimeve
Të kujtoi rinin e ditët e lumtura
Muajt e vitet e pranverës me lule
S’mund të mos kujtoj buzët e ëmbla
Që më ujisnin dashurinë shpirtërore
Vetmia është foleja e mendimeve
Dikur rrëshqisja poshtë trupit të saj
Pushim bëja mbi gjoksin e thepisur
Aromë dashurie ngopesha
Etjen shuaja ne oazën trekëndore
Vetmia është foleja e mendimeve
Sot mallin e shuaj kur shoh portretin tënd
Duart me dridhen e shpirti më ligështohet
Lutem që të kthehem në ditët e rinisë
Që edhe njëherë ta shuaj etjen time
Vetmia është foleja e mendimeve
Einsamkeit
Ich halte dich vor der Pforte,
Wo ich mich einst verliebte.
Mein Geist und meine Seele brennen.
Ich bin allein in der endlosen Wüste.
Einsamkeit ist der Ort meiner Gedanken.
Ein engelsgleiches Gesicht.
Nun auf deiner faltigen Stirn
Graues Haar und gealterte Hände,
Die mich an die paradiesischen Tage meiner Jugendzeit erinnern.
Einsamkeit ist der Ort meiner Gedanken
Ich erinnere mich an meine Jugend und glückliche Tage
An die Monate und Jahre des Lenzes mit dir
An die honigsüßen Lippen,
Die das Feuer in meiner Brust neu entfachten.
Einsamkeit ist der Ort meiner Gedanken
Einst schlüpfte ich unter deinen traumhaften Körper
ruhte an deiner himmlischen vollen Brust
Ich war vom Rosenduft der Liebe erfüllt
Ich stillte meinen Durst in der dreieckigen Oase.
Einsamkeit ist der Ort meiner Gedanken
Heute stille ich meine Sehnsucht, wenn ich dein Porträt sehe
Meine Hände zittern und meine Seele schwindet
Ich bete, dass ich zu einem einzigen Tag der Jugend zurückkehren darf
Um den wahren Durst des Herzens ein letztes Mal zu stillen.
Einsamkeit ist der Ort meiner Gedanken
....................................
Portreti yt
Emri yt me pak shkronja
është gdhendur në vargjet e mia
jeton thellë në shpirtin tim
flas e shkruaj për imazhin tënd
Mbeti në sirtarin tim të jetës
në magjen e bibliotekës sime
aty ku zë vend fjala e shkruar
je gjithmonë personazh i papërfunduar.
Aty ku është dashuria,
aty ku jeton magjia
aty në mua je ti
aty si margaritar që shndrit
në vend të shenjtë,
të ndryj si relikt i çmuar...
Dein Porträt
Dein kurzer Name, nur wenige Buchstaben
ist in meine Verse eingraviert,
er lebt tief in meiner Seele,
ich spreche und schreibe über dein Bild
Er blieb in der Schublade meines Lebens,
im Lebenselixier meiner Bibliothek,
wo das geschriebene Wort seinen Platz einnimmt
bist du immer eine unvollendete Gestalt.
Wo Liebe ist,
wo Magie wohnt,
dort bist du in mir
wie eine glänzende Perle
eines heiligen Ortes,
wie ein kostbares Relikt ...
....................................
Ndjenja
Faqeve më rrëshqiti një kokërr loti
më tradhtoi ndjenja e dashurisë
shpirt vrarë mbeta në qoshe të dhomës
ike, tashmë nuk po të kërkoj labirintheve
Ndjenja e zjarrtë nuk shuhet aq lehtë
në zemër troket mëngjes e mbrëmje
si padashur të ngacmon shpirt e zemër.
Das Gefühl
Eine Träne rollte mir über die Wange.
Das Gefühl der Liebe hat mich verraten.
du gingst, ich suchte dich nicht länger in den Labyrinthen der Hoffnung
untröstlich blieb ich in der Ecke meines Kummers zurück.
Das brennende Gefühl lässt nicht so leicht nach.
Es klopft morgens und abends an mein Herz.
Es verfolgt meine Seele und meinen Verstand.
Marrë nga libri "sikur të isha hije" / Entnommen aus dem Buch „Wenn ich ein Schatten wäre“
FERDINAND LAHOLLI
