Jyotirmaya Thakur
DHEMBJA
Kam ardhur për t’i dhënë zë
atij që është i privuar nga fjalët,
agonisë së shpellave
solemnitetit të stuhive
shprehjes së fytyrës sime,
atij që nuk ka gjurmë
për t'i dhënë shpirt kozmosit,
për të gjetur unitetin në diversitet
për të lidhur heshtjen me pafundësinë
për të treguar dhembjen pa kufi
kështu që ajo mund të shprehë vetminë,
për të zgjatur butësinë e turmave
që janë të destinuara të zhduken
mes dhunës së ditëve
pa pendimin apo keqardhjen e hijeve
që shpërdorojnë pushtetin për të gjymtuar
dhe rrëmbyer të ardhmen e dritës
dhe ndryshojnë historinë e së kaluarës,
rrëmujën dhe kaosin kthejnë në tokë.
Dhembja e kozmosit shuhet në horizont
në mungesë të fjalëve
unë linjat e universit kërkoj.
THE PAIN
I have come to give voice
to that which is deprived of words
the agony of the caves
the solemness of storms
the expression of my face
to which who has no trace
to give a soul to the cosmos
to draw unity in diversity
to connect silences to infinity
to tell pain of immensity
so it can express the solitude
at last the tenderness of multitudes
that are doomed to disappear
among the violence of the days
without remorse or regret of the shadows
that abuse their power to mutilate
and kidnap the future of light
and change the history of past
confusion and chaos returns to the land
the pain of cosmos mute on horizons
in the absence of words
I am looking for the lines of the universe.
Përktheu nga anglishtja Irma Kurti