Mario Belolli (shqip-italisht) nga Angela Kosta
Moderator 
POETI BRAZILIAN MARIO BELOLLI NË GJUHËN SHQIP DHE ITALISHT
Sot sjellim për lexuesit poetin brazilian Mario Belolli, me origjinë italiane, (gjyshërit e tij emigruan në Brazil nga Italia veriore në vitin 1891). Belolli është historian, poet, bibliograf, Akademik i Akademisë së Letrave Criciumense dhe Akademik i Akademisë së Filozofisë Criciumense si edhe Emerit Partner i Institutit Historik dhe Gjeografisë në Santa Catarina të Brazilit.
"Heshtja e poezisë udhëton në një distancë të pafund, duke hyrë në çdo skutë ku qëndron ndjenja e thellë e shpirtit". (Mario Belolli)
SHPIRTI!
Le të flasë shpirti
Ndjenjat të tregojë
Në momentin më sublim.
I ndjeshëm në thellësinë e tij
Me natyrën e shikimit tënd
Nga mendimet e tua.
Le të mendojë shpirti
Për ndjenjat duke reflektuar
Në çastin e tij të përhershëm.
Sa solemne bëhet
Me këngën tënde.
Le të këndojë shpirti,
Me zërin e tij më të bujshëm,
Duke depërtuar në dhimbjet e tmerrshme.
Të mos e lëmë shpirtin të vuajë,
Nuk është koha për të vdekur.
Le të fluturojë shpirti
Sadopak duke na prekur...
Duke prekur me të vërtetë fytyrën tënde
Buzët e tua
Me trupin tënd.
Le ta çlirojmë shpirtin
Të lirë si poezia.
Që magjeps, që këndon,
që gëzon,
Mundimin e dashurisë.
REZULTAT SUBLIM
Në kërkimin që për shpirtin bëra
Një indeks që magjeps të gjithë kishte
Midis poezisë dhe këngës nuk ka krahasime.
Dhimbjet do të shërohen
Dhe problemet do të zgjidhen.
Zogjtë në agimin e ditës
Do të vazhdojnë të këndojnë
që me ëmbëlsi kornizon
Poezinë dhe këngën
Në rrezen solemne,
Në rrugën e ndriçuar,
Në elegancën e hapave të tua,
Gjestet e tua vëzhgoj
magjinë tënde
shikimin tënd
Buzët e tua të zjarrta nga dëshira
Për puthje.
Flokët që me erën shpushpuriten
Mbi shpatullat e tua lehtë bien.
Mëndafshi i lehtë që të mbulon,
Trupin tënd lëvdon.
Shenjat e këmbëve të tua,
Mbi rërën e bardhë të detit
Kujtimet lë pas...
.................................................................
Sot sjellim për lexuesit poetin brazilian Mario Belolli, me origjinë italiane, (gjyshërit e tij emigruan në Brazil nga Italia veriore në vitin 1891). Belolli është historian, poet, bibliograf, Akademik i Akademisë së Letrave Criciumense dhe Akademik i Akademisë së Filozofisë Criciumense si edhe Emerit Partner i Institutit Historik dhe Gjeografisë në Santa Catarina të Brazilit.
"Heshtja e poezisë udhëton në një distancë të pafund, duke hyrë në çdo skutë ku qëndron ndjenja e thellë e shpirtit". (Mario Belolli)
SHPIRTI!
Le të flasë shpirti
Ndjenjat të tregojë
Në momentin më sublim.
I ndjeshëm në thellësinë e tij
Me natyrën e shikimit tënd
Nga mendimet e tua.
Le të mendojë shpirti
Për ndjenjat duke reflektuar
Në çastin e tij të përhershëm.
Sa solemne bëhet
Me këngën tënde.
Le të këndojë shpirti,
Me zërin e tij më të bujshëm,
Duke depërtuar në dhimbjet e tmerrshme.
Të mos e lëmë shpirtin të vuajë,
Nuk është koha për të vdekur.
Le të fluturojë shpirti
Sadopak duke na prekur...
Duke prekur me të vërtetë fytyrën tënde
Buzët e tua
Me trupin tënd.
Le ta çlirojmë shpirtin
Të lirë si poezia.
Që magjeps, që këndon,
që gëzon,
Mundimin e dashurisë.
REZULTAT SUBLIM
Në kërkimin që për shpirtin bëra
Një indeks që magjeps të gjithë kishte
Midis poezisë dhe këngës nuk ka krahasime.
Dhimbjet do të shërohen
Dhe problemet do të zgjidhen.
Zogjtë në agimin e ditës
Do të vazhdojnë të këndojnë
që me ëmbëlsi kornizon
Poezinë dhe këngën
Në rrezen solemne,
Në rrugën e ndriçuar,
Në elegancën e hapave të tua,
Gjestet e tua vëzhgoj
magjinë tënde
shikimin tënd
Buzët e tua të zjarrta nga dëshira
Për puthje.
Flokët që me erën shpushpuriten
Mbi shpatullat e tua lehtë bien.
Mëndafshi i lehtë që të mbulon,
Trupin tënd lëvdon.
Shenjat e këmbëve të tua,
Mbi rërën e bardhë të detit
Kujtimet lë pas...
.................................................................
Oggi portiamo ai lettori il poeta brasiliano Mario Belolli, di origine italiana, (i suoi nonni emigrarono in Brasile dal nord Italia nel 1891). Belolli è: storico, poeta, bibliografo, Accademico dell'Accademia di Lettere Criciumense e Accademico dell'Accademia di Filosofia Criciumense, nonché Partner Emerito dell'Istituto di Storico e Geografia di Santa Catarina in Brasile.
"Il silenzio della poesia percorre una distanza infinita, entrando in ogni fessura dove rimane il sentimento profondo dell'anima." (Mario Belolli)
L'ANIMA!
Lasciamo parlare l'anima
i sentimenti raccontare
nel momento più sublime.
Sensibile nella sua profondità
Che è la natura del tuo sguardo
Dal tuo pensiero.
Lasciamo che l'anima pensi
pensare ai sentimenti,
nel suo momento più perenne.
Che solenne diventa
nel tuo canto.
Lasciamo che l'anima canti,
con la sua voce più solida,
che penetra nel dolore atroce.
Non lasciamo che l'anima soffra,
non è il momento di morire.
Lasciamo che l'anima voli
Sfiorandoci...
Toccando davvero il viso.
Le tue labbra
Sul tuo corpo.
Lasciamo libera l'anima.
Libera come la poesia,
che incanta, che canta,
che rallegra,
il tormento dell'amore.
RISULTATO SUBLIME
Nella ricerca che sull'anima feci
un indice che incanta tutti ebbe.
Non c'è pareggio tra poesia e canzone.
I dolori guariti saranno
E i problemi risolti.
Gli uccelli continuano
all'alba del giorno cantare
che con dolcezza incornicia
la poesia e la canzone.
All'imponente raggio,
dal sentiero illuminato,
nell'eleganza dei tuoi passi,
i tuoi gesti osservo
"Il silenzio della poesia percorre una distanza infinita, entrando in ogni fessura dove rimane il sentimento profondo dell'anima." (Mario Belolli)
L'ANIMA!
Lasciamo parlare l'anima
i sentimenti raccontare
nel momento più sublime.
Sensibile nella sua profondità
Che è la natura del tuo sguardo
Dal tuo pensiero.
Lasciamo che l'anima pensi
pensare ai sentimenti,
nel suo momento più perenne.
Che solenne diventa
nel tuo canto.
Lasciamo che l'anima canti,
con la sua voce più solida,
che penetra nel dolore atroce.
Non lasciamo che l'anima soffra,
non è il momento di morire.
Lasciamo che l'anima voli
Sfiorandoci...
Toccando davvero il viso.
Le tue labbra
Sul tuo corpo.
Lasciamo libera l'anima.
Libera come la poesia,
che incanta, che canta,
che rallegra,
il tormento dell'amore.
RISULTATO SUBLIME
Nella ricerca che sull'anima feci
un indice che incanta tutti ebbe.
Non c'è pareggio tra poesia e canzone.
I dolori guariti saranno
E i problemi risolti.
Gli uccelli continuano
all'alba del giorno cantare
che con dolcezza incornicia
la poesia e la canzone.
All'imponente raggio,
dal sentiero illuminato,
nell'eleganza dei tuoi passi,
i tuoi gesti osservo
Il tuo incanto
il tuo sguardo.
le tue labbra bramando nei desideri,
per i baci.
I capelli che col vento si scompigliano
cadono leggermente sulle tue spalle
La leggera seta che ti copre,
Il tuo corpo onora.
I segni dei tuoi piedi,
sulla sabbia bianca del mare
dei ricordi alle spalle lasciano...
le tue labbra bramando nei desideri,
per i baci.
I capelli che col vento si scompigliano
cadono leggermente sulle tue spalle
La leggera seta che ti copre,
Il tuo corpo onora.
I segni dei tuoi piedi,
sulla sabbia bianca del mare
dei ricordi alle spalle lasciano...
-Përgatiti dhe përktheu Angela Kosta Akademike, shkrimtare, poete, eseiste, kritike letrare, redaktore, promovuese, gazetare
-Ha preparato e tradotto Angela Kosta scrittrice, poetessa, saggista, critica letteraria, redattrice, traduttrice, giornalista
-Ha preparato e tradotto Angela Kosta scrittrice, poetessa, saggista, critica letteraria, redattrice, traduttrice, giornalista
